Naomi Wolf: Over de subtiliteit van monsters

Mijn eerste post in deze driedelige serie, over hoe het kwaad dat ons omringt zich heeft gemanifesteerd, ging over de elite wereldwijde technocraatklasse en hun afstand tot de mensen wiens leven ze kunnen vernietigen; Ik merkte ook hun gebrek aan geloof in of loyaliteit aan de natiestaat op. Toegevoegd aan deze giftige mix, zo betoogde ik, is de zekerheid van deze klasse mensen dat zij het beste weten over jouw leven.

Ik maakte in dat essay duidelijk dat ons nu een metafysisch, schijnbaar satanisch niveau van kwaad was.

Ik probeer in deze serie essays uit te leggen hoe verder aardige mensen – en inderdaad westerse mensen, die zijn opgegroeid met post-Verlichtingsnormen over mensenrechten en de rechtsstaat – nu kwaad kunnen doen, met heel hun hart.

Ik vraag hoe ze opzettelijk de ademhaling van kinderen kunnen onderdrukken; hoe ze vrienden en collega's kunnen sturen om als verschoppelingen op straat te eten, of agenten kunnen sturen om een ​​vrouw te arresteren en een negenjarig kind angst aan te jagen, wiens misdaden waren dat ze probeerden het Museum of Natural History in New York te bezoeken zonder "papieren"?

Hoe konden 'aardige' mensen in het humane Westen, slechts twee weken geleden op de agenda zijn gezet in de staat Washington, plannen om degenen die zijn blootgesteld aan een 'besmettelijke ziekte' in gedwongen quarantaine te houden, zonder aanklacht of proces, en afhankelijk van een gerechtelijk bevel en goed gedrag om eruit te komen?

Dit alles gebeurt op dit moment in Amerika - in het land van mensen die sinds de Civil Rights Act van 1964 het beginsel van gelijkheid hebben dat de menselijke betrekkingen als een kwestie van de wet regelt; een natie die in de jaren zeventig in vrijwel elke staat wetten had aangenomen tegen het misbruik van of lijfstraffen van kinderen op openbare scholen; en een volk dat is opgegroeid in een cultuur van vrijheid en beleefdheid in vergelijking met wetteloze of totalitaire regimes, waardoor ze, tot twee jaar geleden, voor het grootste deel, op de schaal van fatsoen tot wreedheid, zeer fatsoenlijke mensen waren.

Hoe kunnen goede mensen hierin meegaan?

Er zijn lessen uit de geschiedenis die we moeten leren, of opnieuw moeten leren, en snel.

Sommige leiders en commentatoren (waaronder ikzelf) hebben deze jaren, 2020-2022, in het Westen en in Australië hartstochtelijk en publiekelijk vergeleken met de beginjaren van nazi-leiderschap. Hoewel we kritiek krijgen om dit te doen, zal ik hierover niet het zwijgen worden opgelegd. De overeenkomsten moeten dringend worden aangepakt.

Mensen moeten hun nazi-geschiedenis herlezen. Ze vergissen zich door te eisen: 'Hoe durf je te vergelijken?'

Terwijl de populaire verbeelding van het nazi-tijdperk bekend is met vernietigingskampen, en eraan denkt wanneer het nazi-beleid wordt ingeroepen, is het een feit dat vele jaren aan die gruwel hebben geleid. Duitsland viel Polen binnen in 1939. De vernietigingskampen werden opgericht jaren in het nazi-drama: 1941. [https://www.theholocaustexplained.org/how-and-why/how/creation-of-extermination-camps/]. Dr. Josef Mengele, "The Angel of Death", begon zijn medische experimenten in Auschwitz na 1943. [http://www.auschwitz.org/en/history/medical-experiments/josef-mengele]

Niemand die verstandig is heeft het over het vergelijken van wat we nu doormaken met die jaren en die verschrikkingen.

