India Stack: de toekomst van fintech, geldloze samenleving en totale inclusie

Een digitale infrastructuur die bekend staat als de India Stack zorgt voor een revolutie in de toegang tot financiering

Tien jaar geleden waren de levendige lokale markten van India gevuld met mensen die goederen kochten en verkochten met versleten bankbiljetten. Tegenwoordig gebruiken ze net zo goed smartphones. Vooruitgang in digitale financiën betekent dat miljoenen mensen in de formele en uitgestrekte informele economie overal in het land betalingen kunnen accepteren, facturen kunnen vereffenen en geld kunnen overmaken met slechts een paar tikken op het scherm. COVID-19 heeft het gebruik van contactloze digitale betalingen voor kleine transacties versneld terwijl mensen zichzelf proberen te beschermen tegen het virus. Deze vooruitgang bouwt voort op de India Stack - een uitgebreid systeem voor digitale identiteit, betaling en gegevensbeheer waarover we in een schrijven nieuw papier (Carrière-Swallow, Haksar en Patnam 2021).

De India Stack wordt groter toegang tot financiële diensten in een economie waar retailtransacties sterk op contanten zijn gebaseerd. Een digitale identiteitskaart verlaagt de kosten voor het bevestigen van de identiteit van mensen aanzienlijk. Open-access softwarestandaarden vergemakkelijken digitale betalingen tussen banken, fintech-bedrijven en digitale portemonnees. En toegang tot de persoonlijke gegevens van mensen wordt gecontroleerd door middel van toestemming. De uitbreiding van digitale betalingen, mogelijk gemaakt door de stapel, is een belangrijke motor van economische ontwikkeling in India en heeft geholpen de inkomens in plattelandsgebieden te stabiliseren en de verkoop voor bedrijven in de informele sector te stimuleren (Patnam en Yao 2020). Andere opkomende markten en opkomende economieën kunnen van de ervaring leren.

Laag 1: Digitale identificatie

De eerste stap in het maken van de stapel begon in 2010 met de lancering van een biometrisch digitaal ID-systeem genaamd Aadhaar-Hindi voor 'stichting'. De regering startte een campagne om mensen aan te moedigen hun foto, vingerafdrukken en andere biometrische gegevens te laten nemen bij inschrijvingscentra in het hele land. Elke persoon kreeg een uniek 12-cijferig identificatienummer dat kon worden gebruikt om toegang te krijgen tot een reeks diensten. Opmerkelijk is dat 1.2 miljard mensen - bijna 90 procent van de Indiase bevolking - zich in minder dan tien jaar aanmeldden voor een digitale id, ongeveer de helft van hen koppelde hun nieuwe id aan hun bankrekening (zie grafiek 1). Wettelijke beperkingen op het verplichte gebruik van digitale id's hielpen het recht op privacy van mensen te beschermen.

Voorafgaand aan Aadhaar betekende het fragmentarisch bijhouden dat bijna de helft van de bevolking geen nationaal geaccepteerde identiteitskaart had. Rijbewijzen, kiezers-ID-kaarten en dergelijke zouden authenticatie kunnen bieden voor een lappendeken van diensten. De complexiteit van het verifiëren van de identiteit maakte het echter kostbaar om bank- en andere diensten te leveren. Wie zou immers geld lenen aan iemand wiens identiteit onbekend was?

De centrale bank van India zag het potentieel voor Aadhaar om het bankwezen te transformeren. Het ontwikkelde een elektronische procedure zodat commerciële banken de identiteit van een nieuwe klant onmiddellijk konden verifiëren via de Aadhaar-database. Deze biometrische controles verifiëren op betrouwbare wijze de identiteit van de houder, waardoor de kans op valse identiteiten en frauduleuze claims wordt verkleind. Een ambitieus financieel ontwikkelingsbeleid (Pradhan Mantri Jan Dhan Yojana) werd gelanceerd om een ​​bankrekening te verstrekken aan alle huishoudens in India. In slechts één jaar tijd hadden 166 miljoen mensen rekeningen geopend als onderdeel van het programma. In 384 was dat aantal gestegen tot bijna 2019 miljoen.

