Hohmann: nieuwe lessen voor vandaag in Mel Gibsons iconische vertolking van 'The Patriot'

Zelfs de Geest van waarheid, die de wereld niet kan ontvangen, omdat ze hem niet ziet of kent. U kent hem, want hij blijft bij u en zal in u zijn. -John 14: 17

Ik was van plan tussen 25 december en 2 januari een broodnodige kerstvakantie te nemen. Ik kreeg mijn week vrij, oké, maar het viel niet precies binnen die parameters en niets zoals ik had verwacht.

Op 21 december kreeg ik hoofdpijn en koorts, die veranderde in een buikgriep die me voor de telling had. Een slapeloze nacht veranderde in drie en toen vier.

Maar terwijl mijn lichaam leed, merkte ik dat mijn geest tot leven kwam. God had mijn aandacht zoals Hij misschien al een tijdje niet had gehad. Soms, in de mist van oorlog, en we zijn in oorlog, begin je het perspectief te verliezen en kun je tijdelijk gedesoriënteerd raken. Dat was ik.

Dus ik had die tijd nodig, bibberend onder de dekens, alleen. De uren leken dagen, de dagen gingen voorbij als weken. Kerstavond, eerste kerstdag en de dag na kerst.

Toen, op de tweede dag na Kerstmis, braken de koortsen. Een wolk trok op. Het leek alsof God zei: “Word wakker uit je slaap zoon. Veeg het gruis en vuil uit je ogen, verwijder het vuil en maak je klaar om sommige dingen met een frisse blik en hernieuwde helderheid te zien.

Dus stond ik op dinsdag 4 december om 27 uur 's ochtends op uit mijn ziekbed en deed iets wat ik in dagen niet had gedaan. Ik heb iets gegeten. Ik heb een sneetje zuurdesembrood geroosterd, beboterd en verslonden. Ik zette een pot koffie en dankte Hem voor de kleine schok van het leven die ik voelde terugkeren naar mijn lichaam en ziel.

Later die dag gingen we zitten om een ​​bekende film te kijken, de patriot, met Mel Gibson in de rol van een fictief personage genaamd Benjamin Martin, die zich aangetrokken voelt tot de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog.

Het is altijd een favoriet geweest en ik heb het vaak gezien. Maar deze keer zou ik het verhaal door een geheel nieuwe lens zien ontvouwen. Ik ontdekte dat er meer aan de hand is dan alleen een patriottische held, een scherpe militaire strategie en een intrigerende geschiedenisles.

De film bevat eigenlijk veel van de essentiële elementen van spirituele oorlogsvoering, nuttig voor ons die vandaag op aarde leven, op weg naar het jaar van onze Heer, 2023, dat belooft weer een jaar van volatiliteit en ontwrichtende gebeurtenissen te worden.

Hoewel de film bij de release in 2000 overwegend veel lof ontving, zult u, als u "The Patriot" googelt, de afgelopen jaren een aantal onechte dingen vinden die zijn geschreven door reguliere critici die foto's maakten van Robert Rodat's dramatische presentatie van een verhaal over revolutionaire kolonisten. die in opstand kwamen tegen de Britse troon. Zijn verhaal gaat over het leven van ene Benjamin Martin, een fictief personage dat losjes is gebaseerd op het echte personage van brigadegeneraal Francis Marion, een Amerikaanse Revolutionaire Oorlogsofficier, planter en politicus die in de geschiedenis ook wel bekend staat als de Swamp Fox.

Rodat's critici zeggen dat zijn script een te vereenvoudigd beeld van de periode geeft, sommigen gaan zelfs zo ver dat ze zeggen dat het niet aan Amerikaanse schoolkinderen mag worden getoond - natuurlijk niet omdat het waarden als nationale trots, moed en moed onder vuur zou kunnen bijbrengen. Ze slaan de plank volledig mis. Elk goed verhaal is vereenvoudigd om het lawaai te doorbreken en degenen die luisteren de meest in het oog springende les te laten horen die wordt geleerd. Als het goed wordt verteld, kan de les uit een goed verhaal generaties lang klinken. Daarom denk ik dat Rodat het met deze film uit het park sloeg en zijn verheven plaats in het Amerikaanse historische filmgenre verstevigde, waar het de psyche weergeeft van de vroege Amerikaanse agrarische kolonisten die ver van de bevolkingscentra in New York woonden en werkten. Boston of Philadelphia. Ze vormden milities om zichzelf te beschermen tegen regeringsbendes en stonden voor een moment in de geschiedenis vergelijkbaar met waar we nu in leven, waar ze gedwongen werden een beslissing te nemen: confronteren ze het overduidelijke kwaad dat uit de schaduw en op klaarlichte dag was gekomen, waren zelfs gekomen voor hun kinderen, of buigen ze en offeren ze hun nageslacht op voor dit onwettige ding dat aanspraak maakt op autoriteit, eigendom claimen, over hun leven?

