Fauci kijkt naar de VN om 'de infrastructuur van het menselijk bestaan ​​te herbouwen'

Ik ben nooit een zanger geweest in de anti-Dr. Anthony Fauci Refrein. Ik heb altijd bewondering gehad voor zijn werk in de jaren 90 om de hiv-catastrofe tot een goed einde te brengen en dacht dat zijn vroege inspanningen als directeur van het National Institute of Allergy and Infectious Diseases, die president Trump adviseerde over de bestrijding van de COVID-crisis, een essentiële openbare dienst aan ons land vormden.

Maar de laatste tijd had ik bedenkingen. Ik word enigszins afgeschrikt door Fauci's genoegen om de wereldwijde beroemdheid te omarmen. Ik vond het een beetje frivool, bijvoorbeeld zijn toestemming om geïnterviewd te worden voor een coverstory in het modeblad In Style.

En het was zeker een oogverblindende eerbetoon aan de populaire cultuur toen de man - die zei dat we dat moesten doen geef handshaking op voor altijd - welwillend gezegend in een Vanity Fair interview  (Van cursus) "Asymptomatische vreemden" die zich aansluiten voor seksuele contacten met behulp van de dating-app Tinder.

Toch waren dat kleine irritaties. Niemand is tenslotte perfect. Als de mooie mensen besluiten er een icoon van te maken, is verzet zinloos.

Maar nu heeft Fauci een grens overschreden die alarm zou moeten slaan - gedurfd verklaren dat het bestrijden van infectieziekten de verbijsterende taak vereist van "wederopbouw van de infrastructuren van het menselijk bestaan. " Niet alleen dat, maar hij was van mening dat het bereiken van deze "radicale veranderingen" van boven naar beneden "versterking van de Verenigde Naties en haar agentschappen vereist, in het bijzonder de World Health Organization. '

Fauci's pleidooi voor in wezen het vestigen van een internationale regel door technocratie-experts - co-auteur met zijn National Institute Scientific Senior Adviser David M. Morens - verscheen in het gerespecteerde wetenschappelijke tijdschrift Cell, een belangrijke peer-reviewed publicatie waarin wetenschappers gewoonlijk ontdekkingen delen op gebieden als stamcelonderzoek, genetica en immunologie.

Artikelen in Cell (en zijn soortgenoten) richten zich meestal op belangrijke maar geheimzinnige technische kwesties van wetenschap en geneeskunde. Maar met toenemende frequentie hebben dergelijke tijdschriften de laatste tijd ook de ideologie gepusht - meestal promoot ze linkse en internationalistische voorschriften van openbaar beleid, zoals Fauci en Morens in Cell deden.

Het recept van Fauci en Morens zou iedere liefhebber van vrijheid en nationale soevereiniteit een grote pauze moeten geven. Om toekomstige pandemieën te voorkomen, stellen de auteurs dat virtueel alles in de samenleving zal moeten worden getransformeerd, "van steden naar huizen naar werkplekken, naar water- en rioolstelsels, naar recreatie- en bijeenkomsten."

De reikwijdte en breedte van hun ambitie is verbluffend hoogmoedig. "Bij een dergelijke transformatie", schrijven ze, "zullen we prioriteit moeten geven aan veranderingen in het menselijk gedrag die een risico vormen voor het ontstaan ​​van infectieziekten. De belangrijkste daarvan zijn het verminderen van de drukte thuis, op het werk en op openbare plaatsen, en het minimaliseren van verstoringen van het milieu, zoals ontbossing, intense verstedelijking en intensieve veehouderij. "

Oh, is dat alles? Nee, dat is het in feite niet. De auteurs voegen er snel aan toe: "Even belangrijk zijn het beëindigen van wereldwijde armoede, het verbeteren van sanitaire voorzieningen en hygiëne, en het verminderen van onveilige blootstelling aan dieren, zodat mensen en potentiële menselijke ziekteverwekkers beperkte contactmogelijkheden hebben." Heilige koe!

Denk na over wat dat allemaal zou nemen! De gigantische taak zou op zijn minst ongekende en indringende overheidsregels vereisen en de overdracht van beleidscontrole van het nationale naar het internationale niveau - niets minder dan een internationaal technocratisch en autoritair bovenbestuursysteem - met de macht om te bepalen hoe we omgaan met elkaar als familie, vrienden en in de gemeenschap.

Deze hyperstaat zou moeten bepalen hoe de economie werkt, waar we fabrieken en ploegboerderijen kunnen bouwen. Het zou ook bepalen hoe en waar we wonen, wat we eten, en permanent dicteren wanneer en of we kunnen reizen. En denk eens aan de kosten en de middelen die nodig zijn om het onvermijdelijke volksverzet te doorbreken. Nee, dank u wel!

Lees hier het hele verhaal ...