NPR legt CIA's MK-Ultra, Mind Control, Torture bloot

Tijdens de vroege periode van de Koude Oorlog raakte de CIA ervan overtuigd dat communisten een medicijn of techniek hadden ontdekt waarmee ze de menselijke geest konden beheersen. In reactie daarop begon de CIA haar eigen geheime programma, MK-ULTRA genaamd, om te zoeken naar een medicijn voor geestbeheersing dat tegen vijanden kon worden bewapend.

MK-ULTRA, dat actief was van de jaren 1950 tot het begin van de jaren 60, werd gemaakt en gerund door een chemicus genaamd Sidney Gottlieb. Journalist Stephen Kinzer, die een aantal jaren bezig was met het onderzoeken van het programma, noemt de operatie de 'meest aanhoudende zoektocht in de geschiedenis naar technieken voor hersenbeheersing'.

Sommige experimenten van Gottlieb werden heimelijk gefinancierd aan universiteiten en onderzoekscentra, zegt Kinzer, terwijl andere werden uitgevoerd in Amerikaanse gevangenissen en in detentiecentra in Japan, Duitsland en de Filippijnen. Veel van zijn onwetende proefpersonen ondergingen volgens Kinzers onderzoek psychologische martelingen, variërend van elektroshocks tot hoge doses LSD.

"Gottlieb wilde een manier creëren om de controle over de hoofden van mensen te grijpen, en hij realiseerde zich dat het een tweedelig proces was", zegt Kinzer. 'Ten eerste moest je de bestaande geest wegblazen. Ten tweede moest je een manier vinden om een ​​nieuwe geest in die resulterende leegte te brengen. Op nummer twee zijn we niet ver gekomen, maar op nummer één heeft hij veel werk verzet. "

Kinzer merkt op dat het uiterst geheime karakter van Gottliebs werk het onmogelijk maakt om de menselijke kosten van zijn experimenten te meten. "We weten niet hoeveel mensen er zijn omgekomen, maar een aantal wel, en veel levens werden permanent vernietigd", zegt hij.

Uiteindelijk concludeerde Gottlieb dat geestbeheersing niet mogelijk was. Nadat MK-ULTRA werd afgesloten, leidde hij een CIA-programma dat vergif en high-tech gadgets creëerde die spionnen konden gebruiken.

Kinzer schrijft over Gottlieb en MK-ULTRA in zijn nieuwe boek, Poisoner in Chief.

Over hoe de CIA LSD naar Amerika bracht

Als onderdeel van de zoektocht naar medicijnen waarmee mensen de menselijke geest konden beheersen, werden CIA-wetenschappers zich bewust van het bestaan ​​van LSD, en dit werd een obsessie voor de vroege directeuren van MK-ULTRA. Eigenlijk kan de MK-ULTRA-directeur, Sidney Gottlieb, nu worden gezien als de man die LSD naar Amerika heeft gebracht. Hij was de onwetende peetvader van de hele LSD-tegencultuur.

In het begin van de jaren vijftig regelde hij dat de CIA $ 1950 zou betalen om 's werelds volledige voorraad LSD te kopen. Hij bracht dit naar de Verenigde Staten en begon het te verspreiden naar ziekenhuizen, klinieken, gevangenissen en andere instellingen, waarbij hij hen via nepstichtingen vroeg om onderzoeksprojecten uit te voeren en uit te zoeken wat LSD was, hoe mensen erop reageerden en hoe het zou kunnen worden gebruikt als een hulpmiddel voor mind control.

Nu, de mensen die zich vrijwillig voor deze experimenten aanmeldden en LSD begonnen te nemen, vonden het in veel gevallen erg plezierig. Ze vertelden hun vrienden erover. Wie waren die mensen? Ken Kesey, De auteur van Een vloog over het koekoek's Nest, kreeg zijn LSD in een experiment gesponsord door de CIA door MK-ULTRA, door Sidney Gottlieb. Dat gold ook voor Robert Hunter, de tekstschrijver voor de Grateful Dead, die een geweldige leverancier van LSD-cultuur werd. Allen Ginsberg, de dichter die de waarde van het grote persoonlijke avontuur van het gebruik van LSD predikte, kreeg zijn eerste LSD van Sidney Gottlieb. Hoewel hij die naam natuurlijk nooit heeft gekend.

Dus de CIA bracht LSD onbewust naar Amerika, en eigenlijk is het een enorme ironie dat het medicijn waarvan de CIA hoopte dat het de sleutel zou zijn om de mensheid te beheersen, feitelijk een generatie-rebellie heeft aangewakkerd die erop gericht was alles te vernietigen dat de CIA dierbaar was en verdedigde.

Whitey Bulger was een van de gevangenen die zich vrijwillig aanmeldden voor wat hem werd verteld als een experiment gericht op het vinden van een remedie voor schizofrenie. Als onderdeel van dit experiment kreeg hij meer dan een jaar lang elke dag LSD. Later realiseerde hij zich dat dit niets met schizofrenie te maken had en was hij proefkonijn in een overheidsexperiment dat erop gericht was te zien wat de langetermijnreacties van mensen op LSD waren. Kunnen we in wezen iemand gek doen worden door hem gedurende zo'n lange periode elke dag LSD te geven?

Lees hier het hele verhaal ...