Hoe de C-Suite lockdowns en economische oorlog omarmde

Een tijdje geleden deed het Amerikaanse bedrijfsleven er alles aan om de Virus Patrol te sussen met lockdowns, verplichte maskers en dreigementen om iedereen te ontslaan die de Jab niet nam.

Dit was vermoedelijk te danken aan de 'wetenschap', maar het is al lang duidelijk dat de laatste een duidelijk dekmantel was. Big Business heeft hieraan voldaan omdat de bedrijfscultuur van de corporate elites diep verward en zelfs corrupt is geworden.

Omdat hun aandelen enorm overgewaardeerd zijn als gevolg van de meedogenloze en flagrante monetaire expansie van de Fed, zijn de C-suites hun belangrijkste taak kwijtgeraakt: winstmaximalisatie. Dat laatste is opgeofferd aan het signaleren van deugden door bedrijven, hoofdklopjes van de politici en uitnodigingen voor soirees van het Witte Huis.

Deze 'staatslieden' uit het bedrijfsleven krijgen alle bovengenoemde psychische beloningen, plus een enorme verrijking van aandelenopties, omdat de Fed het niet anders zal zien. Ze noemen het met genoegen het 'rijkdomseffecten'-beleid, terwijl het in werkelijkheid een marktvernietigend en welvaartvernietigend beleid is.

De totale economische verspilling en het onrecht voor werknemers, aandeelhouders en verschillende andere belanghebbenden veroorzaakt door de nieuwe deugdzaamheidssignalering van bedrijven is nu duidelijk zichtbaar in de wereldwijde gegevens die zonder enige twijfel bewijzen dat het hele door Virus Patrol gedicteerde anti-Covid-regime was helemaal verkeerd vanaf het begin.

Ironisch genoeg komt het bewijs van rokende wapens uit Zuid-Korea, dat een broeikas is van door de staat gedomineerd kapitalisme, als dat er ooit was. De zogenaamde Chaebols nemen hun marsorders van de staat op in ruil voor onbeperkte toegang tot fiscale subsidies van de staat en protectionistische handelsregelingen die hen beschermen tegen de strenge concurrentie op de vrije markt.

Hoe dan ook, Zuid-Koreaanse bedrijven voldeden rigoureus aan de absurde pogingen van de regering om de Covid uit te roeien met wat neerkwam op een door het bedrijfsleven bestuurd totalitair regime dat de Fauci's en Scarf Ladies van Washington werkelijk deed kwijlen van jaloezie.

Dienovereenkomstig joeg Zuid-Korea in 2020 en 2021 nul Covid op met strikte grenscontroles, agressieve tests en opsporing, en een vaccinatiecampagne die bijna de hele volwassen bevolking bereikte met mRNA- (en wat DNA-)schoten. Uit de laatste gegevens blijkt zelfs dat: 87% van de bevolking is volledig gevaxxed en 60% heeft de booster gebruikt.

Toch kwam het land niet helemaal tot nul. Het aantal besmettingen en sterfgevallen is vorig jaar langzaam gestegen. Maar het kwam dichtbij genoeg dat de gebruikelijke hooggekwalificeerde "volksgezondheidsdeskundigen" het als een baken van licht voorhielden:

Bijvoorbeeld, een ziener betoogde,

Maximale onderdrukking hielp wetenschappers tijd te winnen om aan het werk te gaan en zo een duurzame uitweg uit de crisis te vinden... De spil van maximale onderdrukking naar massale vaccinatie was een rationele en logische verschuiving om tot een succesvolle transitie uit de pandemie te komen.

Nooit zijn de zogenaamde "experts" zo volledig overrompeld geweest. Dit is wat er is gebeurd met de Covid-vrije natie Zuid-Korea. Het scorebord ging namelijk ineens kantelen:

• Het aantal gevallen in Zuid-Korea is tot ongekende hoogte gestegen 7,800 per miljoen, dat is 86X het huidige Amerikaanse tarief van 91 per miljoen;
• De huidige torenhoge Zuid-Koreaanse koers is 3.3X het hoogste punt ooit dat de VS beleefden tijdens de Omicron-piek begin 2022.

Kortom, het hele Zuid-Koreaanse Covid-sleepnet was voor niets. Toen Omicron kwam, bleek een populatie met minimale natuurlijke immuniteit (van Covid-infectie) en maximale vaccinatiegraad een zittende eend te zijn voor nieuwe infecties.

Natuurlijk was de Covid-capitulatie slechts een opwarmertje voor wat het bedrijfsleven doet met betrekking tot de oorlogsgekte die losbarst in Washington en onder de reguliere media.

