Professor Mark Crispin Miller van de Universiteit van New York weigert te worden geannuleerd door de met propaganda doordrenkte cultuur die hij de afgelopen 20 jaar met kracht heeft blootgelegd. Zijn strijd is er een die elke Amerikaan zou moeten strijden om de annuleringscultuur op te heffen. ⁃ TN-editor
In de video hierboven interviewt James Corbett van The Corbett Report1 professor Mark Crispin Miller over massale overtuiging en propaganda - onderwerpen die hij de afgelopen twee decennia doceert aan de New York University Steinhardt School of Culture, Education and Human Development - en de huidige staat van vrije meningsuiting.
Miller klaagde onlangs 19 collega's van zijn afdeling aan wegens smaad nadat ze een brief aan de schooldirecteur hadden ondertekend waarin ze een herziening van het gedrag van Miller eisten. Hij wijst erop dat zijn cursus over propaganda niet gericht is op historische voorbeelden van massale overreding, maar dat hij zijn studenten leert om propaganda in echte of recente tijden te herkennen en te weerstaan.
"Dit kan best een uitdaging zijn", zegt hij. Het is vrij eenvoudig om voorbeelden van propaganda te identificeren waar u het niet mee eens bent. Het is veel moeilijker als het iets is waar je om geeft, het mee eens bent of in gelooft; wanneer het op je knoppen drukt. Je moet afstand nemen, in vogelvlucht kijken en onpartijdigheid ontwikkelen. Je moet "proberen er kritisch over na te denken", legt Miller uit, en naar beide kanten van de kwestie kijken.
Helaas, zoals opgemerkt door Miller, wordt het nu steeds moeilijker om de andere kant van het verhaal te krijgen, dankzij Big Tech censuur, die vaak alle gezichtspunten op één na filtert of blokkeert.
COVID-propaganda identificeren
Aan het begin van dit laatste semester stelde Miller zijn studenten voor om een diepe duik te nemen in de huidige propagandaverslagen op het werk. Hij wees erop dat de COVID-19-crisis, die afstandsonderwijs, zelfisolatie en scheiding van familie en vrienden rechtvaardigde, werd aangedreven door zeer krachtige propagandaverslagen.
Hij benadrukt dat hij niet zegt dat de COVID-19-pandemie bedrog is of dat de verhalen onjuist zijn - propaganda kan feitelijk juist zijn - alleen dat propaganda de neiging heeft eenzijdig te zijn. Het biedt slechts één, bijna altijd bevooroordeelde kant van het verhaal. Miller gaf het voorbeeld van maskermandaten. Eerdere gerandomiseerde studies tonen aan dat maskers niet effectief zijn als barrières tegen respiratoire virussen zoals influenza.
Hij droeg zijn studenten op om die papers te lezen, evenals recentere onderzoeken die zouden kunnen suggereren dat er enig voordeel is. Hij droeg hen ook op potentiële belangenconflicten te analyseren die de bevindingen zouden kunnen hebben beïnvloed, zoals financiering door Big Pharma of de Bill & Melinda Gates Foundation. Hij waarschuwde hen ook dat bij gebruik Google zoeken, zullen bevooroordeelde artikelen meestal als eerste verschijnen, "aangezien Google eigenaar is van twee farmaceutische bedrijven", legt hij uit.
Annuleren-cultuurstakingen
Het bleek dat een student vroeg om laat bij zijn klas te komen, wat hij accepteerde. Nadat hij deze voorlopige instructies en discussies over het identificeren en bestuderen van propaganda had gemist, ging de late-entry-student naar Twitter om te klagen over de opdracht om maskerverhalen te onderzoeken en eiste dat Miller zou worden ontslagen.
De afdelingsvoorzitter reageerde, zonder overleg met Miller, op de tweet van de student en zei dat de afdeling prioriteit zou geven aan de kwestie en stappen zou ondernemen om het aan te pakken. De volgende dag stuurden de arts die de NYU adviseerde over haar "waanzinnig draconische COVID-regels" en de decaan een e-mail naar Millers studenten, zonder hem in de correspondentie te kopiëren, met de mededeling dat hij hen "gevaarlijke verkeerde informatie" had gegeven over maskering.
Vervolgens eisten ze dat hij zijn propagandacursus voor het volgende semester stopte. "Ik had geen andere keus dan dat te doen", zegt Miller, "maar ik heb ze gezegd dat ik het onder protest doe."