Overheidsuitkeringen kunnen rechtstreeks op deze nieuw geopende rekeningen worden gestort en mensen kunnen gemakkelijk toegang krijgen tot hun geld via bankpassen of smartphones. Het vertegenwoordigde een indrukwekkende vooruitgang in de traditionele financiële ontwikkeling. Slechts tien jaar eerder had slechts één op de drie volwassenen in India een bankrekening. Soortgelijke uitbreidingen in financiële toegang elders hebben bijna een halve eeuw geduurd (D'Silva en anderen 2019).

Mensen overtuigen om bankrekeningen te openen was echter nog maar het begin. Bijna de helft van alle bankrekeningen in India is inactief, wat betekent dat ze nooit een storting ontvangen - het hoogste aantal inactieve rekeningen ter wereld (Demirguc-Kunt en anderen, 2018). Verdere vooruitgang hing af van het toevoegen van meer lagen aan de stapel.

Laag 2: Interoperabele betalingen

Zelfs toen de overheid de toegang tot bankrekeningen verbreedde, lanceerden India's snelgroeiende fintech-bedrijven digitale portemonnees en mobiel geld. Deze innovaties maakten het goedkoop en eenvoudig om geld digitaal op te slaan en over te maken, zelfs voor mensen zonder bankrekening. Dit was aanleiding voor een innovatie van de overheid. Ze introduceerden een nieuwe laag in het retailbetalingssysteem, bekend als de Unified Payments Interface (UPI), zodat banken berichten en betalingsopdrachten konden uitwisselen met niet-bancaire bedrijven. Dit vormde de tweede laag van India Stack.

Met het nieuwe systeem kunnen straatverkopers en kleine handelaren zonder bankrekening betalingen voor goederen of diensten ontvangen via een digitale portemonnee. Ze konden direct geld overmaken naar iemand anders, bijvoorbeeld een worstelend familielid in een afgelegen dorp, zolang de ontvanger ook een digitale portemonnee had. In veel andere landen, vooral in opkomende economieën, zouden dergelijke overschrijvingen dagen of zelfs weken duren en zou het waarschijnlijk gaan om het storten van contant geld bij een verre bankfiliaal en het betalen van hoge overschrijvingskosten.

Net als bij de digitale ID van Aadhaar, was een cruciaal kenmerk van het systeem de interoperabiliteit: gebruikers konden transacties uitvoeren met alle actoren in het financiële systeem, publiek en privaat, groot of klein. Om deel te nemen aan de UPI moesten fintech-bedrijven samenwerken met een bank of hun eigen speciale licentie verkrijgen. Door alle deelnemers onder het toeziend oog van de toezichthouder te houden, kon de centrale bank financiële inclusie bevorderen en tegelijkertijd de stabiliteit waarborgen. Het systeem is snel uitgebreid en heeft ook de snelle intrede van grote technologiebedrijven gezien. De meeste kleine retailbetalingen in India verlopen nu via de UPI (zie grafiek 2).

Lagen 3 & 4: Vertrouwen door toestemming

Data is in opkomst als een belangrijk onderdeel van de digitale economie. Toegang tot en controle over, het bepaalt in toenemende mate de groei, het eigen vermogen en de stabiliteit van een economie (Carrière-Swallow en Haksar 2019). Een derde "papierloze laag" van de stapel zorgt voor verificatie van: digitaal documenten die traditionele papieren equivalenten kunnen vervangen, waardoor de efficiëntie en integriteit toenemen. Belangrijker is dat de vierde en laatste laag van de India Stack (die nog niet volledig operationeel is) wordt gevormd door aggregators die de stroom van financiële gegevens tussen individuen en financiële bedrijven bemiddelen.

Deze tussenpersonen ('fiduciaries', in het jargon) zijn verantwoordelijk voor het beheer van persoonsgegevens. In de regelgeving staat dat ze de toestemming van mensen moeten hebben voordat ze persoonsgegevens mogen verwerken. Fiduciairs mogen geen toegang krijgen tot gedeelde gegevens of deze opslaan, maar ze kunnen wel kosten in rekening brengen voor hun diensten. Dit is een heel andere benadering dan die in veel andere landen. Elders bieden aggregators doorgaans diensten aan in ruil voor toegang tot gegevens, die ze vervolgens kunnen gebruiken om andere financiële diensten te verkopen.