De levendige overeenkomsten tussen ons moment in het Westen sinds 2020 en de vroegste jaren van het beleid van het maatschappelijk middenveld van nazi-Duitsland zijn de jaren 1931-33, toen er zoveel wrede normen en beleid werden ingevoerd. Maar deze werden vaak cultureel of professioneel gecontroleerd, in plaats van te worden gecontroleerd door kamppatrouilles. Dat is het punt dat beter geïnformeerde analisten van deze overeenkomsten maken.

Dat wil zeggen dat gedurende deze jaren massale maatschappelijke wreedheid, en een tweeledige samenleving zelf die deze wreedheid in stand hield, werd opgebouwd en gecontroleerd, net als vandaag, door beleefde instellingen van het maatschappelijk middenveld die belast waren met grommen en hun tanden laten zien.

In die jaren werden in die jaren, zeker in opdracht van het sociale beleid van de nazi's, nonchalante, escalerende wreedheid, een cultuur van degradatie van de 'anderen' en een samenleving met twee niveaus opgebouwd. Maar de constructie van een wereld van kwaad uit wat een moderne civiele samenleving was geweest, zij het een fragiele, werd ook onderschreven en zelfs gecontroleerd door artsen, medische verenigingen, journalisten, beroemde componisten en filmmakers, door universiteiten; door buren, door leraren, door winkeliers - jarenlang voordat de bewakers van het vernietigingskamp werden belast met hun eigen veel gruwelijker wreedheid.

de aangrijpende geschiedenis van Amos Elon, Het jammere van alles: een geschiedenis van joden in Duitsland, 1743-1933, onthult hoeveel leiders van het Joodse maatschappelijk middenveld waarschuwden voor de onmerkbare verschuivingen van dag tot dag in de richting van het kwaad. In 1931 werd straatgeweld gericht tegen joodse winkelpuien en leidde het tot ingeslagen ruiten. In andere contexten werden Joden geslagen bij het verlaten van synagogen. Commentator Theodor Wolff waarschuwde: “Dit kan gewoon niet doorgaan. Alle fatsoenlijke mensen, ongeacht de partij, moeten een gemeenschappelijk front vormen […]”

Zo zou je vandaag kunnen zeggen.

Maar….maar fatsoenlijke mensen deden dat toen niet; en Wolff's oproep tot actie was tevergeefs. Elon noemt deze jaren 'deze laatste spasmen van vrijheid'. [Elon, 387].

De uitgever van Wolff zei hem "zijn waarschuwingen af ​​te zwakken in het belang van reclame en verspreiding." [Elon, 388] Net als vandaag werden degenen die alarm gaven onderdrukt en gecensureerd.

Net als vandaag waren noodwetten toen de maatstaven die de democratie zouden laten instorten. "Hitler wilde volledige bevoegdheden zoals die van Mussolini in Italië", schrijft Elon. "Hij wist precies wat er nodig was om van een regering een 'legale' dictatuur te maken: noodbevoegdheden op grond van artikel 48." [Elon, 389].

Kijk of je hier echo's opmerkt. Momenteel hanteren XNUMX staten van de VS noodmaatregelen die de normale wettelijke checks and balances opschorten of omzeilen, waaronder New York, de staat waarin ik dit schrijf. Met noodmaatregelen kan vrijwel alles worden gedaan.

Het feit dat mensen niet lijken te begrijpen dat het grootste deel van het land onder noodmaatregelen leeft, is het verbluffende van ons huidige moment. Dit is waarom ik tegenwoordig blijf zeggen dat de staatsgreep heeft al plaatsgevonden in Amerika. Als je onder noodmaatregelen leeft, heb je per definitie geen functionerende democratie meer.

In Duitsland, om terug in de tijd te gaan, ging het demonisch intelligente incrementalisme van het nazi-beleid door. In 1933, het jaar waarin Adolf Hitler tot kanselier van een nieuw kabinet werd benoemd, gaf Hitler zijn woord dat "de nazi's in elk toekomstig kabinet een minderheid zouden blijven". [Elon, 391]. Maar zelfs in 1933 geloofden enkele prominente joden nog steeds dat „ons niets kan overkomen”. [Elon 391].