Door die vroege Amerikaanse agrarische psyche onontgonnen te laten, mis je een waardevolle les die zo hard nodig is, niet alleen in het Amerika van vandaag, maar in de hele westerse cultuur van de 21e eeuw. Waar komt die Amerikaanse strijdlust voor onafhankelijkheid vandaan en waar is die gebleven? Wie heeft het verpletterd en hoe? Is het zelfs mogelijk om het terug te nemen? Zo ja, hoe?

Maar zelfs meer dan dat, geloof ik De Patriot biedt een verborgen commentaar op het natuurlijke verlangen van de christelijke gelovige om vrij te blijven, om te weigeren de knie te buigen voor enige aardse autoriteit die de wil van de almachtige God en zijn Zoon, Jezus Christus, tegenspreekt. Hij is de enige bron van onze vrijheden, en op het moment dat een regering of rechtspersoon claimt zijn rol als auteur en definiërer van goed en kwaad toe te eigenen, is het onze plicht om in opstand te komen en ons tegen die entiteit te verzetten. Het kwaad moet altijd worden bestreden of het zal je beroven van alles wat je hebt dat echt waardevol is. Het zal niet slechts één van uw kinderen of kleinkinderen kosten, het zal niet rusten voordat het ze allemaal heeft ingenomen. Hij schiep ieder van ons naar zijn beeld met gewetensvrijheid en een vrije wil, en aan Hem zullen we allemaal verantwoordelijk worden gehouden voor de manier waarop we die kostbare gave hebben uitgeoefend.

Wanneer een aardse koning of autoriteit probeert de wetten van de natuur en van de God van de natuur te ondermijnen en te verdringen, waarbij hij de heilige vrije wil schendt die Hij ons heeft bijgebracht, heeft die entiteit nu haar grenzen overschreden en schurkenstaten geworden. Het heeft zichzelf overgegeven aan de Prince of Darkness. We kunnen de dictaten van geen enkele man of vrouw volgen die deze boosaardige kliek vertegenwoordigt, of hij nu in Washington is of in Londen, in Parijs, Davos, Genève of Jeruzalem. We zijn veel te lang veel te tolerant geweest en daarom zijn we op deze donkere plek in de geschiedenis beland.

Dus wat heeft dit allemaal te maken met De patriot? Na het opnieuw te hebben bekeken, zag ik veel parallellen tussen toen en nu.

Om te beginnen, wanneer het kwaad opduikt en zijn slagtanden ontbloot, mag je verwachten dat ten minste 97 procent van de mensen overrompeld zal worden en zal ineenkrimpen. Ze komen gewoon nooit opdagen. De meesten zullen het kwaad niet eens erkennen voor wat het is, maar zelfs onder degenen die dat wel doen, geloven ze liever leugens dan de waarheid. Het is altijd de weg van de minste weerstand om de waarheid te ontkennen en de leugen te volgen. Hoe groter de leugen die hen wordt verteld door een onwettige aardse autoriteit, des te meer toegewijd zullen de meeste waarheidsontkenners worden.

Benjamin Martin bevond zich aan het begin van de film in dit kamp, ​​met de waarheidsontkenners. Hij wilde niet geloven dat de tirannie van de Britse kroon echt zo erg was als anderen beweerden en probeerde zijn passiviteit te rechtvaardigen.

"Een gekozen wetgevende macht kan net zo tiranniek zijn als een koning", betoogde hij, wat een ware uitspraak was die de kwestie omzeilde en alleen maar diende om de wateren te vertroebelen. Ze hadden niet te maken met een tirannieke wetgevende macht; ze hadden te maken met een tirannieke koning!

