Makers van ESG klagen dat gedrag niet snel genoeg verandert

Het verhaal over hoe ESG-beleggen begon, is bijna net zo wankel als de naam.

Volgens de vroege voorstanders was het niet de bedoeling van beleggen op het gebied van milieu, maatschappij en bestuur, of ESG, om het 'ontwaakte kapitalisme' naar Wall Street te brengen.

ESG is eerder ontworpen als een andere nuttige maatstaf om beleggers te helpen de gezondheid en toekomstige winstgevendheid van een bedrijf te beoordelen. Als een bedrijf bijvoorbeeld te veel investeert in steenkoolactiviteiten, zal het het op de lange termijn waarschijnlijk niet goed doen in een wereldeconomie die de vuile brandstof aanpakt.

Natuurlijk is ESG-beleggen tegenwoordig veel, veel meer dan dat.

Wat begon als een halfbakken idee onder lage stafleden bij de Verenigde Naties is uitgegroeid tot de groene Frankenstein van Wall Street. Volgens een schatting is ESG-beleggen nu wereldwijd bijna $ 2.8 biljoen aan activa waard.

Een belangrijke reden voor de explosie is dat het acroniem van drie letters is veranderd in een vaag symbool met weinig richtlijnen over wat het betekent. Anders gezegd: het is alsof boeren groenten als biologisch op de markt kunnen brengen, maar zonder beperkingen op genetische manipulatie.

Dit alles verrast ESG-pioniers.

Het doel van ESG-beleggen was "proberen een positief virus te creëren dat we zouden kunnen planten in de reguliere financiën en investeringen om een ​​ander gesprek te beginnen dat deze problemen echt zijn, dat ze materieel zijn en dat ze van invloed zijn op uw langetermijninvesteringen", zei Paul Clements-Hunt, het voormalige hoofd van het UN Environment Programme Finance Initiative, of UNEP FI, ​​die een cruciale rol speelde bij het populariseren van het idee.

"We konden niet geloven dat ESG zou eindigen waar het is geëindigd," voegde hij eraan toe, "ten goede of ten kwade."

ESG naar 'the next level' brengen

Dus hoe is het allemaal begonnen?

Er is niet één duidelijk antwoord. Maar over het algemeen zeggen experts dat een belangrijk beginpunt in het begin van de jaren 2000 was, in een eenvoudig kantoor van de Verenigde Naties.

Als hoofd van UNEP FI hadden Clements-Hunt en zijn team een ​​ambitieus idee: 's werelds grootste investeerders mobiliseren om op te treden bij grote mondiale problemen. Het idee ging dat de prioriteiten van de Verenigde Naties eigenlijk waren afgestemd op de behoeften van langetermijninvesteerders - voor zover een stabiele omgeving en wereld in het algemeen bijdragen aan een meer welvarende economie.

Er waren al niche-investeringsmaatschappijen, religieuze organisaties en andere groepen die opties voor 'maatschappelijk verantwoord beleggen' aanboden. Sommigen van hen werkten door bepaalde sectoren, zoals wapenfabrikanten, uit te sluiten van investeringsfondsen.

Maar het VN-team wist dat een ethisch beroep niet genoeg zou zijn om de aandacht te trekken van de institutionele beleggers die triljoenen dollars aan activa beheren - en verplicht zijn om prioriteit te geven aan financieel rendement boven alles.

"De uitdaging was: kunnen we loskomen van wat toen bekend stond als maatschappelijk verantwoord beleggen, zoals SRI, ethisch beleggen, wat deze superkleine niche-onderneming was die grotendeels gericht was op het uitsluiten van aandelen", zei Jacob Malthouse, die zich bij UNEP aansloot. FI als stagiaire in 2000.

Daarom wilden ze de grootste pensioenfondsen ter wereld duidelijk maken dat biodiversiteit, mensenrechtenschendingen, de opwarming van de aarde en meer belangrijk zijn, niet alleen vanuit ethisch oogpunt. Ze wilden ook bewijzen dat het beschouwen van bedrijfsgegevens over - en risicobeheerpraktijken rond - milieu-, sociale en governancekwesties, of ESG, het beleggen in feite kan verbeteren, niet tegenwerken.