Neem bijvoorbeeld het geval van Pepsi. Het was het baanbrekende Amerikaanse bedrijf dat naar Rusland ging tijdens het hoogtepunt van de Sovjetwreedheid tegen zijn eigen burgers, maar nu wordt gerund door een deugd-signalerende CEO, die toevallig een medereiziger van de World Economic Forum waar hij een van de belangrijkste commissies voorzit.

In de tijd dat Pepsi voor het eerst naar de Sovjet-Unie ging - een plaats die bij lange na veel kwaadaardiger en barbaarser is dan het Rusland van Poetin - hadden Amerikaanse bedrijven genoeg moed om terug te vechten toen Washington de bedrijfsbelangen en aandeelhouderswaarde dreigde te schaden.

Niet langer echter. Pepsi's CEO, ene Ramon Laguarta, besloot overhaast om Pepsi in Rusland niet meer te verkopen, nog voordat Washington er toe kon komen om verplichte sancties uit te vaardigen.

Zo vernietigde Laguarta tientallen miljarden aan investeringswaarde die Pepsi in vijf decennia had opgebouwd. En dat deed hij blijkbaar omdat de dwaze CEO van McDonald's eerst zijn 850 winkels in Rusland sloot om een ​​schouderklopje te krijgen van de regering-Biden.

De Wall Street Journal, in feite heeft Pepsi het verraad van zijn aandeelhouders heel beknopt beschreven:

Pepsi was in 1974 een van de eerste Amerikaanse merken die de Sovjet-Unie betraden, na een ontmoeting tijdens de Koude Oorlog in Moskou in 1959 toen de toenmalige vice-president Richard Nixon een kopje cola aanbood aan de Sovjet-premier Nikita Chroesjtsjov.

Door 2022, PepsiCo Inc. had 20,000 werknemers in Rusland en het was de op twee na grootste markt van het bedrijf, na de VS en Mexico. De 24 fabrieken van het bedrijf en drie R&D-centra in Rusland maakten frisdranken, chips, melk, yoghurt, kaas, babyvoeding en babyvoeding.

De topfunctionarissen van het bedrijf bespraken bijna elke dag de geopolitieke crisis. Ze waren terughoudend om de Russische operaties stop te zetten, volgens mensen die bekend zijn met de zaak. De leiders wilden recht doen aan hun werknemers en consumenten, en ze stonden onder druk om zich bij andere westerse bedrijven aan te sluiten die maatregelen namen om Rusland te straffen. Ze hadden ook een verantwoordelijkheid jegens de aandeelhouders.

In de middag van 8 maart zei McDonald's dat het zijn restaurants in Rusland ging sluiten. Toen zei Coca-Cola dat het zijn activiteiten daar stopzette. Binnen een half uur stuurde Ramon Laguarta, CEO van PepsiCo, een memo naar het personeel. Het bedrijf zou stoppen met de verkoop van Pepsi en 7UP in Rusland, zei hij, maar het trok zich niet terug.

Achter de schermen verkenden de leiders van het bedrijf een andere actie die het nog kon ondernemen. PepsiCo zou de waarde van zijn Russische activiteiten tot nul kunnen afschrijven, modelleren van het proces dat het gebruikte voor zijn Venezolaanse operaties in 2015.

Waarom moedwillig aandeelhouderswaarde vernietigen? Omdat de door de Fed gecorrumpeerde markten de afschrijvingen zouden negeren, daarom.

Het maakt niet uit dat tientallen miljarden aan cumulatieve investeringen zouden worden vernietigd door Pepsi's deugdzaamheid die C-suite signaleert, het kon haar met aandelenopties verknoeide managers niets schelen, omdat de door de Fed gemeste aandelenmarkt er ook niets om gaf.

Onnodig te zeggen dat de zogenaamde financiële pers geen scrupules heeft over cheerleading voor dit soort destructieve C-suite deugd-signalering. Het hierboven geciteerde WSJ-artikel was vol lof over bedrijven die handelden uit politieke, niet economische, motieven:

Dit keer waren bedrijven beter voorbereid. De pandemie had leiders een crisis-draaiboek gegeven. Jarenlang bedrijfsactivisme over kwesties als klimaatverandering en rassendiscriminatie hen had getraind om op een reeks problemen te reageren. De invasie verraste velen, maar ze reageerden snel op een potentieel dodelijke bedreiging voor hun werknemers en ook een bedreiging voor de reputatie van hun bedrijf.

Toen president Vladimir Poetin de aanval op 24 februari lanceerde, en de druk van regeringen en werknemers begon op te bouwen, en de sancties tegen Rusland escaleerden, bewogen bedrijven zich met ongebruikelijke snelheid en een gevoel van collectieve actie. Het resultaat was een deelname van bedrijven aan geopolitiek met weinig recent precedent.

