Hoe het World Economic Forum transhumanisme promoot

De samenleving zou een algemene regel moeten hanteren: als het World Economic Forum denkt dat iets een goed idee is, doen we het tegenovergestelde.

Als onderdeel van het Davos 2022-gedachtenfeest, er verscheen een artikel op het World Economic Forum site geschreven door Kathleen Philips, Vice President van R&D voor imec en algemeen directeur van haar vestiging in Eindhoven in Nederland, met betrekking tot het onderwerp transhumanisme.

In dit artikel stond de terloopse suggestie dat we ooit zouden kunnen overwegen om kinderen te chippen 'voor hun veiligheid'.

Vrijwel elk gevaarlijk en vreselijk idee is tegenwoordig 'voor onze veiligheid', maar zelfs de ouders die pro-bubble-wrap helikopter waren, stopten en trokken een wenkbrauw op. Hoewel ze het niet erg vinden om hun kinderen rugzakken te geven waaraan een riem hangt, die ze gebruiken om hun kinderen als honden uit te laten, kunnen de rugzakken in ieder geval worden afgedaan.

Zodra we beginnen te praten over het veranderen van de mensheid uit vrije keuze, in plaats van medische noodzaak, moet de beschaving een ander gesprek voeren.

Angst voor een technische dystopie is niets nieuws. In mijn vorige baan huurden we een half dozijn van de echte millennials in - kinderen geboren rond het jaar 2000 - en begonnen toen een informele kantoordiscussie over 'hoe het voor hen was om bij het millenniumproject te wonen'. We slaagden er snel in om ze voor de gek te houden, door de kracht van de consensus van volwassenen, dat iedereen die in 2000 werd geboren een microchip achter hun oren had, zodat hun ouders hun gezondheid konden controleren. Na ongeveer 20 minuten moesten we het spel opgeven toen er een instortte, ervan overtuigd dat ze de niet-bestaande microchip onder hun huid konden voelen. Het duurde langer om hen ervan te overtuigen dat we hadden gelogen dan om de eerste grap te verzinnen. Hadden we hetzelfde geprobeerd met iGen-ers (degenen die vanaf 2010 zijn geboren) - het kan ze niet schelen, of ons hebben gevraagd of hun chip een wifi-verbinding had.

Onze benadering van technologie is aan het veranderen, vooral met de allerkleinsten die uit de baarmoeder kwamen en recht in de lens van een Tik Tok-video kwamen.

Het maakt niet uit hoeveel rationele argumenten er zijn om je huisdieren te chippen, mensen doen het omdat ze het te bezitten. hun dieren. Als mensen merken dat ze gechipt zijn, is dat omdat iemand ze bezit, of het nu een ouder, bedrijf of overheid is.

Er is een werkend voorbeeld hiervan in Zweden – een pro-transhumanistische natie – waarin chipimplantaten worden gebruikt om bedrijfsdeuren te ontgrendelen. Een van de eerste vragen toen de pandemie uitbrak was: 'Waarom stoppen we onze vaccinpaspoorten niet onder onze huid?'

Transhumanisme begon eigenlijk als een subcultuurfetisj onder de technische gemeenschap over de vraag of ze hun lichaam konden 'verbeteren' om de dood te bedriegen. Helaas is het al gecoöpteerd door de overheid en bedrijven als een controlesysteem. Dit is een onontkoombaar gevaar geworden van augmented biotechnologie.

Het WEF-stuk bevat nu een gefrustreerde openingsboodschap, waarin wordt geklaagd dat de plotselinge opkomst van deze week in de wereldmedia te wijten is aan 'desinformatie' in plaats van aan echt alarm.

Help ons de verspreiding van desinformatie te voorkomen.

Dit artikel is opzettelijk verkeerd weergegeven op sites die valse informatie verspreiden. Lees het stuk alstublieft zelf voordat u het deelt of commentaar geeft.

Het World Economic Forum zet zich in om een ​​breed scala aan meningen te publiceren. Een verkeerde voorstelling van de inhoud vermindert open gesprekken.