Gegevensfiduciairs kunnen het vertrouwen bieden dat synergieën toevoegt aan de verschillende lagen van India Stack. Ze kunnen de identiteit van individuen verifiëren op basis van hun digitale ID en aan derden bevestigen dat gegevens inderdaad een bepaalde persoon beschrijven. Fiduciairs kunnen ook de Application Programming Interface (API) van de stack gebruiken, een open-access softwarestandaard waarmee verschillende applicaties met elkaar kunnen communiceren, om de waarheidsgetrouwheid van digitale documenten te certificeren. Deze documenten kunnen overzichten van financiële activa, passiva en cashflow bevatten - een krachtige basis voor het vestigen van vertrouwen in de digitale economie en een manier voor mensen om gebruik te maken van de gegevens die hun activiteiten genereren. Het kan ook de toegang tot financiële diensten ondersteunen voor mensen in de informele sector die weinig gegevens kunnen overleggen waaruit hun kredietwaardigheid blijkt.

Lessen uit India

Geen enkel aspect van de India Stack is volledig uniek. De alomvattendheid ervan is er echter in geslaagd om van onderaf een meer inclusieve digitale economie op te bouwen. De Indiase ervaring biedt verschillende lessen:

• Een fundamentele benadering die een scala aan openbare infrastructuur en beleid biedt, kan aanzienlijke synergieën tussen verschillende delen van de digitale economie mogelijk maken. Een digitaal ID-systeem bevordert wijdverbreide inclusie door iedereen een voet aan de grond te geven in de digitale economie. Gemeenschappelijke benaderingen van API's kunnen een ecosysteem voor gegevens- en betalingsstromen opzetten dat openstaat voor deelname door veel providers, wat leidt tot innovatie en keuze voor de consument. Gegevensfiduciairs zullen mogelijk meer gebruikerscontrole over individuele gegevens operationaliseren, waardoor de weg wordt geëffend voor de overgang van open bankieren naar een open-data-economie die vele sectoren omspant.
• Interoperabiliteit is een nuttig instrument om de concurrentie op het gebied van digitale financiële diensten te bevorderen. Het India Stack-ecosysteem is enorm, waardoor bestaande financiële tussenpersonen, evenals grote technologiebedrijven en nieuwe fintech-bedrijven, kunnen concurreren. Maar het is zich ook bewust van de noodzaak van stabiliteit om het vertrouwen van het publiek te schragen en deze diverse deelnemers aan regulering te onderwerpen. Kunnen de kosten van naleving van de regelgeving een toetredingsdrempel vormen voor kleinere bedrijven? Het is nog vroeg, en terwijl grote techs het grootste deel van de transacties op UPI verwerken (Frost en anderen 2021), winnen kleinere fintech-bedrijven terrein. Bovendien zijn bestaande tussenpersonen en sommige fintechs verantwoordelijk voor het grootste deel van de bron- en eindpunten van de overgedragen middelen. De markt blijft zich snel ontwikkelen en het gaat er uiteindelijk om de juiste balans te vinden tussen efficiëntie en stabiliteit.
• Een gelijk speelveld voor datastromen is nodig om eerlijke concurrentie te waarborgen. Er zijn zorgen dat grote technologiebedrijven financiële gegevens van banken en fintech-aanbieders kunnen verkrijgen, maar niet hun eigen niet-traditionele gegevens, zoals locatie, surfen op het web of geschiedenis van sociale media, hoeven te delen. Dit blijft buiten de regeling voor het delen van gegevens, maar kan nog steeds als basis dienen voor financiële beslissingen zoals kredietbeoordelingen. Niet-traditionele gegevens zullen van cruciaal belang zijn, aangezien de India Stack uiteindelijk uitbreidt naar de verwerking van verzekerings- en zelfs gezondheidsgegevens, die buiten het bestek van de meeste van 's werelds bestaande open bankkaders vallen.

Benaderingen zoals de India Stack kunnen niet alleen open banking ondersteunen, maar ook open finance, met synergieën tussen bankieren, vermogensbeheer, verzekeringen en andere producten over de hele wereld.

Lees hier het hele verhaal ...