Musk's Suicide Mission: Stuur 100 mensen naar Mars

Elon Musk is een kanker.

Als hij een week eerder was geboren, op juni 21^st in plaats van juni 28^th, hij zou een Tweeling zijn. En dat zou veel, veel logischer zijn. Omdat, hoewel hij niet erg slechtgehumeurd is (Kreeften zijn krabben, en dat is de omvang van mijn kennis van astrologie), hij zeker een tweeslachtig mens is.

Musk is van plan om maar liefst 100 mensen te sturen - we zijn niet zeker van het exacte aantal, maar zijn geheel nieuwe 'Starship' stoelen zoveel - naar Mars door 2024. Dit plan is ambitieus en in veel opzichten noodzakelijk. Volgens Musk is het gebiedende wijs we doen er alles aan om 'bewustzijn' te behouden, waarvan hij vreest dat dit uniek kan zijn voor de mens.

Wat als we helemaal alleen zijn in het universum en een asteroïde de aarde vernietigt? Het verlies van bewustzijn zou het grootste verlies zijn in de geschiedenis van, nou ja, alles. Musk's Starship zal volgens hem de mens eerst naar de randen van de baan van de aarde brengen, dan naar de maan, en uiteindelijk naar Mars en verder. Hij hoopt dat we nieuwe planeten zullen koloniseren en ons effectief weerbaar maken tegen het enkele punt van mislukking dat onze mono-planetaire residentie is. Met andere woorden, Musk wil mensen zo snel mogelijk op back-upplaneten laten leven.

Dit klinkt allemaal geweldig, maar mensen naar Mars brengen is niet alleen een kwestie van het bouwen van een groot ruimteschip dat echt snel gaat. Het is niet voor slechts raketwetenschap. Ervan uitgaande dat psychologische complicaties het hele streven niet tot een letterlijk nachtmerrie voor de betrokkenen maken, is er ook het momenteel onopgeloste probleem van hoe menselijke blootstelling aan ruimtestraling gedurende langere periodes is waarschijnlijk dodelijk.

Astrobioloog Samantha Rolfe van de Universiteit van Hertfordshire heeft vandaag gepubliceerd een artikel in The Conversation waarin wordt uitgelegd hoe Musk's poging om mensen op Mars te brengen naar haar mening catastrofale gevolgen kan hebben. Ze wijst er niet alleen op dat mensen microbiologie kunnen introduceren op de rode planeet die levende organismen zou kunnen doden - stel je voor, NASA is naar verluidt dichtbij om aan te kondigen dat het leven op Mars heeft gevonden, maken we het op en vermoorden we het na haast - maar het is waarschijnlijk te gevaarlijk voor mensen in zo'n kort tijdsbestek.

Rolfe schrijft:

Diepe ruimte is niet zonder gevaren, maar in ieder geval in een lage baan om de aarde, op de maan en het internationale ruimtestation, biedt het magnetische veld van de aarde enige bescherming tegen schadelijke ruimtestraling.

Mars heeft geen eigen magnetisch veld en de atmosfeer biedt weinig beschutting tegen kosmische straling. Astronauten zouden ook worden blootgesteld aan diepe ruimtestraling voor de reis van minimaal zes maanden tussen planeten.

Hoewel er veel werk wordt verricht, loopt de stralingsbeschermingstechnologie nog ver achter op andere aspecten van rocketry. Ik weet niet zeker of het billijk of ethisch is om te verwachten dat astronauten worden blootgesteld aan gevaarlijke stralingsniveaus die aanzienlijke gezondheidsproblemen kunnen veroorzaken - of erger, dreigende dood.

Aan de ene kant is Musk de held die precies datgene wil redden dat ons tot mens maakt - ons bewustzijn. Hij is bereid zijn tijd op te offeren (hoewel we er zeker van zijn dat hij de eerste reis naar Mars zelf niet zal maken) en enorme denkkracht om ons naar Mars te brengen zo snel als zijn koffers en schetsboeken ons daar kunnen brengen.

Lees hier het hele verhaal ...