Ken de grondwet of maak je klaar voor geen grondwet

'Dat was toen ze de grondwet opschortten. Ze zeiden dat het tijdelijk zou zijn. Er waren niet eens rellen op straat. Mensen bleven 's nachts thuis, keken televisie en zochten richting. Er was niet eens een vijand waar je je vinger op kon leggen. ”- Margaret Atwood, The Handmaid's Tale

Het is 230 jaar geleden dat James Madison de Bill of Rights heeft opgesteld - de eerste tien amendementen op de Grondwet - als een middel om de mensen te beschermen tegen tirannie van de overheid, en wat moeten we ervoor aantonen?

Niets goeds.

In Amerika doet de regering vandaag wat ze wil, vrijheid verdoemd.

We kunnen doen alsof de Grondwet, die is geschreven om de overheid verantwoordelijk te houden, nog steeds ons document is, maar de realiteit van het leven in de Amerikaanse politiestaat vertelt een ander verhaal.

"Wij de mensen" zijn geterroriseerd, getraumatiseerd en in een semi-permanente staat van naleving gebracht door een regering die niets geeft om ons leven of onze vrijheden.

De namen en gezichten van de boeman zijn in de loop van de tijd veranderd (terrorisme, de oorlog tegen drugs, illegale immigratie, enz.), Maar het eindresultaat blijft hetzelfde: in de zogenaamde naam van de nationale veiligheid is de grondwet gestaag afgebroken , ondermijnd, uitgehold, neergehaald en in het algemeen zo ver weggegooid dat wat we vandaag nog hebben, slechts een schaduw is van het robuuste document dat meer dan twee eeuwen geleden is aangenomen.

De meeste schade is aan de Bill of Rights toegebracht.

Een recitatie van de Bill of Rights - tegen de achtergrond van overheidstoezicht, gemilitariseerde politie, invallen van het SWAT-team, verlies van activa, eminent domein, overcriminalisering, gewapende bewakingsdrones, scanners voor het hele lichaam, doorzoeken en fouilleren (allemaal gesanctioneerd door het Congres, de White House, de rechtbanken en dergelijke) - zou begrijpelijkerwijs meer klinken als een lofzang op verloren vrijheden dan een bevestiging van de rechten die we werkelijk bezitten.

Dit is wat het betekent om vandaag onder de grondwet te leven.

De Eerste amendement wordt verondersteld de vrijheid te beschermen om je mening te uiten, te verzamelen en geweldloos te protesteren zonder te worden geboeid door de overheid. Het beschermt ook de vrijheid van de media, evenals het recht om zonder inmenging te aanbidden en te bidden. Met andere woorden, Amerikanen moeten niet tot zwijgen worden gebracht door de overheid. Voor de oprichters was heel Amerika een zone voor vrije meningsuiting.

Ondanks de duidelijke bescherming die in het eerste amendement wordt gevonden, worden de daarin beschreven vrijheden voortdurend aangevallen. Steeds vaker worden Amerikanen gearresteerd en beschuldigd van valse beschuldigingen van "minachting voor politiemannen", zoals "het verstoren van de vrede" of "verzet tegen arrestatie" voor het durven filmen van politieagenten die zich bezighouden met intimidatie of misbruik. Journalisten worden vervolgd voor het melden van klokkenluiders. Staten nemen wetgeving aan om de snuit te rapporteren over wrede en misbruikende bedrijfspraktijken. Religieuze ministeries worden beboet omdat ze proberen daklozen te voeden en te huisvesten. Demonstranten worden in tranen vergast, geslagen, gearresteerd en gedwongen tot 'vrije meningszones'. En onder het mom van 'overheidstoespraak' hebben de rechtbanken geredeneerd dat de overheid vrijelijk kan discrimineren tegen elke eerste wijzigingsactiviteit die binnen een regering plaatsvindt forum.

De Tweede Amendement was bedoeld om 'het recht van het volk om wapens te houden en te dragen' te waarborgen. Dit amendement was in wezen bedoeld om de burgers de middelen te geven om weerstand te bieden aan tirannieke regering. Hoewel wapenbezit door het Amerikaanse Hooggerechtshof is erkend als een individueel burgerrecht, Amerikanen blijven machteloos om zich te verdedigen tegen invallen van het SWAT-team en tot de tanden bewapende overheidsagenten met militaire wapens die beter geschikt zijn voor het slagveld. Als zodanig is dit amendement nietig verklaard.

