TN Opmerking: Hoe onoprecht het ook is, klimaatveranderingspromotoren blijven het spel van vertrouwen voeren dat het bestrijden van CO2 de enige manier is om de wereld om te zetten in duurzame ontwikkeling. Met andere woorden, het plan om Free Enterprise en Capitalism te doden ten gunste van technocratie is het enige resultaat dat wordt geboden aan een "stervende planeet". Zullen wereldburgers wakker worden met deze massale diefstal van planetaire activa? De tijd zal het leren.
Het is een paar maanden geleden dat de Overeenkomst van Parijs is afgerond. Op april 22 zal het worden ondertekend door verschillende staatshoofden. De overeenkomst stelt cruciale doelen vast om de wereldwijde temperatuurstijgingen te beperken, en specifieke doelen op drie gebieden - mitigatie, aanpassing en financiën.
Velen verwachtten dat de conferentie een praatwinkel zou worden met niet veel effectieve resultaten. Het is duidelijk dat het te vroeg is om tastbare resultaten te zien - maar de overeenkomst heeft veel positieve punten.
Het langetermijndoel van het beperken van temperatuurstijgingen tot 2 ° C - of een tweede, ambitieuzer doel van 1.5 ° C - leidt de overeenkomst. Mitigatie omvat een langetermijndoelstelling: vroeg pieken, emissies in evenwicht brengen en putten. De bijbehorende beslissing geeft aan dat de uitstoot moet worden teruggebracht van 55 gigaton (Gt) naar 40Gt in 2030, een enorme kloof van 15Gt.
Een nieuw wereldwijd aanpassingsdoel is gericht op het vergroten van het aanpassingsvermogen en de veerkracht van landen. Er zijn ook doelstellingen om een financiële verhoging te bereiken tot US $ 100 miljard per jaar na 2020.
Deze doelstellingen worden duidelijk geplaatst in de context van duurzame ontwikkeling en armoedebestrijding.
Waarom wat er in Parijs is gebeurd anders is
De Overeenkomst van Parijs is de belofte nagekomen, van de 2011 Durban Climate Change Conference, van een regime dat van toepassing is op iedereen onder het Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering. De wereld is eindelijk voorbij een kloof in twee groepen, de ontwikkelde en ontwikkelingslanden. Bittere veldslagen werden vaak gevochten langs deze lijnen. Parijs weerspiegelt differentiatie en erkent dat de wereld niet hetzelfde is. Maar het erkent de noodzaak om verder te gaan dan oude divisies en actie te ondernemen. Het drukt verschillen subtieler uit, met name op het gebied van mitigatie en financiën.
De Overeenkomst van Parijs codeert voor een bottom-upbenadering. Als de doelstellingen van het Kyoto-protocol van bovenaf zouden zijn, is een bepalend kenmerk van de Overeenkomst van Parijs dat nationaal bepaalde bijdragen zullen bijdragen aan de wereldwijde respons. Voorstellen om mondiale emissiebudgetten te nemen en deze over landen te verdelen, werden afgewezen. Aanpassing, verlies en schade zijn veel prominenter aanwezig in de Overeenkomst van Parijs dan in eerdere klimaatovereenkomsten.
De aanpassingsplannen van landen zijn verplicht, met een duidelijke nadruk op implementatie. Landen moeten regelmatig aan de internationale gemeenschap meedelen wat ze aan aanpassing doen, in verschillende vormen. Vóór Parijs omvatte 88% van de beoogde nationaal bepaalde bijdragen aanpassing. De VS en de EU - met 28-lidstaten - hebben aanpassingsverbintenissen ingediend. Samen zullen plannen en communicatie de informatiebasis over aanpassing aanzienlijk versterken.
Nationaal vastgestelde bijdragen (NDC's) aan mitigatie zijn gedragsverplichtingen die binnenlandse maatregelen vereisen om doelstellingen te bereiken. Ze zullen sterk worden herzien. Rapportage en beoordeling worden versterkt op het niveau van de afzonderlijke landen en de wereldwijde inventarisatie zal verdere risicobeperkende doelstellingen opleveren. Langetermijnstrategieën van alle partijen worden aangemoedigd.
De Overeenkomst van Parijs zegt dat alle landen moeten streven naar langetermijnstrategieën voor lage broeikasgasemissies. Zuid-Afrika heeft een piek-, plateau- en daaltraject in zijn nationale beleid en stelt mitigatiestrategieën voor 2025 en 2030 voor in Parijs. In de volgende ronde zullen naar verwachting doelstellingen voor de langere termijn worden opgenomen, zelfs als deze ambitieus zijn, voor 2050.
Een wereldwijde inventarisatie zal om de vijf jaar, gebaseerd op billijkheid en wetenschap, rekening houden met mitigatie, aanpassing en ondersteuning om te informeren wat er nog meer moet gebeuren.
Het vergroten van de ambitie is cruciaal omdat de som van de beoogde, nationaal bepaalde bijdragen onvoldoende is om ons op koers te houden voor de limiet van 2 ° C. De uitkomst van de inventarisatie zal de volgende acties, steun en internationale samenwerking van landen ten goede komen. Deze wereldwijde evaluatie zal de collectieve inspanning overwegen, in het licht van rechtvaardigheid en wetenschap - dat wil zeggen, doen we allemaal genoeg en worden onze inspanningen eerlijk verdeeld?
Transparantie is misschien wel het sterkste kenmerk van de Overeenkomst van Parijs. Het kader past transparantie toe op zowel actie als ondersteuning, waarbij deze laatste werk nodig hebben. Gemeenschappelijke modaliteiten zullen flexibiliteit mogelijk maken voor ontwikkelingslanden die minder mogelijkheden hebben om de rapportage en evaluatie in de loop van de tijd te verbeteren.
De Overeenkomst van Parijs is een verdrag in alles behalve naam; het is een juridisch bindende overeenkomst. De aard van de verplichtingen binnen het verdrag verschilt - sommige zijn bindend en andere niet.
Het is verplicht voor elk land om de vijf jaar om beperkende NDC's te communiceren en binnenlandse maatregelen na te streven om de NDC-doelstellingen te bereiken. Individuele financiële bijdragen van ontwikkelde landen zijn niet bindend. Het nakomen van beloften van financiering en het opschalen van de totale investeringsstromen zullen nauwlettend in de gaten worden gehouden - vooral door degenen die ondersteuning nodig hebben. Verwacht wordt dat een verplichte evaluatie van verplichtingen de actie in de loop van de tijd zal versterken, gedragsverplichtingen zal vaststellen en doelstellingen zal bereiken in het geval van mitigatie. Van iedereen wordt verwacht dat hij het beter doet in elke ronde - wat "progressie" wordt genoemd.
Het is belangrijk om meer actoren in creatievere ruimtes te brengen, een katalytische functie voor de Conventie te verzekeren en misschien intern te veranderen. Parijs maakt verdere processen complementair aan tekstgebaseerde onderhandelingen. Het verbindt meerdere actoren in meer creatieve ruimtes. Dit betekent dat de overeenkomst mogelijk actie op nationaal niveau mogelijk maakt, met veel andere actoren, en internationale samenwerking op het gebied van schonere energie mogelijk maakt.
wpDiscuz