Of misschien werd het WEF door de pieken en zwepen van de sociale media gesleurd voor het opnieuw uiten van een anti-menselijke, onethische en onaanvaardbare 'toekomst' verkleed als 'veiligheid' en 'vooruitgang'?

Laten we het artikel 'in context' plaatsen. Het begint met het vergelijken van het zeer controversiële onderwerp transhumanisme (het versmelten van menselijke biologie met technologie) met 'superhelden'. Het is een nogal moe en te veel gebruikt concept in de transhumanistische gemeenschap, maar wordt zelden toegepast op kinderen. Als het er bekend uitziet, zagen Australiërs het onlangs gepromoot door medische autoriteiten in reclamecampagnes die kinderen vertelden dat 'vaccinatie hen tot superhelden maakte'. De ACT organiseerde zelfs een 'superheldendag' voor kinderen die hun vaccin kregen.

'Voor het geval er gezinnen zijn met kinderen die hun schild hebben opgezet tegen vaccineren, dachten we dat we ze een helpende hand zouden bieden en een superleuke, superontspannen superheldendag speciaal voor kinderen zouden hebben', zei de adjunct-directeur verpleegkunde.

Dus ja, excuseer het publiek als ze na twee jaar Covid-propaganda een beetje moe zijn van dit versleten dogma.

Het WEF begint:

Superhelden domineren al een tijdje grote en kleine schermen, maar er is een subtiele verandering gaande. Veel kinderen verwachten zelf superkrachten te ontwikkelen.

Deze verwachtingen klinken misschien onhaalbaar, maar we zetten nu al de eerste stappen richting een 'augmented society'. Op beurzen staan ​​augmented reality (AR)-brillen die technici laten zien waar een bepaalde schroef moet komen. Je eigen telefoon geeft je realtime informatie over je conditie of vertelt je over de nieuwste rage.

Hier moeten we even bij stilstaan.

Technologie door elkaar halen met transhumanisme is een leugen. Mensen hebben altijd gebruik gemaakt van technologie die hun evolutionaire biologie niet verandert - of het nu gaat om het slijpen van stokken tot speren of het dragen van een coole bril. Het onderwerp chirurgisch ingebrachte, getransplanteerde en parasitaire technologie wanneer niet bedoeld voor medische doeleinden is een heel andere zaak. Alleen al in concept klinkt het misschien hetzelfde - maar gelooft iemand echt dat een inerte metalen plaat in hun heup hetzelfde is als een microchip die in hun pols is ingebed met de kracht om hen de toegang tot openbare ruimtes te ontzeggen? Het is het verschil tussen een tatoeage en een streepjescode.

De opmerking gaat er ook van uit dat de opkomst van een sterk geïntegreerde, technische wereld een goede zaak is. Er is een open debat gaande over de vraag of het ontginnen van privégegevens door big tech te ver is gegaan en achteruit moet worden geduwd om te voorkomen dat ze zowel onze biometrische als sociale gegevens exploiteren.

Het artikel gaat vervolgens over medische interventies, zoals cochleaire implantaten en protheses, en zet de verwarring tussen medische technologie en transhumanisme voort.

Augmented reality houdt daar niet op [met medische hulpmiddelen enz.]. Je telefoon voelt misschien als een deel van je lichaam, maar is niet via een operatie ingebracht. Technologie zal meer verweven raken met het lichaam in de vorm van implantaten, maar het zal ook naadloos integreren met de omgeving. Je hebt bijvoorbeeld sensoren in een stoel.

Gaan we naar een 'brave new world'? Hoe eng chipimplantaten ook mogen klinken, ze maken deel uit van een natuurlijke evolutie die wearables ooit hebben doorgemaakt. Hoortoestellen of brillen dragen geen stigma meer. Het zijn accessoires en worden zelfs beschouwd als een mode-item.

Vind mij het kind dat een cochleair implantaat draagt ​​als modeaccessoire.

Ik zal wachten.

