ECOSOC: 2030 Agenda roept op tot herverdeling van rijkdom en inkomen

30 maart 2016: in het kader van de Agenda 2030 voor duurzame ontwikkeling heeft de Economische en Sociale Raad van de VN (ECOSOC) een speciale bijeenkomst over ongelijkheid georganiseerd om de belangrijkste oorzaken van ongelijkheid te bespreken en beleidsoplossingen voor te stellen. De deelnemers bespraken het aanpakken van ongelijkheid als morele verplichting en doelstelling van de Agenda 2030, en beleidsprioriteiten om ongelijkheid op nationaal, regionaal en mondiaal niveau aan te pakken. Een informele samenvatting van de bijeenkomst door de voorzitter zal naar verwachting de werkzaamheden van de 2016-sessie van het High-level Political Forum on Sustainable Development (HLPF) informeren.

Bij het openen van de vergadering op 30 maart 2016, op het hoofdkantoor van de VN in New York, VS, merkte ECOSOC-president Oh Joon op dat ongelijkheid meer is dan een kwestie van inkomens- en rijkdomverschillen; deze uitdagingen worden verergerd door ongelijke toegang tot menselijke basisbehoeften zoals voedsel, gezondheidszorg, onderwijs, drinkwater en sanitaire voorzieningen. Oh meldde dat: zeven van de tien mensen in de wereld wonen in landen waar de inkomensongelijkheid is gestegen, "in veel gevallen naar het hoogste niveau in 30 jaar;" vrouwen op het platteland blijven drie keer meer kans om te sterven in het kraambed dan die in stedelijke gebieden; personen met een handicap lopen tot vijf keer meer kans op catastrofale gezondheidsuitgaven; en kinderen die in armere gezinnen zijn geboren, hebben minder kans om hun basisonderwijs te voltooien. Hij voegde eraan toe dat sociale en politieke instabiliteit kan leiden tot het ontstaan ​​van extremisme.

Jan Eliasson, plaatsvervangend secretaris-generaal van de VN, merkte op dat ongelijkheid een prominente plaats inneemt in de Duurzame Ontwikkelingsdoelstellingen (SDG's), inclusief in Doel 5 (Bereik gendergelijkheid en empowerment van alle vrouwen en meisjes), Doel 10 (Verminder ongelijkheid binnen en tussen landen) en als een horizontale kwestie die praktisch alle 17 doelstellingen en hun doelstellingen doordringt. Eliasson riep op tot het bereiken van 'degenen die het verst achterop staan', en zei dat het verminderen van ongelijkheid een kernmaatstaf zou moeten zijn aan de hand waarvan de prestaties van de 2030-agenda zullen worden gemeten. Over ongelijkheid tussen landen noemde hij illegale geldstromen, financiële manipulaties, belastingontduiking en gebrek aan harmonisatie van belastingcodes tussen landen als factoren die hieraan bijdragen. Op nationaal niveau benadrukte hij de stappen die landen hebben genomen om ongelijkheden in te dammen of te verminderen, waaronder: schuldherstructurering en voorzichtige fiscale stimulering; toezeggingen om gelijke kansen, sociale bescherming en universele toegang tot openbare goederen en diensten uit te breiden; investeringen in openbare infrastructuur; robuuste, transparante en inclusieve instellingen; en het potentieel van financiële technologie benutten om financiële inclusie te bevorderen. Eliasson zei dat ongelijkheid geen waardevrije maatstaf is voor economische activiteit, maar steeds schadelijker wordt, "samenlevingen naar polarisatie en breuk duwt" en kinderen veroordeelt tot "levens van ontbering".

Jonathan Ostry, Internationaal Monetair Fonds (IMF), merkte dat op meer gelijkwaardige samenlevingen hebben de neiging sneller te groeien en een meer gelijkwaardige samenleving groeit duurzamer. Evenzo rapporteerde Jeffrey Sachs, Columbia University, dat een onderzoek van de Bertelsmann Foundation concludeerde dat hoe gelijker een samenleving is, hoe dichter het is bij het behalen van de 17 SDG's.

