Neuralink van Elon Musk kan AI de sleutels tot onze hersenen geven

Toen Elon Musk de wereld een demo in augustus van zijn laatste onderneming, de brain-computer interface (BCI) Neuralink, herinnerde hij ons eraan dat de lijnen tussen de hersenen en de machine snel vervagen.

Hoewel zowel Neuralink als BCI's waarschijnlijk nog vele jaren verwijderd zijn van een wijdverspreide implementatie, zijn hun potentiële voordelen en use-cases verleidelijk, vooral omdat de technologie uiteindelijk evolueert van fase 1-toepassingen, zoals het helpen van mensen met ruggenmergletsel, naar meer complexe, zoals als het bedienen van meerdere apparaten.

Het dient echter te worden herinnerd dat Neuralink in wezen een computer is - en zoals met alle computervoortgangen in de menselijke geschiedenis, hoe complexer en slimmer computers worden, hoe aantrekkelijker ze worden voor hackers.

Natuurlijk zijn de gevolgen van hacken op hoog niveau tegenwoordig ernstig, maar we hebben nog nooit computers met onze hersenen verbonden, wat de ultieme prooi van een hacker lijkt.

Onze hersenen bevatten informatie die computers niet hebben. Een brein dat is gekoppeld aan een computer / AI, zoals een BCI, verwijdert die barrière naar de hersenen, waardoor hackers mogelijk naar binnen kunnen rennen en problemen kunnen veroorzaken die we vandaag niet eens kunnen doorgronden. Zou het hacken van mensen via BCI de volgende grote evolutie in hacking kunnen zijn, uitgevoerd door een gevaarlijke combinatie van eerdere hackmethoden?

Om beter te begrijpen hoe het hacken van de hersenen kan gebeuren, laten we eerst eens kijken hoe de relatie tussen mensen, computers en hacken in de loop van de tijd is geëvolueerd.

Jaren 1980 tot midden jaren 1990: Hacking Tech om menselijke gegevens te verkrijgen

Hoewel hacken er al is sinds de 1960sbegon de moderne tijd in de jaren tachtig toen personal computers - en vervolgens hackers - hun weg naar huis vonden.

Hacken profiteerde van nieuwe en opkomende technologie die gemakkelijk kon worden gemanipuleerd. De schat van hackers bestond in deze tijd voornamelijk uit persoonlijke en financiële informatie, zoals creditcardgegevens, en ze gebruikten technologie om deze te verkrijgen.

De 1992-film Sneakers - over een zwarte doos die elke coderingscode kan kraken en ervoor zorgt dat er "geen geheimen meer waren" - hielp bij het populair maken en onthullen van enkele van de toen gebruikte hacktechnieken, zoals infiltratie, fysieke inbraak en toegang via de achterdeur. Gedurende deze tijd waren computers de doorgeefluik naar menselijke gegevens.

Halverwege de jaren negentig tot vandaag: Hacking Tech via Humans

Naarmate technologie toegankelijker werd, begonnen mensen meer van hun persoonlijke, gevoelige informatie op te slaan binnen technologie, die nu de sleutels bevatte tot de schat van hackers.

Terwijl het kernthema van Sneakers was om een ​​zwarte doos te gebruiken om systemen cryptografisch te ontcijferen, werd social engineering intensief gebruikt om toegang te krijgen tot de doos - een tactiek die exponentieel is gegroeid naarmate hackers hun aanpak verschuiven. In plaats van in te breken in de technologie zelf, begonnen hackers te azen op de kwetsbaarheden van menselijk gedrag (de zwakste schakel) om toegang te krijgen tot de technologie waarop we vertrouwen om onze essentiële informatie op te slaan.

Deze periode is geweest gedomineerd door phishing en alle vormen van social engineering - de psychologische manipulatie van mensen door hackers om hen over te halen de bevelen van de hackers uit te voeren. Gedurende deze periode waren mensen de doorgeefluik naar technologie.

Lees hier het hele verhaal ...