Het krijgen van een implantaat is uiteraard ingrijpender dan het oppakken van een bril. Over het algemeen zullen implantaten waarschijnlijk worden gekoppeld aan medische aandoeningen. […] Hersenimplantaten brengen ons nog een stap verder en stellen ons in staat rechtstreeks in het 'besturingssysteem' van het lichaam te tappen.

Het artikel schakelt vervolgens over van de niet-gerelateerde medische industrie naar gaming en onderwijs. Het is deze sprong die het grote publiek, dat over het algemeen aan boord is met medische basisinterventie, spotten.

Gamen is het volgende doelwit. De vraag is of implantaten een vergelijkbare evolutie zullen volgen. Gezondheid? Aannemelijk. Opleiding en beroep? Mogelijk.

Vervolgens wordt gesuggereerd dat kinderen met leermoeilijkheden deze chips kunnen gebruiken om problemen zoals dyslexie te overwinnen en hier beginnen we ethische problemen te krijgen.

Vertrouwen op technologie, in plaats van onderwijs en de verruiming van onze geest, om problemen op te lossen, is een reden tot bezorgdheid. Het is niet anders dan stoppen met het leren spellen van kinderen en in plaats daarvan een woordenboekchip implanteren. Hebben ze leren spellen? Nee. Net als een millennial zonder internetverbinding bevatten hun hersenen minder algemene kennis dan de generatie die hen voorging.

In wezen maakt deze afhankelijkheid van technologie mensen dommer. We zien al voorbeelden van dit spel (en de sociale gevolgen) waar minder ingrijpende technologie heeft geleid tot afnemende geletterdheid, rekenvaardigheid, geheugenbehoud en - als gevolg daarvan - kritisch redeneren. Wanneer mensen beginnen te vertrouwen op technologie om basale mentale taken uit te voeren, worden die menselijke geesten lui. Het heeft misschien gewerkt voor de eerste paar generaties die profiteerden van traditionele opleidingen en vervolgens technologie gebruikten als uitbreiding van hun kennisbasis, maar de jongere generaties gebruiken technologie als een vervanging voor hun geest. Ze worden, naar mondiale maatstaven, steeds dommer.

Afgezien van het feit dat het implanteren van technologie een slecht idee is voor onze geest, gaan we verder met de paragraaf die de sociale media en talkshows instorting veroorzaakte.

De limieten op implantaten zullen worden bepaald door ethische argumenten in plaats van door wetenschappelijke capaciteit. Moet u bijvoorbeeld een trackingchip bij uw kind implanteren? Er zijn solide, rationele redenen voor, zoals veiligheid. Zou je het echt doen? Is het een brug te ver? […] Technologie heeft altijd het potentieel gehad om de samenleving te transformeren en ons dagelijks en professioneel leven te verbeteren. Dat geldt ook voor augmentatietechnologie. Het gaat hand in hand met een evolutie van gezondheidszorg naar 'well care', waarbij het niet meer alleen gaat om het oplossen van een beperking. Het gaat om technologie die u ondersteunt en uw algehele kwaliteit van leven verbetert.

Natuurlijk. Het rationele argument gaat altijd over veiligheid. Het was 'voor onze veiligheid' dat de afgelopen twee jaar een subklasse van mensen werd gecreëerd en buitengesloten van de samenleving. Het was de veiligheid die de mensenrechten en de burgerrechten vernietigde. Het was de veiligheid die de samenleving verblindde voor het gevaar van een invasieve technische wereld.

Laten we een vraag stellen aan de transhumanisten van het WEF.

Wat gebeurt er als de Chinese Social Credit-stijl Digitale Identiteit (een WEF-project dat nu in de meeste landen, waaronder Australië) wettelijk is goedgekeurd, in het spel is en de regering besluit die tracking-chip te gebruiken tegen burgers die niet hun steentje hebben bijgedragen aan 'Klimaatverandering' of 'wereldwijde gezondheid'?

Hoe snel wordt een microchip een gevangenis?

De definitie van slavernij is immers eigendom van de machtigen. Met een chip in onze armen of stukjes technologie die op onze hersenen zijn geënt, zijn we niet langer onafhankelijke wezens.

Lees hier het hele verhaal ...