De Derde amendement versterkt het principe dat door de burger gekozen functionarissen superieur zijn aan het leger door het leger te verbieden het huis van elke burger binnen te komen zonder "de toestemming van de eigenaar". —Volledig met zwaarbewapende SWAT-teams, militaire wapens, aanvalsvoertuigen, enz. —Het is duidelijk dat we hebben nu wat de oprichters het meest vreesden - een staand leger op Amerikaans grondgebied.

De Vierde amendement verbiedt overheidsfunctionarissen om toezicht op u uit te oefenen of u aan te raken of u binnen te vallen, tenzij ze enig bewijs hebben dat u iets misdadigs aan het doen bent. Met andere woorden, het vierde amendement zorgt voor privacy en lichamelijke integriteit. Helaas heeft het Vierde Amendement de afgelopen jaren de grootste schade geleden en is het vrijwel uitgeroeid door een ongerechtvaardigde uitbreiding van politiebevoegdheden waaronder strippen doorzoeken en zelfs anaal en vaginaal doorzoeken van burgers, surveillance (zakelijk en anderszins) en inbraken gerechtvaardigd uit naam van terrorismebestrijding, evenals het uitbesteden van anderszins illegale activiteiten aan particuliere aannemers.

De Vijfde amendement en Zesde amendement werken samen. Deze wijzigingen zorgen er vermoedelijk voor dat u onschuldig bent totdat bewezen is dat u schuldig bent en de overheid u niet van uw leven, uw vrijheid of uw eigendom kan beroven zonder het recht op een advocaat en een eerlijk proces voor een burgerlijke rechter. Echter, in de nieuwe verdachte samenleving waarin we leven, waar toezicht de norm is, zijn deze fundamentele principes opgefokt. Zeker, als de overheid willekeurig uw eigendom (geld, land of bezittingen) kan bevriezen, in beslag nemen of claimen op grond van regelingen voor het verbeuren van activa van de overheid, hebt u geen echte rechten.

De Zevende amendement garandeert burgers het recht op een juryrechtspraak. Nog wanneer de bevolking geen idee heeft van wat er in de Grondwet staat - burgerschapsvorming is vrijwel verdwenen uit de meeste schoolprogramma's - wat zich onvermijdelijk vertaalt naar een onwetende jury die gerechtigheid en de wet niet kan onderscheiden van hun eigen vooroordelen en angsten. Naarmate een groeiend aantal burgers zich begint te realiseren, is de kracht van de jury om de acties van de overheid teniet te doen - en daarmee de rechtsschalen in evenwicht te brengen - niet te onderschatten. Jury vernietiging herinnert de overheid eraan dat "wij de mensen" de macht behouden om uiteindelijk te bepalen welke wetten rechtvaardig zijn.

De Achtste amendement is vergelijkbaar met het zesde omdat het de rechten van de beschuldigde moet beschermen en het gebruik van wrede en ongebruikelijke straffen verbiedt. De vaststelling van het Hooggerechtshof dat wat "wreed en ongewoon" is, afhankelijk moet zijn van de "evoluerende normen van fatsoen die de vooruitgang van een volwassen wordende samenleving markeren", laat ons met weinig bescherming tegen een samenleving zonder moraliteit.

De Negende amendement bepaalt dat andere rechten die niet in de grondwet zijn opgesomd, toch door het volk worden behouden. Populaire soevereiniteit - de overtuiging dat de macht om te regeren naar boven stroomt van het volk in plaats van naar beneden van de heersers - is duidelijk duidelijk in dit amendement. Dat is het echter sindsdien geweest op zijn kop gezet door een gecentraliseerde federale overheid die zichzelf als oppermachtig beschouwt en die steeds meer wetten aanneemt die onze vrijheden beperken onder het mom dat het een "belangrijk overheidsbelang" heeft.

Wat de Tiende wijzigingde herinnering dat het volk en de staten elke autoriteit behouden die niet anders in de Grondwet wordt vermeld, die verzekering van een regeringssysteem waarin macht wordt verdeeld over lokale, nationale en nationale entiteiten, is al lang geleden betwist door de gecentraliseerde Washington, DC, machtselite—De president, het congres en de rechtbanken. De federale overheidsbureaucratie is inderdaad zo groot geworden dat het de lokale en nationale wetgevers relatief irrelevant heeft gemaakt. Door zijn vele agentschappen en voorschriften heeft de federale overheid staten het recht ontnomen om talloze kwesties te regelen die oorspronkelijk op lokaal niveau werden geregeld.