Maar “Theodor Wolff was een van de weinigen die waarschuwde dat Hitlers benoeming slechts een... de eerste fase van een staatsgreep in termijnen.[Mijn cursivering][…] Wolff voorspelde dat 'een kabinet waarvan de leden al weken en maanden verkondigen dat het heil - waarmee ze hun eigen heil bedoelen - nabij is, in de vorm van een staatsgreep, een schending van de grondwet, de eliminatie van de Reichstag, het muilkorven van de oppositie en een ongebreidelde dictatoriale heerschappij... zullen er alles aan doen om zijn tegenstanders te intimideren en het zwijgen op te leggen.'” [Elon 391].

“Voor miljoenen Berlijners,” schrijft Elon, “ leek er aanvankelijk niets te zijn veranderd […] Weinigen leken zich bewust van de waterscheiding die ze zojuist waren gepasseerd” [Elon 391].

“Weinigen leken zich bewust…”

Laat me even samenvatten waar we ons nu bevinden, zowel in Amerika als in het Westen, voor het geval je er te veel aan gewend bent geraakt om het duidelijk te zien. ik waarschuwde in Het einde van Amerika: waarschuwingsbrief aan een jonge patriot, dat democratieën meestal niet sterven met een filmische scène van gans stappende Brownshirts die plotseling op straat lopen. Ze hebben de neiging om eerder te sterven, zoals Elon beschreef - stapsgewijs, van dag tot dag, grotesk instortend in sommige delen van de samenleving en met betrekking tot sommige instellingen, zelfs als andere aspecten van de samenleving en andere instellingen er, althans oppervlakkig, precies uitzien en aanvoelen. hetzelfde als voorheen.

Alleen omdat de instellingen ons nu bekend zijn, betekent niet dat een 1931-achtige realiteit, zo niet een 1933-achtige realiteit, niet op ons afkomt.

In dit land worden burgers gedwongen hun tweede of derde experimentele gentherapie-injectie te nemen, om terug naar school te gaan of om hun baan te behouden als grensoverschrijdend vrachtwagenchauffeur, of als soldaten en matrozen en militaire piloten en ziekenhuispersoneel. [https://www.defense.gov/News/News-Stories/Article/Article/2881481/service-members-must-be-vaccinated-or-face-consequences-dod-official-says/] Miljoenen andere werknemers ternauwernood aan deze dwang ontsnapt; en miljoenen zijn niet ontsnapt aan dit dwangexperiment, in feite op hen, in delen van Europa. [https://apnews.com/article/austrian-parliament-covid-vaccine-mandaat-8539164285f87443a8b80a213d2dacc0]

Minderjarigen worden gedwongen zich te onderwerpen aan deze experimentele gentherapie, simpelweg om te kunnen blijven basketballen of tennissen op de middelbare school.

Duizenden bijwerkingen worden geregistreerd in VAERS, waaronder sterfgevallen kort na vaccinatie, maar het forceren van injecties gaat door ondanks dat ze geen effect hebben op de overdracht, en tegen alle bestaande wetten in. [https://vaers.hhs.gov]

Stemmen van verzet tegen tiranniek overreikwijdte worden massaal gecensureerd; betalingsverwerkers weigeren fondsen te verwerken van entiteiten die medische therapieën aanbieden. 'The View', die voorheen gezellige groep meiden, riep zojuist op tot de censuur van podcaster Joe Rogan. Muzikant Neil Young riep ook op tot muziekstreamingservice Spotify om Rogan's "verkeerde informatie" te censureren. [https://www.wsj.com/articles/neil-youngs-music-is- being-taken-down-by-spotify-after-ultimatum-over-joe-rogan-11643230104] Roept op tot censuur van stemmen van oppositie over het internet. Dissidente platforms zoals Parler zijn gedeplatformeerd van hun hostingdiensten of van hun betalingsverwerkers, een digitale versie van het boycotten van bedrijven. [https://www.forbes.com/sites/roberthart/2021/03/03/parler-sues-amazon-again-in-wake-of-deplatforming/?sh=58e2c725166d]

