De toekomst van groen ondernemen ligt in verstedelijking, slimme steden en duurzaamheid

Een moment terugtrekkend, lijkt het huidige model van urbanisatie onhoudbaar als we de overgang naar een koolstofarme, hulpbronnenefficiënte wereld willen versnellen. De stedelijke gebieden in de wereld zijn nu al goed voor het overgrote deel van het hulpbronnengebruik en vertegenwoordigen ongeveer 70% van de uitstoot van broeikasgassen, terwijl 90% van de stedelijke gebieden zich in kustgebieden bevindt die kwetsbaar zijn voor extreme weersomstandigheden en zeespiegelstijging. Maar de verstedelijking gaat snel door en steden moeten daarom oplossingen leiden voor een schonere, veerkrachtiger en milieuvriendelijkere toekomst.

Hoe dit gebeurt, wordt bepaald door de collectieve actie van overheden, burgers en bedrijven. Voor de laatste, hoewel de economische voordelen van steden groot kunnen zijn, vormt een steeds veranderend stedelijk landschap aanzienlijke ecologische, sociale en economische uitdagingen voor het realiseren van duurzame bedrijfsgroei.

Nieuwe wereldorde

De verhaal van urbanisatie tot dusverre was het grotendeels positief, althans in economische termen. Waar economieën zijn gegroeid, hebben steden en megasteden zich ontwikkeld via de middeninkomensstatus - in 2015 werd 85% van het wereldwijde bbp in steden gegenereerd. Stadsontwikkeling heeft ook positief opgeleverd sociale verandering. In China heeft verstedelijking bijvoorbeeld de indrukwekkende groei en economische transformatie van het land aangedreven. Honderden miljoenen Chinese inwoners verlieten het werk op de boerderij om beter betaalde banen in steden te zoeken, waardoor 500 miljoen mensen uit de armoede konden worden gehaald. Dit verhaal is vrijwel hetzelfde op het hele continent: naarmate steden de groei stimuleren en de industrialisatie bevorderen, ontsnappen mensen aan armoede en wordt de kwaliteit van leven verbeterd.

Het is misschien geen verrassing, dan dat verstedelijking heeft zich zo snel ontwikkeld tot op heden - stijgend van 30% van de wereld die vandaag in stedelijke gebieden in 1950 woont tot 54%. Aan de top van deze groei staan ​​Noord-Amerika (82% verstedelijkt), Latijns-Amerika en het Caribisch gebied (80% verstedelijkt) en Europa (73% verstedelijkt). Aan de andere kant van het spectrum zijn Afrika en Azië overwegend plattelandsgebieden gebleven, met slechts 40% en 48% van hun respectieve populaties verstedelijkt.

Maar het is het volgende hoofdstuk in het urbanisatieverhaal dat cruciaal zal blijken. Door 2050 komt er een extra 2.5 miljard nieuwe mensen in de wereld - die allemaal in stedelijke gebieden zullen wonen. Gedreven door toenemende economische globalisering, wordt verwacht dat urbanisatieniveaus 66% zullen bereiken. Nog meer verbluffend is het feit dat ongeveer 90% van deze stedelijke bevolkingsgroei zal plaatsvinden in Afrika en Azië, waarbij de twee continenten naar verwachting respectievelijk 56% en 64% stedelijk zullen worden.

Indien correct beheerd, zou deze volgende fase van verstedelijking nog positiever kunnen zijn dan de vorige. Het oudste onafhankelijke land van Afrika, Ethiopië, is hier een goed voorbeeld van. Terwijl 80% van de Ethiopische bevolking is nog steeds landelijk, verstedelijking versnelt snel vanuit de hoofdstad Addis Abeba, dwars door het land, aangedreven door het overkoepelende doel van de Ethiopische regering om de natie binnen 10 jaar een middeninkomensstatus te bereiken. PwC heeft de regering ondersteund met haar tweede Groei- en transformatieplan - een vijfjarenstrategie om armoede te verminderen en nationale ontwikkeling te stimuleren. Het plan brengt nu duurzamere verstedelijkingsroutes in kaart naar 2025 en 2050 door integratie van economie, industrialisatie, infrastructuur en stadsplanning. Dit versnelde en duurzame urbanisatiemodel moet op het hele continent worden herhaald - bijvoorbeeld Kenia en Tanzania vallen op als twee andere opwindende en nieuw industrialiserende economieën. Met meer dan de helft van alle Afrikanen die naar verwachting in 2050 in steden zullen wonen, moeten beleidsmakers ervoor zorgen dat verstedelijking een katalysator is voor positieve ontwikkeling en groei op het hele continent, en er niet voor zorgt dat miljoenen mensen precair, werkloos en achtergesteld bestaan ​​in sloppenwijken zoeken.

Als we dit bekijken door de lens van duurzaam ondernemen, moeten enkele belangrijke vragen worden beantwoord. Als Ethiopië en Bangladesh de volgende golf van producten produceren, zijn internationale toeleveringsketens klaar om die overgang te beheren? Zal uitgaven van rechten van de mens en moderne slavernij in deze opkomende markten dezelfde uitdagingen bieden die we hebben gezien bij productiehubs in Oost-Azië? Bij het omarmen van deze nieuwe markten, zowel voor productie- als consumptiedoeleinden, moeten bedrijven duidelijke en strikte duurzaamheid en ethische benchmarks vaststellen voor deze nieuwe supply chain-deelnemers, en op manieren die leren van ervaringen in geïndustrialiseerd Azië. Maar daarbij moeten bedrijven de sociaaleconomische context, capaciteit en culturele omstandigheden erkennen en aanpassen en effectief samenwerken om ethische en duurzame bedrijfspraktijken te beschermen.

Van uitdaging tot kans

Voor steden in alle landen vormt het geïntegreerde en compacte ontwerp van steden met oplossingen voor openbaar vervoer en mobiliteit de kern van het leggen van een basis voor een echt duurzame stad. De elektrificatie van voertuigen in stedelijke gebieden is een stap op weg naar decarbonisatie, maar de oplaadinfrastructuur blijft relatief slecht en lijkt de marktgroei te belemmeren. De hoge infrastructuur- en R & D-kosten van adoptie autonome voertuigen, blijkt ondertussen ook een moeilijke hindernis om op korte termijn te overwinnen. Steden moeten prioriteit geven aan het openbaar vervoer als de eerste prioriteit, met inbegrip van koolstofarme, flexibele vervoersnetwerken die de juiste stedelijke dichtheid ondersteunen, de luchtkwaliteit en eerlijke toegang verbeteren.

Lees hier het hele verhaal ...