Denise Dresser, Instituto Tecnológico Autónomo de México, schetste enkele oorzaken van ongelijkheid in Mexico, zoals een disfunctionele politieke economie, 'crony capitalism' en corruptie. Anderen benadrukten de bijdrage van jeugdwerkloosheid en de gevolgen van klimaatverandering voor de kwestie van ongelijkheid. Verschillende sprekers zeiden dat vrijheid en gelijkheid hand in hand gaan, en niet noodzakelijkerwijs “tegen elkaar vechten”, met Thomas Pogge, Yale University, die opmerken dat de strijd voor gelijkheid ook de strijd voor meer vrijheid is.

Veel sprekers schreven de meerdere dimensies van ongelijkheid en het transversale karakter ervan in de 2030-agenda en benadrukten het belang van: het aanpakken van de structurele belemmeringen die tot uitsluiting leiden; universele toegang tot gezondheidszorg, voeding en kwaliteitsonderwijs; verbetering van markttoegang, beschikbaarheid van gegevens en uitsplitsing; partnerschappen op basis van waardigheid en billijkheid; officiële ontwikkelingshulp (ODA); inclusieve groei; en eerlijke handel en belastingen. Marcos Bonturi, Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO), wees op het belang van de automatische uitwisseling van informatie in belastingzaken voor het voorkomen van belastingontduiking.

Thailand voor de groep van 77 en China (G-77 / China) gezegd het aanpakken van ongelijkheid tussen landen moet een van de hoofdtaken van de VN zijn, en er wordt opgeroepen tot meer vertegenwoordiging en stem van ontwikkelingslanden in besluitvormingsprocessen. De EU merkte op dat ongelijkheid en armoede hand in hand gaan, en benadrukte het belang van gelijkheid tussen generaties en van het uitbannen van alle vormen van discriminatie. Canada zei dat het aanpakken van ongelijkheid internationaal en nationaal een prioriteit is, en het land richt zijn hulp opnieuw op de armen en meest kwetsbaren. Hij nam nota van maatregelen die in dit verband in Canada zijn genomen, waaronder het verbeteren van de arbeidsverzekeringen en het verbeteren van de toegang tot kwaliteitsonderwijs voor inheemse volkeren. Iran merkte op dat armoede en extremisme bijdragen aan meer ongelijkheid in het Midden-Oosten.

Ook over ongelijkheid kwam het Comité voor sociale ontwikkeling van de Economische en Sociale Commissie voor Azië en de Stille Oceaan (ESCAP) van de VN van 28 tot 30 maart 2016 bijeen om manieren te bespreken om de sociale dimensie van duurzame ontwikkeling in Azië en de Stille Oceaan te versterken. Het Comité onderstreepte het belang van het aanpakken van ongelijkheden binnen en tussen landen en van het aanpakken van de impact van demografische veranderingen. Shamshad Akhtar, uitvoerend secretaris van ESCAP, merkte op dat sociale ontwikkeling een noodzakelijke voorwaarde is om ervoor te zorgen dat 'niemand achterblijft', en riep op tot het benutten van het potentieel van de samenhang tussen armoedebestrijding, gelijkheid en sociale stabiliteit.

Tijdens de commissievergadering lanceerde ESCAP ook de publicatie getiteld 'Time for Equality: The Role of Social Protection in Reducing Inequalities in Asia and the Pacific', die in december 2015 werd gepubliceerd. Het rapport stelt dat ongelijkheid, in al zijn vormen, groeit in Azië en de Stille Oceaan, en dat dit een negatieve invloed heeft op duurzame ontwikkeling. Het rapport toont ook aan dat sociale bescherming een effectief instrument is om ongelijkheden te verminderen. [Meeting Website] [ECOSOC President-verklaring] [Verklaring van de adjunct-secretaris-generaal van de VN] [DESA Nieuws] [Regionaal informatiecentrum van de VN voor Midden-Europa Persbericht] [Meeting Webcast] [ESCAP Persbericht over de vergadering van de Commissie sociale ontwikkeling] [VN-persbericht over ESCAP-vergadering] [Publicatie: Tijd voor gelijkheid: de rol van sociale bescherming bij het verminderen van ongelijkheden in Azië en de Stille Oceaan] [IISD RS-verhaal over de decemberpublicaties van ESCAP] [IISD RS Bronnen]

Lees hier het hele verhaal ...