Supertechnocraat Micheal Bloomberg verandert het aanzien van filantropie door datagedreven schenken te promoten voor projecten die technocratie promoten. De meeste filantropie vindt plaats zonder kritiek of fanfare, maar honderden miljoenen dollars per jaar kunnen het aanzien van een natie binnen slechts een paar jaar veranderen. ⁃ TN-editor
Waar gaan financiers heen als politieke wegversperringen de voortgang op federaal niveau verhinderen? Als het recente verleden een indicatie is, gaan veel van de meer technocratische onder hen lokaal. Met Mike Bloomberg vaak aan het hoofd, hebben data-geneigde donoren de afgelopen jaren besteed aan het zaaien van grote steden met sectoroverschrijdende partnerschappen. Hun doel: het nieuwste op het gebied van civic tech en datawetenschap gebruiken om de overheid effectiever te maken en problemen als dakloosheid, slechte gezondheid, armoede en koolstofemissies weg te werken.
Het geven van Bloomberg doemt groot op in deze sfeer van filantropie, maar dat geldt ook voor de Laura and John Arnold Foundation. LJAF gaat een aantal uitdagingen aan, maar zijn jarenlange inzet voor op feiten gebaseerde benaderingen verenigt ze allemaal. Op het gebied van stedelijk beleid beweren financiers zoals LJAF dat wanneer overheidsfunctionarissen gewapend zijn met de beste aanbevelingen die moderne datawetenschap kan bieden, ze een groter aantal mensen effectiever kunnen bedienen.
Dat is een hoopvolle vooruitzichten. Het is ook een spel dat goed speelt in grote steden en sommige staten, waar tegenwoordig veel burgertrots en can-do-energie heerst, zoals James en Deborah Fallows documenteren in hun nieuwe boek: Onze steden. Om dit veelbelovende lokalisme te bevorderen, LJAF ondersteunt een aantal beleidslaboratoria- denk tanks in miniatuur - ingebed in steden om overheidsfunctionarissen in contact te brengen met universitaire onderzoekers. Recente voorbeelden zijn onder meer de stichting van LJAF voor het Rhode Island Innovative Policy Lab, The Lab @ DC, het Georgia Center for Education Policy en het Michigan Policy Innovation Lab, om er maar een paar te noemen.
In 2017 heeft LJAF $ 2 miljoen aan startfondsen voor een van deze outfits uitgerold. Gebaseerd op UC Berkeley en UCLA, het California Policy Lab heeft onderzoekers al betrokken bij een breed scala aan partnerschappen met lokale overheden. Ondanks de moeilijkheden die het delen van gegevens door de overheid kan opleveren voor onderzoekers die 'met de snelheid van beleidsvorming willen bewegen', zoals het lab het uitdrukt, ziet LJAF veel belofte in het initiatief. Vorige maand verhoogde het zijn steun met $ 5.5 miljoen, waarbij ongeveer de helft van dat bedrag naar sites aan elke universiteit ging. De subsidie bepaalt dat de universiteiten ook enkele miljoenen dollars aan matching-fondsen moeten inzamelen.
Het werk van het lab kan lokale overheden helpen een aantal van de moeilijkste uitdagingen van Californië aan te gaan, waaronder dakloosheid. Volgens Michelle Welch, directeur van de resultaatgerichte overheid van LJAF: “Als het lab erin slaagt om gegevens en geavanceerde onderzoekstools te gebruiken om de naald over belangrijke kwesties zoals dakloosheid te bewegen, slapen minder mensen op straat 's nachts.'
Een van die projecten betreft een samenwerking tussen het laboratorium van UCLA, Los Angeles County en onderzoekers van de Universiteit van Chicago om te voorspellen welke personen die provinciale diensten ontvangen mogelijk het risico lopen dakloos te worden. Tegen volgend jaar hopen ze het algoritme te gebruiken om preventiediensten aan te wijzen. Andere projecten omvatten een partnerschap met de officier van justitie in San Francisco om meer gerichte interventies te ontwikkelen die kunnen voorkomen dat mensen het rechtssysteem betreden, evenals onderzoek naar de effecten van het minimumloon van $ 15 in Californië.
Dit soort initiatieven hoort bij LJAF. Zoals we hebben gezien, de basis is een belangrijke financier voor datagestuurde hervorming van het strafrecht en een onvermoeibare evangelist voor rigoureus onderzoek. Maar er kan een limiet zijn aan wat onderzoek kan bereiken als veel rootproblemen allesbehalve rationeel zijn. Kan evidence-based policy echt de naald in de diepgewortelde uitdagingen van Amerika bewegen?
Zeker, deze datagestuurde interventies kunnen een duidelijke lokale impact hebben, vooral waar burgemeesters en gouverneurs ontvankelijk zijn. En er zijn gebieden waarop onderzoeksfinanciering een echte game-changer kan zijn. LJAF's recente $ 20 miljoen inzet voor onderzoek naar wapengeweld is een broodnodig voorbeeld op nationaal niveau. Desalniettemin ontbreekt een duidelijkere verdediging van hun onderliggende waarden, financiers kunnen incrementele lokale winsten wegvagen wanneer grotere economische of politieke krachten het nationale landschap opnieuw ordenen. De 2008-recessie is een uitstekend, zo ongelukkig voorbeeld.
De technocratische benadering werkt op sommige gebieden beter dan op andere. Financiering voor datagestuurde hervorming van het strafrecht kan bijvoorbeeld gestage voordelen opleveren vanwege het extreem gelokaliseerde karakter van het systeem. Maar dit is misschien minder het geval voor economische ongelijkheid, een ander gebied waar LJAF zich mee bezig houdt, gezien de rol die grootschalige krachten zoals globalisering en technologische verandering spelen bij het vormgeven van de economie. Ondertussen worden sommige nationale beleidskwesties - zoals bijvoorbeeld rechten voor senioren - sterk gevormd door krachtige ideologische stromingen die vaak beperken hoeveel tractiehervormers kunnen krijgen met op feiten gebaseerde oplossingen. Bij andere kwesties - zoals financiële regelgeving, voedingsbeleid of prijsstelling van geneesmiddelen - kan de rauwe spierkracht van de belangrijkste belangengroepen de mogelijkheden beperken.
wpDiscuz