We zien tegenwoordig goede mensen die zich bezighouden met ditzelfde soort koppige ontkenning. Zelfs als de krachten van de duisternis hun volgelingen zover krijgen dat ze wetten goedkeuren of beleid voeren dat zo overduidelijk slecht is, zoiets als, laten we zeggen, "gezinsvriendelijke" drag queen-shows waarin nauwelijks geklede mannen erotisch dansen en seks simuleren in het bijzijn van jonge kinderen, zul je hoor dat de 97 procent het probeert te rechtvaardigen of op zijn minst bagatelliseert, omdat het op de een of andere manier niet zo erg is als het lijkt. We dramatiseren het gewoon. Het is geen verzorging. Het is artistieke expressie of een andere bizarre constructie. Ze hebben al gekozen aan welke autoriteit ze zich zullen onderwerpen - in plaats van te kiezen voor het volgen van de tijdloze wijsheid van de enige echte definieerder van wat goed en fout is, de God van de Bijbel, kiezen ze dat wat op dit moment het handigst en handigst lijkt. .

Ze luisteren naar het gefluister: Raak niet betrokken. Dat is niet jouw strijd. Laat het voor iemand anders. Een ander persoon. Een andere keer. Een andere dag.

Ze zullen altijd een reden vinden om ineen te krimpen, te bukken, terug te vallen, een deal te sluiten, een compromis te sluiten.

Les nummer 1: Met de duivel kun je niet onderhandelen.

Benjamin Martin heeft dit op de harde manier geleerd.

Toen de Revolutionaire Oorlog uitbrak, maakte Martin, gespeeld door Mel Gibson, deel uit van deze eerste groep, de 97 procent. Hij wilde er niets mee te maken hebben.

Maar hij wordt wakker geschud wanneer een Britse officier genaamd kolonel William Tavington bij zijn huis arriveert met een garnizoen van troepen. Wanneer er een onschuldig handgemeen uitbreekt, schiet en doodt Tavington een van Martins jonge zoons in koelen bloede recht voor de ogen van zijn vader.

Ze slachtten Martins jonge zoon af als een zwerfhond. Maar deze monsters zijn nog niet klaar. Ze boeien zijn oudste zoon, Gabriël, en slepen hem weg om als verrader te worden opgehangen omdat hij zich al had aangemeld bij het Continentale Leger.

Nu de oorlog is aangekomen in zijn persoonlijke woonplaats, gaat Martin van de eerste groep van 97 procent die niet wil vechten, naar de tweede groep van 3 procent die terecht goed van kwaad scheidt en actieve vrijwilligers wordt in de strijd tegen de Kroon.

Niemand hoeft hem te overtuigen om nu een wapen op te pakken.

Terwijl zijn huis in brand staat, gaat hij verwoed naar binnen te midden van de rook en vlammen om alle wapens te grijpen die hij kan vinden - verschillende musketten, een pistool, een oude tomahawk - en gaat hij naar het bos met zijn twee overgebleven zonen, die eruit zien alsof ze ' we zijn nog pre-tieners. Na wat korte instructies van vader liggen ze op de loer voor de passerende Britse legereenheid die hun huis in brand stak en de oudste zoon naar de galg sleepte.

Verscholen achter bomen schakelen Martin en zijn twee jonge zonen 20 Redcoats uit voordat ze zelfs maar wisten wat hen overkwam en de hinderlaag eindigt met Gabriël die wordt bevrijd en Martin verdwijnt in het bos met alle drie zijn zonen als geesten in de mist.

Ze voerden nog veel meer verrassingsaanvallen uit, waarbij ze dezelfde guerrillatactiek gebruikten, terwijl het verbijsterde Britse officierskorps tevergeefs zocht naar de leider van deze geheime huurmoordenaars. Ze beginnen naar deze onzichtbare aanvaller te verwijzen als 'de geest'.

Ondertussen blijft Martin niet alleen vechten, maar ook nieuw bloed rekruteren voor zijn nu groeiende militie.

Les nummer 2: De eerste vrijwilligers zullen je alleen zo ver brengen als je vecht tegen een toegewijd, vastberaden, goed georganiseerd leger van demonen - en de Britten waren allemaal van het bovenstaande, net zoals de globalisten en linksen die vandaag onze kinderen komen halen. Uiteindelijk zul je een back-up moeten inschakelen en dat betekent dat je op pad moet om nieuwe voetsoldaten te rekruteren.

Dus Gabriël ging naar de omliggende kerken terwijl zijn vader Benjamin naar de onderbuik van de samenleving ging om nieuwe rekruten te zoeken.