Nou, dat hebben ze goed begrepen, maar ze hebben geen idee van het gevaar. Namelijk dat noch kapitalisme noch democratie kunnen gedijen wanneer zaken een ondergeschikt instrument van de staat worden en een vat voor de uitdrukking van politieke mode en sociale conformiteit.

Bovendien is het idee dat deze capitulatie-acties werden ondernomen door de C-suites met het oog op bescherming van de reputatie, gewoon regelrechte onzin. Niemand zou stoppen met het kopen van Pepsi en Lay's chips omdat het moederbedrijf een 50 jaar oud bedrijf had in Rusland.

Inderdaad, de pure onderdanigheid en hypocrisie van de C-suites tart goedgelovigheid. Zo sloot de Volkswagen-topman zijn Russische fabrieken om de praktische reden van gebrek aan onderdelen, maar legde hij zijn actie desondanks met een valse buiging uit:

Binnen enkele dagen na de invasie legde meneer Diess de productie stil in enkele van zijn grootste fabrieken in Europa, omdat de fabrieken geen kabelbomen konden krijgen van leveranciers in Oekraïne. Het bedrijf sloot later de productie in zijn autofabrieken in Rusland, daarbij verwijzend naar zijn "grote ontzetting en schok" over de invasie.

Uiteindelijk is dit soort bedrijfspolitiek de reden waarom de Fed ongebreideld geld heeft gedrukt en enorme zeepbellen heeft gegenereerd als nooit tevoren in de geschiedenis. De politiek correcte C-suites van de Fortune 500, die op oorlogspad zouden moeten zijn tegen de ongebreidelde monetaire verlaging van de Fed, hebben geen woord gerept over de destructieve uitweiding van de Fed naar het gekke geld drukken.

Het is een feit dat iedereen die maar een beetje oplet, kan zien dat het Eccles-gebouw jarenlang blind is geweest voor de effecten van het destructieve Keynesiaanse beleid - in ieder geval teruggrijpend naar deze gob-smacker van Ben Bernanke aan de vooravond van de Grote Financiële Crisis:

Dus de minuten van de Fed van januari 2008 citeerde voorzitter Bernanke als geruststellend dat-

"De Federal Reserve voorspelt momenteel geen recessie."

Dat klopt. Volgens de officiële datering van het NBER (Nationaal Bureau voor Economisch Onderzoek) was het begin van de officiële recessie December2007!

Dat wil zeggen, als Ben Bernanke een maand na het begin nog steeds niet wist dat er een recessie gaande was, waarom zou iemand dan denken dat de Fed een idee heeft van de toestand van de binnenlandse en mondiale economie, noch het vermogen en de middelen om haar koers te micromanagen? zelfs in de nabije toekomst?

De recessie van 2008 was ook geen unieke gebeurtenis. De onderstaande tabel is samengesteld door de scherpzinnige Lance Roberts en maakt duidelijk dat de echte (inflatie gecorrigeerd) economische groei, zelfs aan de vooravond van een recessie, geeft niet altijd een signaal over wat er om de macro-economische bocht gaat komen. Zoals Roberts opmerkte,

Elk van de bovenstaande data toont de groeisnelheid van de economie vlak voor het begin van een recessie. In de bovenstaande tabel ziet u dat in 7 van de laatste 10 recessies de reële bbp-groei 2% of meer bedroeg. Met andere woorden, volgens de media, er was GEEN indicatie van een recessie.

Maar de volgende maand begon er een.

Met betrekking tot de huidige cyclus merkte Roberts verder op dat de recessie van twee maanden in 2 nooit echt is geëindigd en dat we op het punt staan ​​van een terugval te staan, ondanks de valse hausse die vorig jaar werd gestimuleerd door bacchanalia voor het lenen en uitgeven van afdrukken in Washington:

Hoewel de NBER de recessie van 2020 tot de kortste in de geschiedenis heeft verklaard, sluit dit niet uit dat er vroeg of laat een nieuwe recessie plaatsvindt. Alle excessen die vóór de laatste recessie bestonden, zijn sindsdien verergerd.

Aangezien de dynamiek voor een economische recessie blijft bestaan, er is alleen een onverwachte, exogene gebeurtenis voor nodig om de economie weer in te krimpen.”

En ook een om de top 1% en 10% in een wereld van pijn te duwen. Die laatste zijn namelijk goed voor respectievelijk 85% van het financiële vermogen en 75% van het vermogen van de huishoudens.

Dus wanneer de ineenstorting van de grote zeepbel eindelijk komt, zal het gejammer en tandengeknars van de rijke huishoudens - wier effectenrekeningen door de enorme inflatie van financiële activa van de Fed tot ongezonde kost zijn vetgemest - ondraaglijk zijn.

Misschien worden dan de C-suites gewekt uit hun sluimerende meegaandheid.

Of dat kunnen we tenminste hopen.

Lees hier het hele verhaal ...