Monsanto en zijn zeer kleine handjevol concurrenten handhaven 'intellectuele eigendomsrechten' door de ongeoorloofde distributie van hun zaden strafbaar te stellen. Boeren over de hele wereld zijn overgeleverd aan deze reuzen om alleen hun zaden te gebruiken, en voor de meesten is er geen ontsnapping mogelijk. Dit is technocratie op zijn slechtst, en bijna totale controle over alle voedselvoorziening is op zijn minst demonische. ⁃ TN Editor
Van de vele zorgen rond de dominantie van landbouwbedrijven en GMO-voedingsmiddelen, de meest angstaanjagende dimensie is dat door bedrijven gefabriceerd zaad is wereldwijde biodiversiteit tenietdoen in voedselgewassen en het creëren van een strafrechtelijk wettelijk kader voor onze totale afhankelijkheid van deze bedrijven voor voedsel.
Monsanto, Syngenta en andere majors in de agribusiness koloniseren momenteel Afrika met behulp van internationale hulpprogramma's die landen dwingen tot overeenkomsten die afhankelijkheid van gepatenteerde zaden vereisen, waardoor traditionele zaaduitwisseling wordt verboden.
Rapporterend over de situatie in Tanzania, Ebe Daems van Mondiaal Nieuws informeert ons over recente wetgeving die lokale boeren bedreigt met hoge boetes tot € 205,300 en zelfs gevangenisstraffen van maximaal 12 jaar voor het schenden van de intellectuele eigendomsrechten van landbouwchemicaliën als individuen niet-gepatenteerd zaad verkopen of verhandelen.
“Als u zaden koopt van Syngenta of Monsanto volgens de nieuwe wetgeving, behouden zij de intellectuele eigendomsrechten. Als u zaden van uw eerste oogst bewaart, kunt u ze alleen op uw eigen stuk land gebruiken voor niet-commerciële doeleinden. Je mag ze niet delen met je buren of met je schoonzus in een ander dorp, en je kunt ze niet zeker verkopen. Maar dat is de hele basis van het zaadsysteem in Afrika, ”~Michael Farrelly van TOAM, een biologische landbouwbeweging in Tanzania.
Dit is zeer verontrustend, maar de wetten maken deel uit van de paraplu van G8-overeenkomsten die vereisen dat intellectuele eigendomsrechten worden gehandhaafd als onderdeel van een uitwisseling voor ontwikkelingshulp. Dit type overeenkomst is schokkend vergelijkbaar met de methoden die worden beschreven door economische huurmoordenaar John Perkins, die in zijn boek Bekentenissen van een economische Hitman, legde uit hoe hulp- en ontwikkelingsorganisaties soevereine naties veroveren door aan te bieden in ruil voor natuurlijke hulpbronnen.
“Tanzania paste de wetgeving inzake intellectuele eigendomsrechten op zaden toe als voorwaarde voor het ontvangen van ontwikkelingshulp via de New Alliance for Food Security and Nutrition (NAFSN). De NAFSN werd in 2012 gelanceerd door de G8 met als doel 50 miljoen mensen uit de armoede en honger in de tien Afrikaanse partnerlanden te helpen door middel van een publiek-privaat partnerschap. Het initiatief krijgt de steun van de EU, de VS, het VK, de Wereldbank en de Bill & Melinda Gates Foundation.
Van bedrijven die in de NAFSN investeren, wordt verwacht dat ze bij hun projecten aandacht besteden aan kleinschalige boeren en vrouwen, maar daar valt soms weinig van op. Als gevolg hiervan krijgt de NAFSN veel kritiek van ngo's en maatschappelijke bewegingen. Zelfs het Europees Parlement heeft in mei van dit jaar een zeer kritisch rapport uitgebracht om de Europese Commissie aan te sporen actie te ondernemen. " [bron]
Ogenschijnlijk is het doel van G8 en de Wereldhandelsorganisatie om arme landen te helpen zichzelf uit de armoede te halen, maar dit is nu volledig blootgesteld als een Trojaans paard om een gevaarlijke afhankelijkheid te creëren van de wereldwijde bedrijven die deze monolithische globalistische instellingen steunen.
wpDiscuz