Dat waren een paar ruig uitziende personages die Benjamin uit lokale bars en saloons haalde. Zijn zoon kromp ineen toen hij ze zag. Deze jongens pasten niet bij zijn idee van een beroepssoldaat, maar Benjamin zag iets in hen dat nodig was, een gretigheid om te vechten en niet om te vluchten. Hoewel ze aanvankelijk niets met elkaar gemeen hadden, verdienden deze mannen van plattelandskerken en stoere saloons elkaars respect en vormden ze een krachtige strijdmacht.

Les nummer 3: Veroordeel uw buurman niet ten onrechte omdat zijn achtergrond anders is of niet zo zuiver als de uwe.

Uiteindelijk begint de Britse generaal Cornwallis genoeg informatie te verzamelen om de rebellenmilitie te identificeren en stemt hij in met een kwaadaardig plan om het voor eens en voor altijd uit te roeien. Cornwallis wendt zich tot niemand minder dan kolonel Tavington om de taak uit te voeren. Dit is dezelfde Tavington die de jonge zoon van Benjamin heeft vermoord. Tavington zoekt niet alleen uit wie deze verwoestende aanvallen op Britse troepen leidt, maar krijgt ook een lijst in handen van alle vrijwilligers die in de lokale militie dienen, inclusief namen en adressen van familieleden.

Dus nu is Benjamin Martin niet langer anoniem. Hij is niet langer een 'geest'. Hij heeft nu een naam, een gezicht en een premie op zijn schouders, samen met al zijn afvallige militieleden, en hun families thuis op het platteland van South Carolina zijn alleen en kwetsbaar.

Les nummer 4: Als je in slechte tijden leeft en je kiest ervoor om aan de kant van het goede te staan, kun je maar zo lang anoniem blijven. Je zult uiteindelijk je rol als uitgesproken stem van verzet moeten omarmen.

Tavington geeft een gespecialiseerde Gestapo-achtige strijdmacht opdracht om in het holst van de nacht hun huizen binnen te vallen, eventuele familieleden ter plaatse te doden en hun huizen tot de grond toe af te branden.

Het verhaal gaat vanaf daar verder en ik hoef niet meer details door te geven, behalve dat de kleine hinderlaagaanvallen een tijdje effectief waren, maar niet genoeg waren om een ​​vijand van dit kaliber te verslaan. Halfslachtige aanvallen, blinde aanvallen moeten uiteindelijk veranderen in een volledige frontale aanval op het hart van de troepen van de vijand. Op een gegeven moment moesten de lompe militieleden zich voorbereiden om het machtige Britse leger in het open veld te trotseren in een grote epische strijd door de eeuwen heen. Toen dat gebeurde en God verscheen, veranderden de resultaten de geschiedenis.

Laten we nu de loopgraven ingaan voor meer lessen in oorlogsvoering.

Deze veldslagen begonnen met de twee legers die ver uit elkaar stonden, kanonskogels en geweersalvo's van een afstand afvuurden, met sporadische treffers die een man hier en een andere daar uitschakelden. Als er een valt, snelt een ander naar binnen om zijn plaats in te nemen en het gat te dichten.

Terwijl de gevechten naar de volgende fase gaan, haal je je musketten tevoorschijn. Een musket was een wapen met gladde loop dat niet het bereik of de nauwkeurigheid had van een geweer met gegroefde loop, maar wanneer het in gesynchroniseerde salvo's werd afgevuurd op een afstand van minder dan 100 meter, konden ze verwoestend zijn. Je kunt de mannen nu vaker zien vallen, rechts van je en links van je, maar de rook en de afstand waren nog steeds zodanig dat je niet precies kon zien hoeveel van je musketballen treffers op de vijandelijke kant landden.

Les nummer 5: Je zult niet altijd de resultaten zien van je vurige gebeden, je harde werk, je trouwe dienst, althans niet onmiddellijk.

Dan krimpt het slagveld weer. Soms zal een partij door de linies breken om vervolgens te ver in de strijd te komen en te weinig mankracht te hebben, waarna ze zullen besluiten zich terug te trekken in plaats van nog meer verwoestende verliezen te lijden.

Ik weet niet welk percentage van de totale veldslagen van de Revolutionaire Oorlog naar de laatste en meest angstaanjagende fase ging, maar je moest weten dat het op het punt stond te gebeuren toen je je commandant hoorde schreeuwen: "Bevestig bajonetten!"

Hier wordt uw training noodzakelijk. Wat deed u met uw vrije tijd toen u voor het eerst soldaat werd en het slagveld nog ver weg was?

