Nieuwe golf GMO ontsnapt aan regelgeving om wereldwijde voedselvoorziening te transformeren

Toen ik de boerderij van Jason McHenry in South Dakota bezocht, leidde de jonge boer, gekleed in versleten jeans en zonnebril, me een gladde stalen ladder op aan de zijkant van een graancontainer. We tuimelden door het mangat in een verschuivende berg van sojabonen. Je zou ze door je vingers kunnen zeven en hun zoete, troebele smaak kunnen proeven.

Het Amerikaanse sojaboongewas is vier miljard bushels per jaar, ongeveer 240 miljard pond. Het genereert de meeste contante ontvangsten voor Amerikaanse boerderijen na vee en maïs. Van die bonen is meer dan 90 procent genetisch gemodificeerde organismen of GGO's - dat wil zeggen, ze zijn genetisch verbeterd, meestal door de toevoeging van een gen uit een bodembacterie dat ze immuun maakt voor de onkruidverdelger glyfosaat, algemeen bekend als Roundup. 

De 4,000 bushels waar McHenry en ik in zaten, vertegenwoordigen echter een nieuw type plant dat is gemodificeerd met behulp van genbewerking. Een startup had de technologie gebruikt om veranderingen te introduceren in twee genen die betrokken zijn bij de synthese van vetzuren, zodat olie die uit de bonen wordt geperst meer op olijfolie lijkt dan op typische sojaolie.

McHenry hoorde voor het eerst het veld voor de bonen afgelopen december, in een hotel in de buurt van de coöperatie van sojabonenprocessors in South Dakota. "We hebben iets nieuws en opwindends," vertelde een verkoper aan de boeren. “Heb je gehoord over het verbod op transvetten?” Sojaolie heeft marktaandeel verloren sinds de Amerikaanse overheid ongezonde vetten verbood die ontstaan ​​wanneer sojaolie gedeeltelijk wordt gehydrogeneerd en verandert in een vaste stof  (denk aan Crisco). Die vetten zijn geweest mensen doden. Ze zijn slecht eten.

Olie van de gen-bewerkte bonen kan dat probleem oplossen, omdat het niet op dezelfde manier hoeft te worden verwerkt. Elke boer die ermee instemde de bonen te planten, hoorde McHenry, zou deel uitmaken van de golf van innovatie die de schappen vult met Griekse yoghurt, groene verpakkingen en gezonde ingrediënten. Wat meer is, het zou een paar kwartjes meer per bushel betekenen. "Je verdient een beetje meer geld, je hebt een geweldige ervaring en je maakt deel uit van een revolutie," zei de werper, Thomas Stoddard, een slungelige bioloog die zaadverkoper werd en McHenry's boerderij met mij bezocht.

Voor McHenry, een boer die net begon met zijn eigen hectare, zijn eigen schulden en zijn eigen beslissingen, was het veld logisch. De Roundup-resistente bonen die zijn vader nog steeds plant, zijn duur. Wat meer is, de tumbleweeds zijn geëvolueerd om te overleven met sproeien en groeien zo hoog als je taille. "Kijkend naar de markt als geheel, stellen Europa en China GGO's in vraag", zegt McHenry. “Je moet in de gaten houden wat de consument wil, en als boer moet je jezelf onderscheiden. Als je naar een markt kijkt die misschien verdwenen is, moet je nadenken over alternatieven. '

De nieuwe bonen zijn de oprichting van een startup genaamd Calyxt, op 300 mijl afstand gelegen,  in de buurt van Minneapolis, waar Stoddard werkt, en bijna een rechte slag naar het oosten op Highway 90 vanaf de boerderij van McHenry. In de kassen van het bedrijf worden elke week duizenden planten veranderd met genbewerking. De deugd van de technologie is dat het wetenschappers in staat stelt designerplanten te maken die geen vreemd DNA bevatten. De techniek, die fragmenten van genetische informatie toevoegt of verwijdert, is vergelijkbaar met wat zou kunnen worden bereikt door conventioneel fokken, alleen veel sneller. In wezen, als er enige kwaliteit is aan een sojaboon die je lekker vindt, en als je de verantwoordelijke genetische instructies kent, kan genbewerking ze in een enkele moleculaire stap naar een andere boon verplaatsen.

Voor veel wetenschappers lijkt het potentieel van genbewerking vrijwel onbegrensd en biedt het een nieuwe manier om snel planten te creëren die bestand zijn tegen droogte, immuun zijn voor ziekten of een verbeterde smaak hebben. Een supermarkttomaat die goed smaakt? Dat zou kunnen gebeuren als wetenschappers de smaakmakende genen herstellen die erfstukvariëteiten heerlijk maken. Hoe zit het met een maïsplant met twee keer zoveel korrels? Als de natuur het toelaat, geloven wetenschappers, zou genbewerking hen kunnen laten bouwen.

Er is nog een reden waarom genbewerking opwinding veroorzaakt in de industrie. Het Amerikaanse ministerie van Landbouw heeft geconcludeerd dat de nieuwe planten geen 'gereguleerde artikelen' zijn. De reden is een juridische maas in de wet: de voorschriften zijn alleen van toepassing op GGO's die zijn geconstrueerd met plantenpathogenen zoals bacteriën, of hun DNA. Dat betekent dat Calyxt zijn bonen in de handel kan brengen zonder het proces van vergunningen, inspecties en veiligheidstests te doorlopen die vereist zijn voor andere genetisch gemodificeerde gewassen. Het rekent erop dat minimaal de helft van de 13-jaren en $ 130-miljoen die bedrijven gemiddeld hebben geïnvesteerd, worden bespaard om een ​​nieuw GGO te creëren en in handen van boeren te krijgen.

Voor GMO-tegenstanders zijn de nieuwe, niet-gereguleerde planten een bron van alarm. Jarenlang hebben ze betoogd dat GGO's moeten worden tegengewerkt omdat ze misschien onveilig zijn. Wat als ze allergieën of gifvlinders veroorzaken? Nu verschuiven de gevechtslijnen omdat bedrijven zoals Calyxt planten kunnen maken zonder DNA van een andere soort. Ze kunnen beweren dat genbewerking slechts 'versnelde foktechnologie' is. 

Voor de critici is elke poging om gemanipuleerde planten opnieuw te classificeren als natuurlijk een gevaarlijke fictie. "Als ze niet aan de wettelijke vereisten hoeven te voldoen, is het weer een spel voor genetische modificatie in de landbouw," zegt Jim Thomas, hoofd van een non-profit organisatie genaamd de ETC Group die lobbyt voor milieukwesties. “Dat is de prijs. Ze construeren een definitie van een GGO, zodat genbewerking daarbuiten valt. ”

Lees hier het hele verhaal ...