Fatsoenlijke mensen zien tragedie en barbarij wanneer ze een terroristische aanval bekijken. Amerikaanse politici en inlichtingenfunctionarissen zien iets anders: kansen.
Er lagen nog steeds lichamen in de straten van Parijs toen CIA-agenten de resulterende angst en woede begonnen uit te buiten om al lang bestaande politieke agenda's te bevorderen. Zij en hun bondgenoten in het congres probeerden onmiddellijk de schuld te geven voor de gruweldaad, niet bij de Islamitische Staat, maar bij verschillende reeds bestaande tegenstanders: internetversleuteling, het privacybeleid van Silicon Valley en Edward Snowden.
De voormalig waarnemend directeur van de CIA, Michael Morell, gaf de Parijse aanval de schuld aan internetbedrijven die "encryptie bouwen zonder sleutels", wat, zo zei hij, veroorzaakt werd door het debat over surveillance naar aanleiding van de onthullingen van Snowden. Senator Dianne Feinstein (D-Calif.) Gaf de schuld aan de privacywaarborgen van Silicon Valley en beweerde: “Ik heb om hulp gevraagd. En ik heb geen hulp gekregen. "
Voormalig CIA-chef James Woolsey zei dat Snowden “bloed aan zijn handen heeft” omdat, zo beweerde hij, de aanvallers in Parijs uit zijn onthullingen leerden hoe ze hun communicatie achter encryptie konden verbergen. Woolsey verordende aldus aan CNN dat de NSA-klokkenluider "bij zijn nek moest worden opgehangen tot hij dood is, in plaats van alleen maar geëlektrocuteerd".
In zekere zin is deze schuldverschuivende tactiek begrijpelijk. De CIA, de NSA en soortgelijke instanties ontvangen immers jaarlijks miljarden dollars van het Congres en zijn door hun senaatsopzieners bekleed met vrijwel onbeperkte spionage. Ze hebben één belangrijke missie: mensen vinden en stoppen die terroristische aanslagen plannen. Als ze falen, zijn ze natuurlijk wanhopig om anderen de schuld te geven.
Het schuldverschuivende spel van de CIA was, afgezien van zijn eigenbelang, uiterst bedrieglijk. Om te beginnen is er nog steeds geen bewijs dat de daders in Parijs het internet hebben gebruikt om hun aanvallen te plannen, laat staan dat ze encryptietechnologie hebben gebruikt.
CIA-functionarissen verzonnen dat gewoon. Het is minstens even waarschijnlijk dat de aanvallers hun plannen formuleerden in face-to-face ontmoetingen. Het centrale uitgangspunt van de CIA-campagne - versleuteling die de aanvallers in staat stelde onze detectie te omzeilen - is ongegrond.
Wat zou dat bewijzen, zelfs als ze versleuteling hadden gebruikt? Zijn we bereid om het voorschrift te onderschrijven dat er nooit menselijke communicatie kan plaatsvinden zonder dat de Amerikaanse regering dit kan controleren? Moeten we in elke kamer van elk huis Orwelliaanse bewakingsmonitors plaatsen in elke kamer van elk huis om te voorkomen dat de CIA en de FBI "in het duister gaan" op terroristische samenzweringen die persoonlijk worden gepland?
De bewering dat de aanvallers in Parijs codering van Snowden leerden gebruiken, is nog misleidend. Vele jaren voordat iemand van Snowden hoorde, waarschuwde de Amerikaanse regering herhaaldelijk dat terroristen zeer geavanceerde middelen gebruikten om Amerikaans toezicht te ontwijken.
De toenmalige FBI-directeur Louis Freeh vertelde in maart 2000 aan een senaatspanel dat "onkraakbare versleuteling terroristen - Hamas, Hezbollah, Al Qaida en anderen - in staat stelt om te communiceren over hun criminele bedoelingen zonder bang te hoeven zijn voor inbraak van buitenaf."
Of kijk eens naar een USA Today-artikel van 5 februari 2001, acht maanden voor de aanslag van 9/11. De kop waarschuwde: "Terreurgroepen verschuilen zich achter webversleuteling." Dat 14 jaar oude artikel citeerde "functionarissen" die beweerden dat "versleuteling het alledaagse instrument van moslimextremisten is geworden".
Zelfs de officiële versie van hoe de CIA Osama bin Laden vond, beweert dat de leider van Al Qaida alleen persoonlijke koeriers gebruikte om te communiceren, nooit internet of telefoon.
In het archief van Snowden zelf vindt men een document uit 2003 dat een Britse spionageagentschap "the Jihadist Handbook" noemde. Dat 12 jaar oude document, dat op grote schaal op internet is gepubliceerd, bevat instructies over hoe terroristische agenten het elektronische toezicht van de VS moeten omzeilen.
Kortom, Snowden heeft de terroristen niets verteld wat ze nog niet wisten. De terroristen weten al jaren dat de Amerikaanse regering hun communicatie probeert te volgen.