Heb je het absolute minimum gedaan, net genoeg om te slagen, of heb je extra uren besteed aan het aanscherpen van je vaardigheden, wetende dat er in de toekomst waarschijnlijk meer vraag naar zou zijn?

Hand-tot-hand gevechten volgen. Je bent nu teen tot teen en oogbol tot oogbol met de vijand. Je moet vechten als een gek en niets op het veld achterlaten. Je moet tegelijkertijd verdedigend en aanvallend vechten. Je moet elk wapen tot je beschikking hebben beheerst, van je musket tot je pistool tot je zwaard, je dolk, je bijl, tot aan je hooivork of zakmes als dat alles is wat je nog hebt. Opgeven is op dit moment geen optie. Het is vechten of sterven. En als er te veel van jullie sterven, weet je dat de vijandelijke hordes hun zin zullen krijgen met je vrouwen en kinderen.

Als er geen tijd meer is om je musket te herladen en af ​​te vuren, gebruik je het als een knuppel. Terwijl georganiseerde bewegingen en gesynchroniseerd scherpschieten met sluipschutters belangrijk waren in de eerdere stadia, is het nu ieder voor zich terwijl je ook op de rug van je medesoldaten let. Je gevoel van bewustzijn, je perifere visie, is levendiger, beter in staat om te zien en te reageren dan je ooit voor mogelijk had gehouden in 'normale' tijden.

Dit is waar patriotten mee te maken kregen en zo reageerden ze in het Amerika van de 18e eeuw.

Stel je voor dat je ook maar een klein beetje van deze geschiedenis kent en in 2023 nog steeds een Covid-masker draagt. Schaam je.

Waar zijn alle patriotten gebleven?

Maar opdat we niet ontmoedigd raken en het gevoel hebben dat we alleen zijn in de veldslagen van vandaag, zijn we dat niet. Ik ken nogal wat dappere mannen en vrouwen op wie ik kan rekenen om in 2023 met mij in de loopgraven te zijn en ik weet zeker dat jij er ook een paar kent.

Slechts ongeveer 3 procent van de kolonisten meldde zich aan om tegen het machtige Britse rijk te vechten, wat ongeveer het equivalent was van wat we zien vechten tegen het moderne technocratische beestsysteem. Je kon rondkomen in het leven zolang je de exorbitante belastingen van de koning betaalde en zijn goddeloze regels gehoorzaamde, vierde wat hij gevierd wilde hebben en afkeurde wat hij wilde afkeuren.

Meer was er niet nodig, 3 procent. En ik verwacht niet dat het bereid zal zijn om in 2023 naar de frontlinie te gaan om de moderne oorlogsvoering van vandaag te bestrijden, die niet wordt uitgevochten met geweren en kanonnen, maar met ideeën en informatie.

Het belangrijkste probleem dat ik vandaag zie, is dit: Veel van de 3 procent vechten nog steeds alsof het de eerste stadia van de oorlog zijn. Ze denken dat ze hier en daar een aanval in een hinderlaag kunnen lanceren, dan kunnen ze terugkeren naar hun comfortabele huizen, misschien de NFL inschakelen, hun videogames spelen, naar concerten gaan en anoniem blijven. Sommigen zijn gewoon bezig met hun baan en drukke gezinsleven, maar hebben het grotere plaatje verwaarloosd. We hebben het allemaal weleens meegemaakt. Voor die vrienden is het te laat. Zoek de voorkant. Ga in de aanval. Lanceer een aanval. Leer hoe u uw aanvallen kunt volhouden. Ik geloof dat we het stadium van musket-salvo's al voorbij zijn en op weg zijn naar man-tegen-man-gevechten. Onze veldgeneraal zou nu elk moment kunnen roepen: "Fix bajonetten!" Ben je klaar? Zul je hem zelfs horen als hij het bevel geeft?

We zouden ons nu moeten voorbereiden op het geluid van Zijn stem. We weten dat de tijd nabij is, want de vijand neemt namen en maakt lijsten. We kunnen niet langer anoniem blijven.

Dus, als ze vandaag zouden bestaan, hoe zou de 3 procent die bereid is een definitief standpunt in te nemen tegen het beestsysteem van de 21e eeuw eruit zien?

Ten eerste zouden ze een brandende liefde voor de waarheid hebben en een onwrikbare haat voor leugens, halve waarheden en verwaterde berichten die een verkeerd beeld geven van het slagveld, waardoor ze de mensen misleiden om hun bewakers laag te houden.