Petitie voor academische vrijheid
Als dit scenario u als typisch lijkt voor het soort intellectuele en wetenschappelijke censuur we hebben het afgelopen jaar de hele wereld gezien, je bent niet de enige. Miller herkende het ook en creëerde een petitie voor academische vrijheid,2 die op het moment van schrijven door bijna 36,000 mensen is ondertekend.
"Het enige wat nodig is, is dat NYU mijn academische vrijheid respecteert en een goed voorbeeld geeft voor andere scholen," Miller zegt. "Maar ik deed het in naam van alle professoren, alle journalisten, alle wetenschappers, alle artsen, activisten en klokkenluiders die de mond gesnoerd of gestraft zijn voor hun dissidentie, niet alleen vorig jaar, maar echt, decennia lang."
Herziening van gedrag
Een maand later ontving Miller een brief van de decaan, waarin hij een aantal beschuldigingen opsomde van 25 collega's van zijn afdeling, waaronder 'expliciete haatzaaiende taal', 'toenemende aanvallen op studenten en anderen' in de gemeenschap, 'waarin hij pleitte voor een onveilige leeromgeving'. omgeving ',' agressies ',' micro-agressies 'en het ontmoedigen van zijn studenten om maskers te dragen.
"Dit is een zeer beknopte beschrijving van het TEGENOVERGESTELDE van wat ik leer", zegt Miller. "Elk van deze beschuldigingen was vals." Zijn collega's hadden ook geëist dat er een herziening van het gedrag van Miller zou worden uitgevoerd om deze kwesties aan te pakken, wat de decaan op aandringen van NYU-advocaten goedkeurde. Hoewel de herziening gepland was om in december 2020 af te ronden, heeft Miller nog niets gehoord van de beoordelingsraad.
In reactie op die brief van de decaan schreef Miller een 'hartelijk weerwoord', waarin hij zijn collega's vroeg hun beschuldigingen in te trekken en zich te verontschuldigen. Hij kreeg geen antwoord. Toen hij na een vervolgbrief geen antwoord kreeg, besloot hij een aanklacht wegens smaad in te dienen tegen 19 van zijn 25 collega's, waarbij hij de juniorleden van de rechtszaak uitsluit. Hij deed het, zegt hij, "omdat dit soort dingen moet eindigen."
Op het moment van schrijven wacht Miller op de rechter om uitspraak te doen over de motie van de verdachten om de zaak te seponeren. Alle documenten met betrekking tot deze zaak zijn te vinden op de website van Miller, MarkCrispinMiller.com.3 Als je een donatie wilt doen om de rechtszaak van Miller te helpen financieren, kun je dat doen op zijn GoFundMe-pagina.4 Donaties worden bewaard op een geblokkeerde rekening beheerd door zijn advocaat en zijn uitsluitend gereserveerd voor juridische kosten.
The Censorship Trifecta - Common Repression Tactics
Zoals Corbett opmerkte, hebben sommige studenten van Miller duidelijk het gezegde niet waargemaakt: "Het is het kenmerk van een intelligente geest om een gedachte te koesteren zonder deze te accepteren." Inderdaad, deze mislukking lijkt tegenwoordig hoogtij en is zeker niet beperkt tot de meest naïeve studenten.
Interessant is dat Miller een Japanse student citeert, die hem een paar jaar geleden vertelde dat "het hoger onderwijs in de Verenigde Staten studenten leert hoe ze aanstoot kunnen nemen", wat hij nogal scherpzinnig vond. "Dat is absoluut waar", zegt Miller, "en studenten zoals deze jonge vrouw zijn gewend om beloond te worden voor het zeggen van dit soort dingen." Vervolgens noemt hij "de censuur trifecta" - repressieve tactieken - waarmee hij werd geraakt:
"Mijn studenten aanvallen met argumenten die niet op bewijzen zijn gebaseerd." In wezen beschuldigden ze hem ervan een 'complottheoreticus' te zijn, wat 'het oudste en meest effectieve middel is om ongemakkelijke meningen het zwijgen op te leggen', zegt Miller.
Inderdaad, de CIA gebruikte deze slogan in 1967 om schrijvers in diskrediet te brengen die de juistheid van het Warren-rapport over de moord op Kennedy in twijfel trokken. Om meer te weten te komen over hoe complottheorie 'een ding' werd, lees je 'Conspiracy Theory in America' door Lance deHaven-Smith.
