Tot mijn verbazing verscheen ik vóór de verkiezingen in de WikiLeaks-releases. In een 2014-e-mail nam een medewerker van het Center for American Progress, opgericht door John Podesta in 2003, de eer in voor een campagne om me als schrijver voor de FiveThirtyEight-website van Nate Silver te laten elimineren. In de e-mail schepte de redacteur van de klimaatblog van de denktank op tegen een van zijn miljardairdonoren, Tom Steyer: "Ik denk dat het eerlijk is [te] zeggen dat Pielke zonder Climate Progress nog steeds zou schrijven over klimaatverandering voor 538."
WikiLeaks biedt een venster op een wereld die ik al tientallen jaren van dichtbij heb gezien: het debat over wat te doen aan klimaatverandering en de rol van de wetenschap in dat argument. Hoewel het te vroeg is om te vertellen hoe de regering Trump de wetenschappelijke gemeenschap zal betrekken, laat mijn lange ervaring zien wat er kan gebeuren wanneer politici en media zich keren tegen ongemakkelijk onderzoek - wat we hebben gezien onder Republikeinse en Democratische presidenten.
Ik begrijp waarom de heer Podesta - meest recentelijk campagnevoorzitter van Hillary Clinton - me uit de discussie over klimaatverandering wilde verdrijven. Wanneer het inhoudelijk tegenwerken van het onderzoek van een academicus moeilijk blijkt, zijn andere technieken nodig om het te verbannen. Dat is hoe politiek soms werkt, en professoren moeten dit begrijpen als we willen deelnemen aan die arena.
Meer verontrustend is de mate waarin journalisten en andere academici zich bij de campagne tegen mij hebben aangesloten. Wat voor soort verantwoordelijkheid hebben wetenschappers en de media om het vermogen te verdedigen om onderzoek te delen, over welk onderwerp dan ook, dat ongemakkelijk kan zijn voor politieke belangen - zelfs niet voor onze eigen belangen?
Ik geloof dat de klimaatverandering reëel is en dat de uitstoot van broeikasgassen door de mens gerechtvaardigd is, met inbegrip van een CO2-belasting. Maar mijn onderzoek leidde me tot de conclusie dat veel klimaatactivisten onaanvaardbaar vinden: er zijn weinig aanwijzingen dat orkanen, overstromingen, tornado's of droogte frequenter of intenser zijn geworden in de VS of wereldwijd. In feite zijn we in een tijdperk van geluk als het gaat om extreem weer. Dit is een onderwerp dat ik heb bestudeerd en gepubliceerd over iedereen over twee decennia. Mijn conclusie is misschien verkeerd, maar ik denk dat ik het recht heb verdiend om dit onderzoek zonder risico voor mijn carrière te delen.