Een squishy octopus-vormige machine minder dan 2 centimeter lang maakt golven op het gebied van zachte robotica. De 'octobot' die vandaag in wordt beschreven NATUUR1 is de eerste zelfstandige robot die uitsluitend uit zachte, flexibele delen bestaat.
De belangstelling voor zachte robots is enorm toegenomen in de afgelopen jaren, als ingenieurs kijk verder dan rigide Terminator-type machines tot ontwerpen die in krappe ruimtes kunnen knijpen, zich naar hun omgeving kunnen vormen of gevoelige voorwerpen veilig kunnen hanteren. Maar de engineering van zachte versies van belangrijke onderdelen heeft onderzoekers uitgedaagd. "Het brein, de elektronica, de batterijen - die componenten waren allemaal hard", zegt robotica Daniela Rus aan het Massachusetts Institute of Technology in Cambridge. "Dit werk is nieuw en echt opwindend."
De octobot is gemaakt van siliconenrubber. Zijn 'brein' is een flexibel microfluïdisch circuit dat de stroom van vloeibare brandstof door kanalen leidt met behulp van door druk geactiveerde kleppen en schakelaars. "Het is een analogie van wat normaal een elektrisch circuit zou zijn", zegt ingenieur Robert Wood van de Harvard University in Cambridge, Massachusetts, een van de leiders van de studie. "In plaats van elektronen rond te leiden, laten we vloeistoffen en gassen door."
Kleppen en schakelaars in de hersenen van de robot zijn zo geplaatst dat de armen in twee afwisselende groepen worden uitgestrekt. Het proces begint wanneer onderzoekers brandstof in twee reservoirs injecteren, elk gewijd aan één groep van vier armen. Deze reservoirs zetten uit als ballonnen en duwen brandstof door het microfluïdische circuit. Terwijl brandstof door het circuit reist, sluiten veranderingen in druk sommige controlepunten af en openen andere, waardoor de stroom beperkt wordt tot slechts de helft van het systeem tegelijk. Omdat die kant brandstof verbruikt, neemt de inwendige druk af, waardoor brandstof de andere kant kan binnentreden - die dan de eerste kant afknelt, enzovoort.
De hersenen van de robot praten met zijn ledematen via 3D-geprinte kanalen die in het lichaam zijn ingebed. Om het lichaam te creëren, goten onderzoekers siliconenpolymeren in een octopusvormige mal. Vervolgens injecteerden ze met behulp van een 3D-printer speciale inkten die hun vorm en positie in het omringende polymeer behielden. De wetenschappers verwarmden de octobot om zijn structuur te genezen, wat er ook voor zorgde dat de inkt verdampte - waardoor een hol netwerk achterbleef dat de ledematen van de octobot infiltreert en zich verbindt met zijn hersenen.