Als er enige zin moet worden geslagen uit deze recitatie van verloren vrijheden, is het eenvoudig dit: onze individuele vrijheden zijn ontruimd, zodat de bevoegdheden van de overheid kunnen worden uitgebreid.

Maar degenen die ons de Grondwet en de Bill of Rights gaven, geloofden dat de de overheid bestaat in opdracht van haar burgers. Het is er om onze vrijheden te beschermen, te verdedigen en zelfs te vergroten, niet om ze te schenden.

Het is geen zinloze gebeurtenis dat de Grondwet begint met deze drie krachtige woorden: "Wij de mensen." Zoals de Preambule verkondigt:

Wij, het volk van de Verenigde Staten, om een ​​perfectere Unie te vormen, gerechtigheid te vestigen, binnenlandse rust te verzekeren, voor de gemeenschappelijke verdediging te zorgen, het algemene welzijn te bevorderen en de zegeningen van vrijheid voor onszelf en ons nageslacht veilig te stellen, verordenen en stel deze GRONDWET vast voor de Verenigde Staten van Amerika.

Met andere woorden, we hebben de macht om de regering te maken en te breken. Wij zijn de meesters en zij zijn de dienaren. Wij, het Amerikaanse volk - de burgers - zijn de arbiters en ultieme beschermers van het welzijn, de verdediging, de vrijheid, de wetten en de welvaart van Amerika.

nog steeds, het is moeilijk om een ​​goede burger te zijn als je niets weet over je rechten of hoe de overheid zou moeten werken.

Aangezien de National Review vraagt ​​terecht: 'Hoe kunnen Amerikanen intelligente en geïnformeerde politieke keuzes maken als ze de fundamentele structuur van hun regering niet begrijpen? Amerikaanse burgers hebben het recht op zelfbestuur, maar het lijkt erop dat we hier steeds minder capaciteit voor hebben. '

Amerikanen zijn grondwettelijk analfabeet.

De meeste burgers hebben weinig of geen kennis van hun basisrechten. En ons onderwijssysteem is slecht in het onderwijzen van de fundamentele vrijheden die worden gegarandeerd in de Grondwet en de Bill of Rights. Bijvoorbeeld wanneer Newsweek vroeg 1,000 volwassen Amerikaanse burgers om de officiële staatsburgerschapstest van Amerika af te leggen, 44% kon de Bill of Rights niet definiëren.

Uit een onderzoek van het Public Policy Centre van Annenberg bleek dat iets meer dan een derde van de respondenten (36 procent) zou alle drie de takken van de Amerikaanse overheid kunnen noemen, terwijl nog een derde (35 procent) geen enkele naam kon noemen. Slechts een kwart van de Amerikanen (27 procent) weet dat een tweederde stem van het Huis en de Senaat nodig is om een ​​presidentieel veto te negeren. Een op de vijf Amerikanen (21 procent) denkt ten onrechte dat een beslissing van het Hooggerechtshof van 5-4 teruggestuurd wordt naar het Congres voor heroverweging. En meer dan de helft van de Amerikanen weet niet welke partij het Huis en de Senaat controleert.

Uit een onderzoek van het McCormick Tribune Freedom Museum bleek dat slechts één op de duizend volwassenen kon de vijf rechten identificeren die door het eerste amendement worden beschermd. Anderzijds kan meer dan de helft (52%) van de respondenten ten minste twee van de tekens in de geanimeerde naam noemen Simpsons televisiefamilie en 20% zouden alle vijf kunnen noemen. En hoewel de helft geen van de vrijheden in het eerste amendement kon noemen, een meerderheid (54%) zou minstens een van de drie juryleden van het tv-programma kunnen noemen American Idol, 41% kan twee noemen en een vierde kan alle drie een naam geven.

Het wordt erger.

Velen die op de enquête hebben gereageerd, hadden een vreemde opvatting van wat er in het eerste amendement stond. 21% zei bijvoorbeeld dat het "recht om een ​​huisdier te bezitten" ergens tussen "het congres zal geen wet maken" en "verhaal van grieven" werd vermeld. Sommige 17% zei dat het eerste amendement het "recht om een ​​auto te besturen" bevatte, en 38% geloofde dat "de vijfde nemen" deel uitmaakte van het eerste amendement.

