Een eerste begrip van technocratie richt zich op niet-gekozen en onverklaarbare experts, maar het diepere, historische begrip ziet een totale wereldwijde transformatie van vrije markteconomie in een autoritaire wetenschappelijke dictatuur, ook bekend als technocratie. ⁃ TN-editor
Wij Amerikanen houden zeker van ons, sommige experts. Volkomen gefixeerd op geloofsbrieven, geloven wij dat graden en titels, zo niet magische krachten, dan op zijn minst superieure wijsheid en intellectuele capaciteit verlenen. We lijken te vergeten dat een diploma geen garantie is voor bekwaamheid, laat staan begrip, zoals elke bedrijfseigenaar die net een pas afgestudeerde heeft aangenomen, heel goed weet. We negeren ook, tot ons eigen risico, het feit dat de experts het vaak bij het verkeerde eind hebben.
Een groter probleem is echter dat we maar al te vaak naar de verkeerde experts luisteren. Ja, per saldo weten experts meer over een specifiek onderwerp dan de rest van ons en hebben daarom iets meer kans (hoewel nauwelijks gegarandeerd) dat ze gelijk hebben als het gaat om dat specifieke onderwerp. Maar er zijn experts en er zijn experts, en degenen met het grootste platform zijn niet noodzakelijk degenen met de meeste expertise.
In het bijzonder zijn we in het tijdperk van de technocratie verliefd geworden op regeringsdeskundigen, ervan uitgaande dat ze, omdat ze voor de regering werken - ogenschijnlijk voor de mensen - de hoogste orde van experts moeten vormen en het minste eigenbelang moeten hebben. Die aannames zijn meestal tragisch onjuist.
Denk aan de technocratie in de gezondheidszorg, momenteel de drijvende kracht achter ons hele sociale beleid. Als samenleving zijn we die medische regeringsdeskundigen die regelmatig onze tv-schermen vereren, gaan beschouwen als minder belangrijke goden. Ze worden vaak beschreven in gloeiende hyperbolische termen, zoals 'vooraanstaande experts' en 'topdokters'. Maar zijn ze echt?
Weet u wat overheidsdienst betaalt? Zeker beter dan de meeste banen, maar niet zoveel als echte "topdokters" in de privépraktijk kunnen verdienen. Of aan een elite-universiteit, waar professoren en onderzoekers van medische scholen letterlijk miljoenen kunnen verdienen. Waarom zouden, gezien die realiteit, de beste artsen van het land voor de overheid werken?
Laten we ook niet uit het oog verliezen dat technocraten, ondanks al hun veronderstelde technologische expertise, in de eerste plaats bureaucraten zijn (vandaar de term). En in een heel reële zin zijn bureaucraten niet echt mensen - niet als ze als bureaucraten spreken namens de bureaucratie. Dan zijn ze gewoon leden van de bijenkorf die de bijenkorfgeest channelen. En het eerste instinct van de korf is altijd zelfbehoud.
Je denkt misschien dat het primaire doel van een bureaucratie op het bord boven de deur staat: het schoolsysteem bestaat om studenten op te leiden, de DMV om rijbewijzen uit te geven, de CDC om ziekten te bestrijden, enz. Niet zo. Het eerste doel van elke bureaucratie is 'zichzelf ongeschonden over te dragen aan het nageslacht', in Thoreau's kernachtige zin. En het eerste doel van elke individuele bureaucraat is ervoor te zorgen dat ze een baan voor altijd hebben. Studenten opleiden, licenties afgeven en het publiek beschermen zijn belangrijke, maar secundaire zorgen voor bureaucraten, ook op technologisch gebied
wpDiscuz