Net-Zero: de oorlog tegen koolstof (en mensen) wordt intenser

Koolstofneutraliteit betekent dat de totale hoeveelheid uitstoot wordt geëlimineerd, geneutraliseerd of gecompenseerd. Net-zero is een doel zonder compensatie en legt meer nadruk op het vermijden van koolstofemissies. Veel producten, datacenters of bedrijven zijn al klimaatneutraal, maar slechts weinigen hebben de netto-nul bereikt.

Martin Lippert sprak over duurzaamheid op OOP 2023 Digitaal.

Er is geen exacte of duidelijke definitie van klimaatneutraal en netto-nul, maar we hebben er een goed ingeburgerd gemeenschappelijk begrip van, zei Lippert. Hij maakte onderscheid tussen twee manieren om met emissies om te gaan: emissies elimineren en emissies compenseren:

Emissies elimineren betekent in de eerste plaats geen koolstof in de atmosfeer uitstoten; je vermijdt in feite het creëren van kooldioxide (of gelijkwaardige broeikasgassen) en vermijdt het uitstoten ervan in de atmosfeer.

Het compenseren van koolstofemissies betekent dat je koolstof blijft uitstoten in de atmosfeer, maar je compenseert die uitstoot (bijvoorbeeld via koolstofcertificaten) of je probeert die uitstoot na verloop van tijd weer uit de atmosfeer te verwijderen – wat vaak wordt aangeduid als neutraliserende emissies.

Lippert legde uit dat COXNUMX-neutraal betekent dat de totale hoeveelheid uitstoot wordt geëlimineerd (vermeden), geneutraliseerd (weer verwijderd) of gecompenseerd (bijvoorbeeld via koolstofcertificaten) – of een combinatie van alle drie de manieren. Maar je weet niet welke manier is gekozen om COXNUMX-neutraal te worden - zolang de totale som maar hetzelfde is als de hoeveelheid COXNUMX-uitstoot die je hebt veroorzaakt, voegde hij eraan toe. Het kan dus zijn dat een bedrijf niets deed om de uitstoot te elimineren, maar alleen certificaten kocht om die uitstoot te compenseren. Dat zou nog steeds resulteren in een koolstofneutrale banner, zei Lippert.

In tegenstelling hiermee haalt net-zero het compensatiegedeelte uit deze vergelijking en legt het veel meer nadruk op het eliminatiegedeelte (vermijding), legt Lippert uit. Het betekent meestal dat je eerst probeert zoveel mogelijk koolstofemissies te elimineren - en de resterende emissies die je niet kunt elimineren, neutraliseert (later verwijdert), zei hij.

Volgens Lippert is netto-nul een veel sterker doel als het gaat om het verminderen van de COXNUMX-uitstoot - en waarschijnlijk de reden waarom je ziet dat veel producten, datacenters of bedrijven al COXNUMX-neutraal zijn, maar niet zo veel netto-nul - in ieder geval nog niet.

Het probleem met compensatiebenaderingen is dat je het probleem - min of meer - uitbesteedt en koolstof blijft uitstoten, betoogde Lippert. Als je vandaag bijvoorbeeld 1 ton kooldioxide in de atmosfeer uitstoot, draagt ​​dat nu bij aan de klimaatverandering. Geplante bomen – een veelgebruikte praktijk om koolstofneutraliteit te bereiken – hebben tussen de 40 en 80 jaar nodig om die koolstof weer uit de atmosfeer te verwijderen. Hoewel het planten van bomen meestal een goed idee is, compenseert het je uitstoot niet echt in een zinvolle tijd - vooral als je doorgaat met het produceren van koolstofemissies, concludeerde Lippert.

InfoQ geïnterviewd Maarten Lippert over compensatie van emissies en netto-nul.

InfoQ: Emissies compenseren door neutraliseren of compenseren klinkt een beetje vaag. Kunt u toelichten wat dit werkelijk betekent?

Maarten Lippert: Het fundamentele idee van het "neutraliseren" van emissies is dat je probeert de emissies die je in de atmosfeer hebt gebracht weer uit de atmosfeer te verwijderen – of in ieder geval dezelfde hoeveelheid. Bomen planten is daar een algemeen bekend voorbeeld van. Die bomen halen koolstofdioxide uit de atmosfeer. En omdat het voor particulieren en bedrijven lastig is om die bomen zelf te planten, kunnen zij die activiteiten via organisaties sponsoren. Het achterliggende idee is - als je de emissies niet kunt vermijden - probeer ze op zijn minst op een later tijdstip weer te verwijderen.

Het verhaal achter compensatie is iets anders. Het achterliggende idee hier is: als jij de uitstoot aan jouw kant niet kunt vermijden, help dan iemand anders om uitstoot te vermijden (in dezelfde hoeveelheid). Een beroemd voorbeeld is het sponsoren van moderne fornuizen in ontwikkelingslanden. Die moderne fornuizen stoten veel minder broeikasgassen uit dan de fornuizen die mensen zouden blijven gebruiken als ze geen kans zouden krijgen om die moderne te krijgen. Dit helpt dus om emissies ergens anders te voorkomen die anders zouden plaatsvinden.

Beide varianten worden vaak gerealiseerd via zogenaamde COXNUMX-compensaties die je kunt kopen via organisaties die het geld vervolgens in die projecten investeren.

InfoQ: U zei in uw lezing dat compenserende benaderingen het probleem niet echt oplossen. Waarom?

Lippert: COXNUMX-compensaties kopen klinkt als een gemakkelijke manier om met uw eigen COXNUMX-uitstoot om te gaan en het voelt alsof u niets meer verkeerd doet als u die COXNUMX-compensaties koopt. De term klimaatneutraal onderstreept die indruk. Maar ook al worden die compensaties – meestal – goed geïnvesteerd in goede ideeën en projecten, ze veranderen niets aan het feit dat je koolstof in de atmosfeer hebt gebracht en dat deze koolstof niet snel weer verdwijnt en het klimaat versnelt. wijziging. We moeten ons in de eerste plaats echt concentreren op het vermijden van emissies.

Lees hier het hele verhaal ...