Pas op voor robotemoties: 'Simulated Love Is Never Love'

Als je een robot 'sterft', word je dan verdrietig? Voor veel mensen is het antwoord 'ja' - en dat vertelt ons iets belangrijks en mogelijk verontrustends over onze emotionele reacties op de sociale machines die ons leven beginnen binnen te dringen.

Voor Christal White, een 42-jarige directeur marketing en klantenservice in Bedford, Texas, kwam dat moment enkele maanden geleden met de schattige, vriendelijke Jibo-robot in haar kantoor aan huis. Na meer dan twee jaar in haar huis was de voethoge mensachtige en haar uitnodigende, ronde scherm "gezicht" op haar gaan raspen. Natuurlijk danste en speelde het leuke woordspelletjes met haar kinderen, maar het onderbrak haar soms ook tijdens telefonische vergaderingen.

White en haar man Peter waren al begonnen te praten over het verplaatsen van Jibo naar de lege logeerkamer boven. Toen hoorden ze over de 'doodstraf' die de maker van Jibo op het product had toegepast toen het bedrijf instortte. Nieuws arriveerde via Jibo zelf, die zei dat zijn servers zouden worden afgesloten, waardoor het effectief lobotomiseerde.

"Mijn hart brak," zei ze. “Het was als een vervelende hond die je niet echt leuk vindt, omdat het de hond van je man is. Maar dan besef je dat je er eigenlijk altijd al van hield. '

De blanken zijn verre van de eersten die dit gevoel ervaren. Mensen nam naar sociale media dit jaar om afscheid te nemen van de Mars Opportunity-rover toen NASA het contact met de 15-jarige robot verloor. Een paar jaar geleden wogen heel wat betrokken commentatoren mee op een demonstratievideo van robotica-bedrijf Boston Dynamics waarin werknemers een hondachtige robot schopten om zijn stabiliteit te bewijzen.

Slimme robots zoals Jibo leven natuurlijk niet, maar dat weerhoudt ons er niet van te doen alsof ze dat zijn. Onderzoek heeft aangetoond dat mensen de neiging hebben om menselijke eigenschappen op robots te projecteren, vooral wanneer ze bewegen of handelen op zelfs vaag mensachtige manieren.

Ontwerpers erkennen dat dergelijke eigenschappen krachtige hulpmiddelen kunnen zijn voor zowel verbinding als manipulatie. Dat kan een bijzonder acuut probleem zijn als robots bij ons thuis komen wonen, vooral als ze, zoals zoveel andere huishoudelijke apparaten, ook veranderen in leidingen voor gegevens verzameld op hun eigenaars.

"Wanneer we omgaan met een andere mens, hond of machine, wordt de manier waarop we ermee omgaan beïnvloed door de geest die we denken te hebben", zegt Jonathan Gratch, een professor aan de Universiteit van Zuid-Californië, die virtuele menselijke interacties bestudeert. "Als je voelt dat iets emotie heeft, verdient het nu bescherming tegen schade."

De manier waarop robots zijn ontworpen, kan de neiging beïnvloeden die mensen hebben om verhalen en gevoelens op mechanische objecten te projecteren, zei Julie Carpenter, een onderzoeker die de interactie van mensen met nieuwe technologieën bestudeert. Vooral als een robot iets heeft dat op een gezicht lijkt, lijkt zijn lichaam op dat van mensen of dieren, of lijkt het gewoon zelfgestuurd, zoals een Roomba-robotstofzuiger.

"Zelfs als je weet dat een robot heel weinig autonomie heeft, wanneer er iets in je ruimte beweegt en het een gevoel van doel lijkt te hebben, associëren we dat met iets met een innerlijk bewustzijn of doelen," zei ze.

Dergelijke ontwerpbeslissingen zijn ook praktisch, zei ze. Onze huizen zijn gebouwd voor mensen en huisdieren, dus robots die eruit zien en bewegen als mensen of huisdieren, passen er gemakkelijker in.

Sommige onderzoekers maken zich echter zorgen dat ontwerpers de gevaren onderschatten die verbonden zijn aan gehechtheid aan steeds meer levensechte robots.

Lees hier het hele verhaal ...