Ten tweede zouden ze wijsheid en onderscheidingsvermogen hebben die hun jaren te boven gaan, waardoor ze feiten van fictie, informatie van propaganda, waarheid van dwaling, realiteit van fantasie kunnen scheiden.

Ten derde zullen ze een ijzeren ruggengraat hebben omdat ze in de loop der jaren zoveel klappen van de vijand hebben gekregen. De meesten waren betrokken bij schermutselingen die leidden tot de dreigende laatste confrontatie, maar er zijn altijd nieuwe rekruten die bereid zijn mee te doen, we hoeven ze alleen maar uit te nodigen. Het is belangrijk om te weten dat je soms even afstand moet nemen om weer op krachten te komen, maar een echte krijger keert altijd terug naar het slagveld.

Ten slotte zullen ze een hardnekkigheid van ziel en een compromisloze toewijding aan Christus hebben ontwikkeld.

Kortom, we worden als de door de strijd geharde christelijke krijgers van weleer.

Totdat we die krijgersmentaliteit ontwikkelen, zullen we nooit klaar zijn voor het slagveld. Sommige mensen zijn mooi-weer-christenen. Ze doen het om de verkeerde redenen, op zoek naar materiële zegeningen, sociale status, misschien om de wereld door het zendingsveld te zien, wat dan ook. Dat is allemaal leuk, maar het zijn geen geldige redenen om Christus te volgen.

We volgen Hem met het doel om meer op Hem te gaan lijken: Neem je kruis op en volg Mij.

Word niet gelijkvormig aan deze wereld, maar verander door de vernieuwing van je geest.

En wetende dat hoe meer we op Hem gaan lijken, de waarheid tegen de macht spreken, hoe impopulairder we zullen worden in de ogen van de wereld.

Als de wereld je haat, bedenk dan dat ze mij eerst haatte.

Met andere woorden, tel de aardse kosten die gepaard gaan met het ontvangen van die eeuwige beloning en het horen van die woorden: "Goed gedaan mijn goede en trouwe dienaar."

Ik heb vaak gezegd dat degenen onder ons die nu op planeet Aarde leven, een punt in de geschiedenis hebben bereikt waar we nu zijn staande in de vallei van de beslissing. Je zult niet in staat zijn om de kloof te overbruggen, om over het hek te rijden. Je zult gedwongen worden om een ​​kant te kiezen in deze monumentale strijd tussen goed en kwaad. Maak uw beslissing niet goedkoop. Als je in de wereld van vandaag geen haat en weerstand tegenkomt, is het heel goed mogelijk dat je geen bedreiging vormt voor het territorium van de vijand.

Koninkrijken zijn in conflict. En elk koninkrijk heeft zijn koning.

Koningen zijn erg veeleisend. Ieder eist zijn tol.

Jezus zei “Mijn juk is zacht en mijn last is licht. '

Veel waarnemers hebben de afgelopen drie jaar gezegd, waaronder ikzelf, dat Klaus Schwabs World Economic Forum/Great Reset niets anders is dan de terugkeer van het oude feodale systeem, maar deze keer zullen de slaven worden gekenmerkt door hun digitale toewijding aan hun opperheren (toon uw QR-code, meneer, voordat u van punt A naar punt B mag gaan).

Aan welke koning of koninkrijk zweert u trouw?

Naar het Koninkrijk van God of naar een van de enorm inferieure koninkrijken van deze wereld?

In het jaar 2023 zullen we meer mensen zien die hun definitieve beslissing nemen om zich aan te sluiten bij een van de twee vaders, hun Vader in de hemel of de vader van leugens.

Weet gewoon dat als je kiest voor het Koninkrijk van je Vader in de hemel, hij je naar plaatsen kan leiden waar je je handen vies maakt en je rug littekens krijgt.

Omdat er momenteel geen tekort is aan volgelingen die voor de duivel werken. Als je bang bent om uitgescholden te worden, meld je dan alsjeblieft niet aan voor Gods leger. Want als je vandaag geen musketsalvo aankan, hoe sta je dan morgen tegenover een snijdende zwaardslag in je romp, of een bijtende steek in de rug, als het slagveld dichterbij komt en de bajonetten tevoorschijn komen?

Staan voor de waarheid begint door een liefhebber van de waarheid te worden.

Lees hier het hele verhaal ...