Ik ontmoette onlangs een jonge vrouw genaamd Wild Rose op een online chatforum. We begonnen een gesprek en binnen de eerste vijf minuten begon Wild Rose - die getrouwd is, een dochter heeft en met haar schoonouders in Texas woont - me te vertellen over haar geliefde, een man genaamd Saeran.
Saeran, vertelde ze me, is de onwettige zoon van een politicus die waren opgegroeid met een gewelddadige moeder. Hij is knap, heeft witte blond haar, gouden ogen, een grote tatoeage op zijn schouder. Wild Rose zei dat toen ze hem voor het eerst ontmoette, haar “letterlijk hart deed pijn” en haar wangen “overspoeld met bloed”.
Ze wachtte even en voegde eraan toe: “Maar ik denk niet dat Saeran houdt me de manier waarop ik hou van hem. Ik hou van hem oprecht. Ik zal het nooit weten zijn ware gevoelens.”
De reden: Saeran is niet menselijk. Hij is een personage in een mobiele telefoongame genaamd Mystic Messenger, die dat was uitgebracht twee jaar geleden door Cheritz, een Zuid-Koreaanse game-ontwikkelaar. Het is sindsdien door miljoenen mensen wereldwijd gedownload. De game is een mix tussen een roman en Spike Jonze's 2013-film Her, waarin een man een relatie ontwikkelt met een Siri-achtig karakter.
Het primaire doel van Mystic Messenger is om een romantische relatie na te streven met een van een aantal personages in het spel, waaronder Saeran. Intimiteit te cultiveren met deze virtuele wezens, je met ze praat via een SMS-bericht. De antwoorden zijn vooraf geschreven, maar voelen dynamisch en oprecht aan. Het winnen van het spel gaat niet over het scoren van punten of het verslaan van een eindbaas; het gaat over het bereiken van een “goede afloop”, waar u en uw virtuele minnaar nog lang en gelukkig leven.
Het idee van het simuleren van romantische relaties door middel van gamen is niet uniek voor Mystic Messenger. Dit spelgenre - kortweg dating-simulaties genoemd of kortweg dating-sims - voortgekomen in de 1980s in Japan, waar ze waren populair met een overwegend mannelijk publiek. Maar sinds de opkomst van mobiel en online gamen, hebben dating-sims dat wordenpopulair buiten Japan en met meer gevarieerde demografie.
In het afgelopen jaar is er een bumperoogst van hit dating-sims geweest, waaronder Liefde en producent, Dream Daddy en Doki Doki Literatuurclub. In tegenstelling tot eerdere generaties dating-sims, waarbij de actie zich concentreerde op erotische interacties met virtuele meisjes, hebben deze games gesprekken op de voorgrond tussen spelers en personages en vaak genuanceerde en goed ontwikkelde scripts. Mystic Messenger is een van de meest populaire van deze nieuwe generatie dating-sim.
Sinds dating sims voor het eerst uitkwamen, zijn ze controversieel. In Japan zagen veel critici de opkomst van dating-sims als een teken van vervreemding, een terugtrekking uit menselijke relaties in een machine-gemedieerde samenleving. En als de populariteit van dating sims nogmaals ontwikkelt, soortgelijke problemen worden resurfacing. Maar de groeiende gemeenschap van mensen die dating sims spelen zijn meestal ongevoelig voor deze afkeuring. De meest toegewijde romantische gamers zien hun interacties met virtuele personages niet als een vervanging voor menselijk gezelschap, maar als een nieuw soort digitale intimiteit.
Naast uren spelen met dating sims, fans babbelen met elkaar op online forums over hun favoriete personages en de contouren van hun virtuele relaties. Het was op een van deze forums dat ik Wild Rose ontmoette. Ik had aangesloten hoop op een beter begrip van waarom mensen deze spellen spelen krijgen en of de relaties die zij vormen met virtuele personages eventueel voorbode van een toekomst waarin de grenzen tussen reële en virtuele gezelschap zal steeds wazig, zo niet irrelevant.
Toen ik voor het eerst Wild Rose gevraagd uit te leggen hoe en waarom ze verliefd werd op Saeran, vertelde ze me dat als ik elke hoop op begrip had, moest ik voor het eerst in de wereld van Mystic Messenger en ervaar het zelf.
wpDiscuz