2. 'Aanzetten tot haat en microagressie', wat een vorm is van 'puritanisme van sociale rechtvaardigheid' dat het bespreken of in twijfel trekken van bepaalde ideologieën verbiedt. Dit betekent dat je bepaalde groepen mensen bespot of belachelijk maakt. Ook dit is gewoon een manier om mensen de mond te snoeren en eerlijke discussies te ontmoedigen die problemen of kuilen aan het licht kunnen brengen in welk eenzijdig argument dan ook dat je blindelings moet accepteren.
3. Verspreiding van "gevaarlijke verkeerde informatie". Momenteel, en sinds het begin van de COVID-pandemie, betekent het in twijfel trekken van enig deel van het officiële verhaal, hoe incongruent, wetenschappelijk ongegrond of sociaal destructief het ook zijn, dat je mensen in gevaar brengt. Natuurlijk kan "gevaarlijke verkeerde informatie" op elk ander moment verwijzen naar elk verhaal dat de heersende klasse wil handhaven.
Een essentieel onderdeel van alle drie deze tactieken is het bestempelen van elke wetenschap die het propaganda-verhaal laat leeglopen of weerlegt als 'alternatieve wetenschap' of 'randwetenschap'. Het maakt niet uit of het is gepubliceerd in prestigieuze peer-reviewed tijdschriften. Het wordt nog steeds afgedaan als onbetrouwbaar op zijn best en verkeerde informatie in het slechtste geval, niet in staat om op te komen tegen de wijsheid van de Dr. Fauci's van de wereld.
De diepere betekenis van deze zaak
Het probleem met het normaliseren van deze wapens van censuur is dat het onderwijs onmogelijk maakt, het maakt wetenschap onmogelijk, het maakt democratie onmogelijk. Alles wordt teruggebracht tot naleving versus niet-naleving.
Zoals opgemerkt door Corbett, gaat Millers zaak verder dan alleen de vrijheid van meningsuiting, die iedereen zou moeten hebben, het gaat in op de kwestie van de vrijheid van onderzoek zelf - de vrijheid om vragen te stellen en over een kwestie of probleem vanuit meerdere invalshoeken na te denken. Zonder het vermogen om vrij te denken en die gedachten te uiten, wordt het leven zelf min of meer zinloos.
Wie leidt de show?
Een voor de hand liggende vraag is: wat is de bron van dit annuleringscultuur, censuuromvattende fenomeen? Met betrekking tot zijn eigen zaak, gelooft Miller dat het "gestuurd" is, hoewel het onduidelijk is door wie.
Met slechts 79 volgers op Twitter verspreidde de tweet van de ontevreden student zich op de een of andere manier als een lopend vuurtje, wat resulteerde in drie afzonderlijke lasterstukken in de reguliere media. Dus "het heeft wat hulp gekregen", zegt Miller.
Miller trekt ook het advies van de NYU-advocaten in twijfel, die erop aandrongen dat de decaan een gedragsbeoordeling moest opzetten naar aanleiding van de klacht van de student, ook al stuurde de Foundation for Individual Rights in Education (FIRE) de president van NYU een gedetailleerde brief waarin hij uitlegde waarom dat zo was. geen wettelijke, grondwettelijke gronden voor Millers herziening.
Miller geeft toe dat er verschillende redenen kunnen zijn - waaronder financiële en politieke - voor de aanvallen op hem, en bespreekt enkele van die details in het interview, maar geen daarvan heeft iets te maken met wat of hoe hij lesgeeft.
Meer in het algemeen is het duidelijk dat het hele wereldwijde COVID-19-verhaal is gemaakt en wordt gestuurd vanuit of door een niet-gekozen niet-gouvernementele instantie. Ik verwijs vaak naar deze groep als de technocratische elite, waarvan de leden te vinden zijn in wereldwijde ngo's, denktanks, grote bedrijven, de academische wereld, media, wetenschappelijke centra, regelgevende instanties en politieke lagen over de hele wereld.
Het is deze grondige infiltratie die de globale coördinatie mogelijk maakt die we nu zien en ervaren - deze lockstep-activiteit over de hele wereld - waaronder censuur van tegenverhalen en uiteenlopende standpunten, zonder rekening te houden met iemands achtergrond of expertise. Officieel erkende, geloofwaardige bronnen zijn geïdentificeerd en alle andere worden afgedaan als verkeerde informatie.
Patrick Wood is een toonaangevende en kritische expert op het gebied van duurzame ontwikkeling, groene economie, Agenda 21, 2030 Agenda en historische technocratie. Hij is de auteur van Technocracy Rising: The Trojan Horse of Global Transformation (2015) en co-auteur van Trilaterals Over Washington, Volumes I en II (1978-1980) met wijlen Antony C. Sutton.
