Leven in een metafoor: Global Warming gaat niet over het milieu

De enige ijzeren regel van superstaten: "logica is een
vijand, en de waarheid is een bedreiging ”- Rod Serling

We leven in een metafoor in de Verenigde Staten. De metafoor is de opwarming van de aarde als vervangende term voor geopolitieke herstructurering als gevolg van het einde van de Koude Oorlog. Aan het einde van de koude oorlog warmt de wereld op.

Als je de waarheid vertelt, is het leven gemakkelijk. U hoeft zich niets te herinneren, want het verhaal is elke keer hetzelfde. Als je liegt, moet je de leugen onthouden en moet je details verzinnen - soms ter plekke. In de Verenigde Staten zijn we op drift in een universum van leugens vanwege termen als opwarming van de aarde.

On 10 June 1993, Hield voorzitter van de gezamenlijke chefs van staven Colin Powell de aanvangstoespraak aan de Harvard University. Het was voor het eerst sinds 1947 dat een militaire officier in actieve dienst de aanvangstoespraak hield op Harvard. In 1947 was het generaal George Marshall die het startadres gaf en zijn doel was het Marshallplan aan te kondigen.

Het Marshallplan was een mobilisatie van Amerikaanse middelen om Europa weer op te bouwen om hen te redden van de verwoestingen van het communisme. Powells doel was hetzelfde. Hij kondigde een "Powell-plan" aan om Rusland en de sovjetstaten te herbouwen om hen te helpen herstellen van de verwoestingen van het communisme - naar verluidt.

Generaal Powell liep in de voetsporen van generaal Marshall. Beide generaals - Marshall en Powell spraken daar om de steun te wekken van de faculteit van Harvard en afgestudeerden bij een wederopbouw.

Op 19 oktober 1993, een dag na de eerste openbare bijeenkomst van de President's Council on Sustainable Development (PCSD), hielden Al Gore en Bill Clinton een evenement in het Witte Huis. Het evenement was om de regering-Clinton aan te kondigen Actieplan klimaatverandering als de strategie om "het broeikaseffect te bestrijden".

Met de nieuwe informatie hierboven - dat de Colin Powell als nationale veiligheidsadviseur van president George HW Bush sinds 1987 over het einde van de Koude Oorlog had nagedacht en als ik daaraan toevoeg, zie ik wat ik zie in de Energy Policy Act van 1992 een bespottelijke klimaatverandering die iets met het milieu te maken heeft.

De Energiebeleidswet van 1992 een overheidsbedrijf gedefinieerd, Verenigde Staten Enrichment Corporation om verrijkt uranium van de Sovjets te kopen. Het bevatte een bepaling dat dit bedrijf binnen twee jaar zou worden geprivatiseerd. (Zie TITEL IX, paragraaf 1406-1407 en hoofdstuk 25, paragraaf 1501.)

Dus wie heeft dit geprivatiseerde bedrijf kunnen kopen dat exclusieve controle heeft over verrijkt uranium? Al Qaida misschien? Of deze groep - die in het begin Ted Turner omvatte  NTI?

Het lijkt mij dat wat het congres deed, letterlijk was om een ​​pistool te maken om ons de kop in te drukken door een particulier, winstgevend bedrijf op te richten om verrijkt uranium te kopen en verkopen. Is dat waarom onze ambtenaren zo dom en / of corrupt zijn geworden dat ze ons land laten vernietigen? Beweren ze daarom dat het volkomen normaal is om moslimjihadisten als vluchtelingen te importeren en ze vervolgens in het bedrijfsleven te vestigen?

Hoe dan ook, waar ik heen ging, was dat het ministerie van Defensie onder leiding van de voorzitter van de gezamenlijke stafchefs, Colin Powell, maar via het Office of Environmental Policy zogenaamd onder leiding van die idioot Katie McGinty maar waarschijnlijker, Sherri Goodman, Ondersecretaris van Defensie was degene die de leiding had over het schrijven van het actieplan inzake klimaatverandering. Ik weet dat vanwege de bepaling inzake gezamenlijke implementatie voor "ontwikkelingslanden". De Energy Policy Act van 1992 definieert landen in Midden- en Oost-Europa (onafhankelijke staten van de voormalige Sovjet-Unie) als ontwikkelingslanden. Dus wat de Energy Policy Act van 1992 werkelijk was - was het "Marshallplan" voor de Sovjet-Unie en het strategische plan voor oorlog tegen de mensen en de economie van de Verenigde Staten.

Het lijkt deze schrijver dat wat ze deden toen ze de Koude Oorlog beëindigden, een permanente dreiging van een hete oorlog - nucleaire vernietiging - was. We wisten dat ze probeerden de basis voor de wereldeconomie om te buigen van productie en gebruik van natuurlijke hulpbronnen en in plaats daarvan naar een omgekeerd systeem van bestraffing van productie en gebruik van natuurlijke hulpbronnen en het belonen van nul-energieverbruik. Nul-energie is natuurlijk de dood.

"Ik ben de dood geworden, de vernietiger van werelden". J. Robert Oppenheimer