NBC-nieuws: Kinderen hebben is slecht voor de aarde en wordt immoreel geacht

Een verrassende en oprecht verontrustende visie begint serieus aandacht te krijgen in zowel academische als populaire discussies over ethiek van klimaatverandering. Volgens deze opvatting levert het hebben van een kind een belangrijke bijdrage aan de klimaatverandering. De logische afhaalmogelijkheid hier is dat iedereen op aarde zou moeten overwegen om minder kinderen te krijgen.

Hoewel cultureel controversieel, is de wetenschappelijke helft van deze positie redelijk goed ingeburgerd. Enkele jaren geleden, wetenschappers vertoonde dat het hebben van een kind, vooral voor de rijken van de wereld, een van de ergste dingen is die je voor het milieu kunt doen. Die gegevens zijn afgelopen zomer gerecycled in a papier waaruit blijkt dat geen van de meest waarschijnlijke activiteiten om de koolstofvoetafdruk van personen te verminderen, breed wordt besproken.

Het tweede morele aspect van het beeld - dat we misschien minder kinderen zouden moeten hebben - is dat ook serieus genomen worden in veel kringen. Dat heb ik inderdaad breed geschreven over het onderwerp zelf.

Maar afgezien van wetenschappelijk bewijs en morele theorievorming, is dit een gecompliceerde vraag met veel tegenstanders. In wat volgt, zal ik enkele van de uitdagingen van dit idee bespreken. Want hoewel ik erken dat dit een ongemakkelijke discussie is, geloof ik dat de ernst van klimaatverandering ongemakkelijke gesprekken rechtvaardigt. In dit geval betekent dat dat we moeten stoppen met te doen alsof de beslissing om kinderen te krijgen geen ecologische en ethische gevolgen heeft.

[the_ad id = "11018 ″]

Het argument dat het hebben van een kind bijdraagt ​​aan de ecologische voetafdruk, hangt af van de opvatting dat ieder van ons een persoonlijk CO2-grootboek heeft waarvoor wij verantwoordelijk zijn. Bovendien tellen de emissies van een nakomeling enigszins mee voor het grootboek van de ouders.

De meeste milieuactivisten accepteren dit soort grootboekweergave als het gaat om recyclen, rijden en vliegen, maar de ondersteuning begint af te nemen wanneer toegepast op gezinsplanning. De oppositie wordt getypeerd door de schrijver van Vox David Roberts, die beweert dat "een dergelijk boekhoudkundig schema volkomen onpraktisch is" omdat het lijkt te impliceren dat men nooit verantwoordelijk is voor zijn eigen emissies. Omdat "we niet dubbel willen tellen", zoals Roberts zegt, betekent dit dat ouders eigenlijk alleen verantwoordelijk zijn voor de uitstoot van hun kinderen.

Het gebrek in dit bezwaar is de plausibel klinkende waarschuwing: "we willen niet dubbel tellen." Want waarom zouden we niet dubbel willen tellen? Als morele verantwoordelijkheid wiskundig optelt, zou dubbeltelling een serieus probleem zijn. Maar ik denk dat het duidelijk is dat we geen wiskundig verantwoordelijkheidsmodel moeten accepteren.

Lees hier het hele verhaal ...