Leiders pleiten ervoor dat een groep burgers geen gezondheidszorg krijgt; in sommige delen van Canada hebben leiders kruideniers verteld dat het optioneel is om deze groep voedsel te laten kopen. Kinderen in Canada krijgen te horen: "Geen masker, geen stem." Kinderen van twee jaar oud worden in New York, door een glimlachende nieuwe gouverneur, een vrouw, onderworpen aan gezichtsbedekkingen die hun ademhaling beperken, en die hun vermogen om taal te verwerven, een band met andere kinderen aan te gaan, en om emoties te herkennen en te uiten, aantasten.

Bepaalde burgers, apart gezet als 'anders', valselijk besmettelijk genoemd en gepositioneerd als 'onrein', mogen geen gebouwen of restaurants betreden in New York, in Washington DC, in San Francisco, in Los Angeles. Iedereen wordt gevraagd om hen te haten en hen kwalijk te nemen, en irrationeel om hen de schuld te geven van de hachelijke situatie van de natie.

Mensen worden gevraagd om zich bij een sekte aan te sluiten en hun lichaam op te offeren; als ze dat niet doen, worden ze verbannen en worden ze het sociale leven en professionele vooruitgang ontzegd.

Kleine bedrijven, restaurants en bioscopen; kleine hotels en locaties, kleine onroerendgoedbedrijven, hele levensonderhoud, worden verpletterd door willekeurige uitspraken, door de ongebreidelde bevoegdheden van Boards of Health en de CDC om hele sectoren te vernietigen, en zo hele klassen van activa van de ene doelgroep in de handen van een andere groep: aan institutionele beleggers, of laten we zeggen, aan bondgenoten van de huidige oligarchen.

In de staat Washington werden, zoals hierboven vermeld, voorstellen gedaan – vergelijkbaar met die welke in Australië en elders zijn aangenomen – om Amerikanen vast te houden en de Gezondheidsraad om te vormen tot entiteiten met politiebevoegdheden; om milities op te richten, in feite in dienst van niet-gekozen, onverantwoordelijke gezondheidsraden. Amerikaanse "factcheckers" beweerden dat dit niet waar was, maar het was wel waar. [https://app.leg.wa.gov/wac/default.aspx?cite=246-100-040]

Er komen steeds meer berichten over de niet-gevaccineerde die in ziekenhuizen misbruikt worden behandeld, en het wordt duidelijk dat therapieën door druk van de overheid aan een hele bevolking zijn onthouden, wat heeft geleid tot talloze vermijdbare sterfgevallen. Een klasse van therapieën, monoklonale antilichamen, is zojuist door de FDA ingetrokken voor de toegang van zieke mensen [https://www.fda.gov/news-events/press-announcements/coronavirus-covid-19-update-fda-revokes- autorisatie voor gebruik in noodgevallen-monoklonaal-antilichaam-bamlanivimab]. Medische entiteiten zoals de voorheen gerespecteerde Mayo Clinic worden aangeklaagd omdat ze de behandeling weigeren van een stervende man, waar zijn vrouw om smeekt. [https://www.jacksonville.com/story/news/2022/01/14/mayo-clinic-lawsuit-to-allow-ivermectin-as-a-treatment-moves-out-of-duval/9120594002/] .

Hoe noem je dit alles, zo niet een vroege nazi-achtige reeks praktijken?

In de beginjaren van het nazibeleid, zoals Robert Proctor's magistrale 1990 Raciale hygiëne: geneeskunde onder de nazi's wijst erop dat het de artsen waren die door de staat werden belast, en die een speciale status en autoriteit kregen, met het uitkiezen van "het leven onwaardig" en het uitwerken van op rassen gebaseerd beleid dat de "zuivere" en bevoorrechten scheidde van de "onreine" of "ontaard" en beperkt. In 1933 begonnen artsen de ongeschikte te steriliseren. Zoals Michael A Grodin, MD, Erin L Miller, BA, en Jonathan Miller, MA, aangeven in "The Nazi Physicians as Leaders in Eugenics and 'Euthanasie': Lessons for Today": "Er ontstond een reeks terugkerende thema's in Nazi geneeskunde zoals artsen de missie op zich namen om de staat te zuiveren: de devaluatie en ontmenselijking van delen van de gemeenschap, medicalisering van sociale en politieke problemen, opleiding van artsen om zich te identificeren met de politieke doelen van de overheid, angst voor gevolgen van weigering om samen te werken met civiele autoriteit, bureaucratisering van de medische rol en het gebrek aan zorg voor medische ethiek en mensenrechten.”

