Een adembenemend zicht wacht op hen die naar het zuidelijkste puntje van het verbluffend mooie Big Island van Hawaï reizen, hoewel het niet in een gids staat. Op een 100-acre-site, waar vee langs afgebroken 'Keep Out'-borden dwaalt, staan de roestende skeletten van tientallen windturbines.
Slechts een korte wandeling van waar bedreigde monniksrobben en Hawksbill-schildpadden te vinden zijn op een ongerept zandstrand, een technologie die verondersteld wordt om het milieu te redden, verpest het in plaats daarvan.
In andere delen van de VS doden werkende windturbines elk jaar honderdduizenden vogels en vleermuizen, maar hier kan het wild op de onbeweeglijke stalen messen neerstrijken.
Als een plek op maat was gemaakt voor een windpark, zou hij hier zeker zijn. De stormen zijn zo sterk en meedogenloos op het puntje van South Point dat bomen bijna horizontaal groeien.
Toch blijft het 27-jarige windmolenpark Kamaoa een overblijfsel van de boom en roemloze mislukking van de zogenaamde 'windrush' van Amerika, 's werelds eerste grote experiment in windenergie.
In een tijd waarin de EU en de Britse regering volgestorte evangelisten zijn voor windenergie, zou de les uit Amerika - en de spookachtige hulks aan deze verre kust - een waarschuwing voor hun dwaasheid moeten zijn.
Weinig mensen spraken over het redden van de planeet in het begin van de jaren tachtig. De windstoot was een free-for-all waarin snel rijk wordende bedrijven belachelijk genereuze belastingvoordelen exploiteerden om de Verenigde Staten met duizenden windturbines te bestrooien.
Voor iedereen die de controversiële belofte van Downing Street in twijfel getrokken heeft - aangespoord door groene EU-doelen - om £ 400 miljoen per jaar subsidies te geven aan windparken en flinke steekpenningen aan landeigenaren om de bouw van een extra 4,500 turbines aan te sporen, de windstorm klinkt misschien griezelig bekend.
Inderdaad, Amerika's groeiende groep windsceptici staat erop dat wat drie decennia geleden in de VS gebeurde, de komende jaren in het Verenigd Koninkrijk gemakkelijk zou kunnen terugkeren als de wielen weer van de windenergie-jus-trein komen.
Dus wat ging er mis? Het begon met de oliecrisis eind jaren zeventig die Amerika ervan overtuigde dat het moest zoeken naar andere bronnen van macht. Een tijd lang werd windenergie beschouwd als een serieus alternatief voor fossiele brandstoffen.
Wat echt verbazingwekkend is, is de onwetendheid van de linker- en rechterhand die geen enkele technische basisprincipes kennen. Als we allemaal elektrische auto's hadden, of als slechts 25% van ons dat zou doen, zou onze huidige, verouderde infrastructuur de toename niet aankunnen en zouden wind en zon het gat niet vullen.
Phillip Mink
November 2, 2015 5: 26 pm
Waarom hebben ze dan de oude verlaten en daarnaast nieuwe, efficiëntere gebouwd?
Twee redenen: 1) de oude blijven staan zodat ze belastingafschrijvingen kunnen blijven ontvangen en 2) overheidssubsidies blijven doorgaan, waardoor ze het proces opnieuw kunnen beginnen. Er is geen economische rechtvaardiging voor windturbines buiten massale overheidssubsidies en belastingafschrijvingen.
Een klassiek voorbeeld van verspilde belastingdollars voor gesubsidieerde bouw van apparaten die geen concurrentiewaarde hebben.
Als de regering had gewacht op gesubsidieerde O & O-resultaten die een product waren dat CONCURRERENDE in plaats van "GROEN" was, zouden we een stuk dichter bij energieonafhankelijkheid staan.
wpDiscuz
Wat echt verbazingwekkend is, is de onwetendheid van de linker- en rechterhand die geen enkele technische basisprincipes kennen. Als we allemaal elektrische auto's hadden, of als slechts 25% van ons dat zou doen, zou onze huidige, verouderde infrastructuur de toename niet aankunnen en zouden wind en zon het gat niet vullen.
Waarom hebben ze dan de oude verlaten en daarnaast nieuwe, efficiëntere gebouwd?
Twee redenen: 1) de oude blijven staan zodat ze belastingafschrijvingen kunnen blijven ontvangen en 2) overheidssubsidies blijven doorgaan, waardoor ze het proces opnieuw kunnen beginnen. Er is geen economische rechtvaardiging voor windturbines buiten massale overheidssubsidies en belastingafschrijvingen.
Een klassiek voorbeeld van verspilde belastingdollars voor gesubsidieerde bouw van apparaten die geen concurrentiewaarde hebben.
Als de regering had gewacht op gesubsidieerde O & O-resultaten die een product waren dat CONCURRERENDE in plaats van "GROEN" was, zouden we een stuk dichter bij energieonafhankelijkheid staan.
Hans