Het negeren van de toeleveringsketens, arbeidspraktijken en meer van bedrijven is niet alleen een onvolledig investeringsproces, betoogden ze. Het is een onnauwkeurige.

Het duurde niet lang voordat ze enkele wegversperringen bereikten. Om te beginnen had het Finance Initiative een groot doel, maar een klein team. Malthouse merkte in een e-mail op dat het grootste deel van hun kantoor bestond uit consultants of stagiaires die 'met weinig geld werkten'.

Een andere grote hindernis: de financiële sector zelf.

Reguliere financiële instellingen moesten het idee nog omarmen dat de prestaties van bedrijven op het gebied van sociale en milieukwesties in feite hun bedrijfsresultaten zouden kunnen beïnvloeden. En pensioenfondsen maakten zich zorgen over het feit dat hun zogenaamde fiduciaire plicht hen wettelijk verhinderde om bij het beleggen rekening te houden met 'niet-financiële' factoren.

Daarom heeft het Finance Initiative opdracht gegeven voor twee baanbrekende onderzoekspapers van externe bedrijven om deze zorgen weg te nemen.

Het eerste was een rapport uit 2004 van reguliere makelaarsanalisten – waaronder Goldman Sachs Global Energy Research, HSBC Asset Management en Deutsche Bank Global Equity Research – waarin werd gesteld dat het financiële rendement op lange termijn afhankelijk is van de “rigoureuze integratie van milieu-, sociale en corporate governance-kwesties” in het beleggingsproces.

De papier – getiteld “The materiality of Social, Environmental and Corporate Governance Issues to Equity Pricing” – wordt door sommigen beschouwd als de eerste keer dat de drie woorden samen werden gebruikt in een officiële VN-publicatie.

Het tweede was een rapport van Freshfields Bruckhaus Deringer LLP, een toonaangevend institutioneel advocatenkantoor. Het bedrijf zei in zijn eigen 2005: papier dat "het integreren van ESG-overwegingen in een beleggingsanalyse om de financiële prestaties betrouwbaarder te voorspellen, duidelijk is toegestaan ​​en in alle rechtsgebieden aantoonbaar vereist is."

Die bevinding "stelde uiteindelijk "veel Amerikaanse institutionele beleggers die bang waren om deze benadering te volgen in staat om vooruitgang te boeken in deze richting", zegt Carlos Joly, een ESG-veteraan die meer dan tien jaar voorzitter was van de Asset Management Working Group van de Verenigde Naties.

Experts die destijds betrokken waren bij het werk van de Verenigde Naties vertelden E&E News dat even belangrijk was een mijlpaalinspanning om 's werelds grootste pensioenfondsen te verzamelen om te helpen bij het opstellen en overeenkomen van "principes voor verantwoord beleggen", wat de PRI zou worden.

Het doel was om de eigenaren van activa te werven om zich in te zetten om verantwoorder te beleggen door hun beleggingsproces te doordrenken met duurzaamheidsgegevens - en zelfs hun aandeelhoudersmacht te benutten om bedrijven in een groenere richting te duwen.

Het werkte. Toen het initiatief in 2006 werd gelanceerd, leverde de PRI 63 ondertekenaars op - waaronder het California Public Employees' Retirement System, BNP Paribas Asset Management en het Government Employees Pension Fund van Zuid-Afrika - die meer dan $ 6.5 biljoen aan activa vertegenwoordigen. Die cijfers zijn sindsdien explosief gestegen. Vanaf 2021 had de inspanning bijna 3,900 beleggingsinstellingen aangetrokken, goed voor meer dan $ 121 biljoen aan activa.

James Gifford, die zei dat hij het idee voor de PRI in zijn zesde week als stagiair had gepitcht, schreef veel van die groei toe aan één factor. Toen grote pensioenfondsen eenmaal aan boord kwamen, moesten andere instellingen die om hun bedrijf wedijverden, zoals vermogensbeheerders, hetzelfde doen.

Op die manier was de PRI het "voertuig dat ESG naar een hoger niveau tilde", zei Gifford, die het initiatief tien jaar leidde en vandaag de dag het hoofd is van Sustainable and Impact Advisory bij Credit Suisse.

Lees hier het hele verhaal ...