De helft van de Duitse artsen sloot zich aan bij de nazi-partij.

“De devaluatie en ontmenselijking van segmenten van de gemeenschap”….

Proctor laat zien hoe medische verenigingen de opkomst van de status en het gezag van artsen omarmden, en hoe, zowel toen als nu, 'volksgezondheid' het anodyne label was waaronder de vroege structuur van opkomende gruwelen werd opgericht. Hij laat zien hoe artsen het voortouw namen.

De auteur gaat zelfs in op de "gezondheidspas" die werd opgesteld door het nazi-volksgezondheidsbeleid, een pas die degenen scheidde die volledig konden deelnemen aan de nazi-samenleving, van degenen die werden uitgekozen vanwege ontbering en walging.

Proctor volgt hoe eugenetica het mogelijk maakte voor toenemende argumenten, vergelijkbaar met die welke tegenwoordig worden gereanimeerd, dat "nutteloze eters" of "ongeschikte" geen voedsel verdienen, of een last zijn voor openbare middelen, en geen belemmering zouden moeten zijn voor ziekenhuizen, of ontvangen medische zorg.

Proctor laat zien wat een korte dia het was van volksgezondheidsfunctionarissen die "het leven onwaardig van het leven" identificeerden, deze "nutteloze eters", tot dezelfde functionarissen die de taal van "hygiëne" en openbare veiligheid gebruikten, om de eerste nazi-euthanasieprogramma's op te zetten - programma's gericht op degenen die werden geïdentificeerd als "minder dan", of op een of andere manier aangetast.

Toen en nu, anodyne taal, of het nu gaat om "volksgezondheid" of "raciale hygiëne", zoals in de jaren dertig, of rond "volksgezondheid", "veiligheid" en "schadebeperking", zoals vandaag, toen verborgen en nu verbergt, de ware aard van wat een zichtbaar, misselijkmakend, zich dagelijks verspreidend kwaad zou moeten zijn.

Historici zoals Proctor hebben betoogd dat glossen op het gebied van de volksgezondheid, het inroepen van medische autoriteit, en compartimentering en bureaucratisering, het kwaad in het vroege nazi-verleden tot bloei hebben gebracht, ondanks dat het wortel schoot in wat nog steeds verondersteld werd een moderne civiele samenleving te zijn geweest. .

Ik zou zeggen dat exact dezelfde dingen in vergelijkbare gedaanten, gehuld in vergelijkbare taal, vandaag de dag terugkeren.

Als we niet wakker worden en precies zien waar we staan, en snel teruglezen in de geschiedenis over een demonische tijd die openlijk weerspiegelt en in veel opzichten een voorbode is van waar we zijn - dan zullen de meesten van ons dwazen zijn, zelfs zoals sommigen van ons zijn al monsters.

Als we niet met geweld en onmiddellijk monsters roepen waar we ze zien - waar ze onder ons lopen - of ze mooie oorbellen dragen en ingetogen aan het roer van de CDC zitten, of dat ze zich in witte jassen verzamelen, in al hun gezag, in de Mayo Clinic, staande tussen een stervende man en zijn wanhopige vrouw – we zullen er voor altijd niet in slagen de zegen van de grondwet en de rechtsstaat te verdienen, die geacht worden ons erfgoed te zijn.

En ongetwijfeld zal het volgende hoofdstuk zeker voor ons zijn, net als voor anderen in het verleden, nog duisterder.