Habitat III Claim: meer wetenschappers moeten een rol spelen in stedelijke ontwikkeling

In de komende 30-jaren zullen meer stedelijke gebieden worden gebouwd dan ooit tevoren. Groeiende nederzettingen zullen de vraag naar infrastructuur, voedsel, energie, water en huisvesting doen toenemen. Alleen al het voldoen aan de verwachte stedelijke expansie zal de opwarmgrens overschrijden die is vastgelegd in het klimaatakkoord van 2015 Parijs.

Deze week komt de derde grote wereldstedenconferentie van de Verenigde Naties, Habitat III, bijeen in Quito, Ecuador. Deze multilaterale bijeenkomst, die om de 20 jaar wordt gehouden, zal een mondiaal kader aannemen om steden duurzamer te maken - de New Urban Agenda (NUA). Helaas was de wetenschap grotendeels afwezig bij het opstellen van de NUA. Deskundig bewijs was daarentegen leidend voor de klimaatovereenkomst van Parijs, het kader van Sendai voor rampenrisicovermindering van 2015 en de Agenda 2030 voor duurzame ontwikkeling van de VN en de duurzame ontwikkelingsdoelstellingen (SDG's) ervan.

Een reden is dat de wetenschappelijke gemeenschap niet was voorbereid op Habitat III. De weinige wetenschappers die waren uitgenodigd om deel te nemen, aanvaardden een raadgevende rol, genesteld tussen andere publieke stemmen. Eind juli lieten de onderhandelaars het voorgestelde multistakeholder-panel vallen, dat wetenschappers en andere niet-statelijke vertegenwoordigers formeel zou hebben ingebed in het implementatieproces. Leden van de Europese Unie en andere rijke landen waren bezorgd dat het panel duur zou zijn. De definitieve versie van de NUA¹ makelaar in New York vorige maand kon dit niet ongedaan maken. Het is dus noodzakelijk om opnieuw het argument te pleiten voor het belang van stadswetenschappen en het opzetten van een interface tussen wetenschap en beleid voor de NUA.

Stedelijk onderzoek is ongelijkmatig, gemarginaliseerd en slecht voorbereid om effectief te interageren met mondiaal beleid. De Habitat III-agenda vereist een wereldwijde gemeenschap van stedelijke biofysische en sociale wetenschappers om ontwikkelingen te beoordelen en directe vooruitgang te helpen. Om de SDG's en de NUA te bereiken, moet de wereldwijde stedelijke onderzoeksgemeenschap samenkomen om instellingen, financieringsmechanismen en onderzoeksagenda's te ontwikkelen.

Stedelijke versnelling

Snelle urbanisatie is een van de grootste sociale transformaties in de menselijke geschiedenis². Steden putten hulpbronnen uit en worden geconfronteerd met nieuwe risico's als gevolg van klimaatverandering. De rampzalige overstromingen van de afgelopen tien jaar in de Verenigde Staten, de Filippijnen, het Verenigd Koninkrijk, India en China laten bijvoorbeeld zien hoe kwetsbaar steden aan de kust en aan de rivier zijn voor stormvloeden, waarbij voor biljoenen dollars aan activa op het spel staan.

Maar steden kunnen ook motoren van innovatie zijn. Hier wordt de meeste vooruitgang geboekt op het gebied van klimaatverandering en andere duurzaamheidsdoelen. Steden over de hele wereld omarmen bijvoorbeeld op de natuur gebaseerde infrastructuur voor aanpassing en veerkracht, zoals groene daken en herstel van wetlands.

Stadsprocessen zijn complex en vaak verre van evenwicht, met opkomende eigenschappen en niet-lineaire dynamiek. Stedelijke gebieden zijn moeilijk te plannen, te beheren en te besturen en hebben een roofzuchtige honger naar energie en materialen, met wereldwijde gevolgen voor het milieu. Stedelijke uitdagingen stellen complexe en onderling samenhangende vragen over gelijkheid, rechtvaardigheid, veerkracht, economische kansen, infrastructuurontwikkeling, ecologisch herstel en meer.

Samenkomen

Voor de implementatie, monitoring, evaluatie en herziening van de NUA en aanverwante SDG's is bewijs nodig vanuit de hele onderzoeksgemeenschap, van natuurlijke en sociale wetenschappers tot geesteswetenschappers. Om nuttig te zijn voor beleidsmakers, moet stedelijk onderzoek georganiseerd, representatief en als legitiem worden beschouwd. Dit is verre van het geval.

Stedelijke onderzoekers zijn verspreid over niet-gouvernementele organisaties, overheidsinstanties en gemeenschapsorganisaties, en zijn te vinden in en buiten de academische wereld. Ze omvatten vele disciplines en beroepen, waaronder architectuur, ecologie, engineering en geografie. Mensen, fondsen en instellingen zijn ongelijk verdeeld.

De meeste stedelijke wetenschappers en hulpbronnen bevinden zich in het noorden van de wereld en in grote steden, maar de meest urgente stedelijke uitdagingen zijn meestal te vinden in het zuiden van de wereld en in kleine tot middelgrote steden. Stedelijk onderzoek en oplossingen zijn contextspecifiek. De verschillende ontwikkelingstrajecten van steden in Afrika, Azië of Latijns-Amerika kunnen minstens even groot zijn als de beter gedocumenteerde kloof tussen noordelijke en zuidelijke steden.

Lees meer ...