Leraren en schoolbestuurders doen het niet veel beter. Uit een studie van het Centre for Survey Research and Analysis bleek dat één opvoeder op vijf was niet in staat om een ​​van de vrijheden in het eerste amendement te noemen.

In feite, terwijl sommige opvoeders willen dat studenten leren over vrijheid, ze willen niet noodzakelijk dat ze oefenen hun vrijheden op school. Zoals de onderzoekers concluderen: “De meeste opvoeders denken dat studenten al voldoende vrijheid hebben en dat beperkingen op vrijheid op school noodzakelijk zijn. Velen ondersteunen het filteren van internet, het censureren van T-shirts, het verbieden van de verspreiding door studenten van politiek of religieus materiaal en het uitvoeren van voorafgaande beoordelingen van schoolkranten. "

Regeringsleiders en politici zijn ook slecht geïnformeerd. Hoewel ze een eed afleggen om de grondwet te handhaven, te ondersteunen en te verdedigen tegen 'buitenlandse en binnenlandse vijanden', zorgt hun gebrek aan kennis over onze grondrechten er vaak voor dat ze vijanden van de Bill of Rights zijn.

Dus wat is de oplossing?

Thomas Jefferson erkende dat een burger opgeleid over 'hun rechten, belangen en plichten" is de alleen echte zekerheid dat vrijheid zal overleven.

Zoals Jefferson schreef in 1820: “Ik ken geen veilige bewaarder van de ultieme krachten van onze samenleving, maar de mensen zelf; en als we denken dat ze niet voldoende verlicht zijn om hun controle met een gezonde discretie uit te oefenen, is de remedie niet om het van hen af ​​te nemen, maar om hun discretie te informeren door opleiding. Dit is de ware correctie van misbruik van constitutionele macht. '

Vanaf de president moet iedereen die een openbaar ambt bekleedt, een grondige kennis hebben van de grondwet en de Bill of Rights en verantwoordelijk worden gehouden voor het naleven van zijn voorschriften. Een manier om dit te waarborgen, is door van regeringsleiders te eisen dat ze een cursus over de grondwet volgen en een grondig onderzoek ervan afleggen voordat ze worden toegelaten.

Sommige critici bepleiten dat studenten slagen voor het staatsburgerschapsexamen van de Verenigde Staten om af te studeren van de middelbare school. Anderen bevelen aan dat dit een voorwaarde moet zijn om naar de universiteit te gaan. Ik zou zo ver gaan om te beweren dat studenten het burgerschapsexamen moeten halen voordat ze afstuderen.

Hier is een idee om een ​​opleiding te volgen en op te komen voor vrijheid: iedereen die meldt zich aan om lid te worden van The Rutherford Institute krijgt een Bill of Rights-kaart ter grootte van een portefeuille en a Ken uw rechtenkaart. Gebruik deze kaart om uw kinderen de vrijheden te leren die in de Bill of Rights staan.

Als dit constitutionele analfabetisme niet en snel wordt verholpen, vrijheid in Amerika wil gedoemd zijn.

Zoals ik duidelijk maak in mijn boek Battlefield America: The War on the American People, we zijn erin geslaagd om de wolf tot nu toe op afstand te houden. Nauwelijks.

Onze nationale prioriteiten moeten opnieuw worden geprioriteerd. Sommigen beweren bijvoorbeeld dat we Amerika weer groot moeten maken. Ik zou bijvoorbeeld liever Amerika weer vrij maken.

Zoals acteur die activist werd, waarschuwde Richard Dreyfuss:

"Tenzij we de ideeën onderwijzen die Amerika tot een wonder van de overheid maken, zal het verdwijnen in het leven van uw kinderen en zullen we een fabel zijn. Je moet de tijd en creativiteit vinden om het op school te onderwijzen, en als je dat niet doet, verlies je het. Je zult het verliezen aan de duisternis, en waar dit land voor staat is een kleine twinkeling van licht in een geschiedenis van onderdrukking en duisternis en wreedheid. Als het langer duurt dan ons leven, meer dan het leven van onze kinderen, is het alleen omdat we ons best doen om te onderwijzen wat het is, de ideeën van Amerika: het idee van kansen, mobiliteit, vrijheid van gedachte, vrijheid van vergadering .”

Lees hier het hele verhaal ...