De taak voor de volgende secretaris-generaal van de Verenigde Naties zal niet eenvoudig zijn. De wereld lijkt te wankelen aan de rand van meerdere, onderling verbonden crises, waaronder conflicten in Syrië, spanningen in Oekraïne en geschillen over problemen met water en grondbronnen. Dit alles in een tijd waarin we de grootste beweging van mensen sinds de Tweede Wereldoorlog zien.
In de openbare debatten waaraan de kandidaten voor de volgende secretaris-generaal van de VN hebben deelgenomen, hebben ze laten zien dat ze kunnen opsommen wat er in hun lade ligt, maar weinigen hebben de rode draad erkend die door veel van deze crises en uitdagingen loopt: de impact van een veranderend klimaat. Elke analyse waarin dit niet wordt erkend als een van de belangrijkste factoren voor de huidige en toekomstige wereldwijde instabiliteit, is onjuist.
Het bewijs van deze impact wordt steeds duidelijker. Hoewel slechts weinigen zeggen dat klimaatverandering een directe oorzaak van conflicten is, neemt de kans hier zeker toe. Onderzoek van vorige maand gepubliceerd door het Potsdam Institute for Climate Impact Research wees uit dat klimaatrampen de kans op gewapend conflict vergroten, met name in etnisch verdeelde landen. Klimaatverandering draagt al bij aan sociale onrust en zelfs gewelddadige conflicten door slechte situaties erger te maken. In 2015 koppelde de National Academy of Sciences een langdurige droogte in Syrië in 2011 aan klimaatverandering en suggereerde dat de droogte mogelijk heeft bijgedragen aan het begin van het conflict en de daaropvolgende migratiecrisis: de droogte 2006-2011 was bijzonder ernstig en leidde tot wijdverbreide mislukkingen van gewassen, die op hun beurt mensen dwongen om zich binnen Syrië naar steden te verplaatsen op zoek naar werk, waardoor de spanning en kans op conflicten in stedelijke gebieden toenam. Zoals altijd zullen er alternatieve opvattingen zijn en hoewel andere analyses suggereren dat het verband misschien niet zo eenvoudig is, hebben de nieuwe toevoegingen zeker een impuls gegeven aan het debat.
In tegenstelling tot haar collega-kandidaten, erkent Christiana Figueres - een Costa Ricaanse diplomaat en voormalig hoofd van het Raamverdrag van de VN inzake klimaatverandering - niet alleen dat klimaatverandering in toenemende mate een van de grootste bedreigingen is waarmee we worden geconfronteerd, ze begrijpt ook dat de veiligheidsimplicaties moeten worden aangepakt samen met alle andere bedreigingen voor wereldwijde stabiliteit en welvaart, in plaats van geïsoleerd. Ze weet dat zonder een dergelijke aanpak klimaatverandering veel van onze meest complexe crises - van migratie tot conflict, voedseltekorten tot terrorisme - veel moeilijker op te lossen belooft.