Dr. Tim Ball: Zeven manieren om propaganda over klimaatverandering te herkennen

Dit is een update van een eerdere poging om de propagandaoorlog tegen te gaan die gaande is om de leugens over het milieu en het klimaat te bevorderen. Een update is vereist omdat vaardigheden met de praktijk zijn verbeterd en wanneer ze de oorlog verliezen, wanhoop vraagt ​​om grotere misleidingen. Technocraten staan ​​centraal in deze ontwikkeling.

Ze krijgen op verschillende manieren controle, dus het is van onschatbare waarde om de tekens te lezen en misleiding te vermijden. De meest betrouwbare tool is simpele scepsis. Ironisch genoeg is nepnieuws nu zo doordringend dat het veel gemakkelijker is om aan te nemen dat alles nep is. Het bedrog van de opwarming van de aarde is het oudste diepgewortelde nepnieuwsverhaal, omdat het het product is van de regering en diepe staatsbureaucraten. Maurice Strong heeft het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) opgericht via de World Meteorological Organization (WMO). Dit is een VN-agentschap dat wordt gerund door bureaucraten in Genève, maar bestaat uit bureaucraten van de nationale weerbureaus van elke VN-lidstaat. Ze werken elke dag met uw belastinggeld om u te misleiden.

Dit is wat ervoor zorgt dat alarmbellen rinkelen op een goed afgestelde detector voor opwarming van de aarde:

Een. Alles wat er gaande is met weer en klimaat is normaal en niet buiten historische gegevens zoals ze constant beweren. Daarom is elke bewering of elk verhaal over weer of klimaat een misleiding. Een manier waarop ze dit doen, is wat klimatologen kersenplukken noemen. Je kunt elk deel van een record kiezen om de trend te tonen die je verhaal ondersteunt. De WMO claimt dat een 30 jaar lang record statistisch significant is. Ze noemen het het 30-jaar Normaal wanneer het allesbehalve normaal is. Het werd aangenomen omdat statistici beweren dat een steekproefgrootte (n) van 30 representatief is voor elke populatie van grootte (N). Het probleem is dat klimaatcycli overal van 2 jaar tot 100,000 jaar zijn.

Bijvoorbeeld een 2017 BBC-kop zei "Heetste juni-dag sinds de zomer van 1976 in hittegolf." Dat is 41 jaar, wat statistisch significant is maar niet klimatologisch significant. EEN YouTube-verhaal meldt "Sydney heeft de natste novemberdag sinds 1984." CBS Pittsburgh gerapporteerd “NWS: 2018 is de 2^nd Wettest Year on Record in Pittsburgh. ” Het record begon jaren geleden in 1871 of 147, maar zelfs dat is niet klimatologisch significant. Degenen die ik leuk vind, zijn deze Noord Carolina, dat zegt, "Een terugblik op de koudste dag ooit in North Carolina." "Ooit" zelfs in Noord-Carolina is ongeveer 4.5 miljard jaar.

Andere verhalen richten zich op een patroon of veranderen weer in een patroon met het idee dat het nieuw of abnormaal is. Krantenkoppen zoals deze van 2012, "Waarom zijn er dit jaar meer tornado's geweest dan normaal?" Vaak zijn ze suggestief zoals deze 2017 New York Times verhaal. "Het 2017 orkaanseizoen is echt intenser dan normaal." Wanneer je het verhaal leest, merk je, zoals meestal het geval, dat de kanttekeningen aan het einde aangeven dat het helemaal niet ongebruikelijk is. Dit is niet relevant voor de auteurs die weten dat het enige dat de lezer zich zal herinneren de kop is. Merk op dat koppen zich altijd in de actieve stem bevinden, in tegenstelling tot de voorwaardelijke spraakwoorden zoals "kon," "kan zijn," or "mogelijk" in de kern van het verhaal.

Twee. In 2004 beseften de daders en daders van de Global Warming-misleiding aan de Universiteit van East Anglia dat het CO2-niveau bleef stijgen, maar de temperaturen stopten met stijgen. Het was wat Thomas Huxley beschreef als de grote tragedie van de wetenschap, het verslaan van een mooie hypothese door een lelijk feit. De klimaatverleiders sloegen geen slag over, ze veranderden het probleem van opwarming van de aarde in klimaatverandering. Dit gaf hen een groter bereik en maakte het probleem meer bedreigend. Nu zie je krantenkoppen die aangeven dat het, variabel de warmste, koudste, natste, droogste, kalmste en winderigste, in het officiële record was, dat voor het grootste deel van de wereld minder dan 50 jaar is. In werkelijkheid gaat het probleem nog steeds alleen over opwarming, want dat is het enige deel van het weer dat door CO2 wordt beïnvloed.

Drie. Exploitatie van natuurlijke angst staat centraal bij elke poging om mensen te beheersen. Het is geen toeval dat het oorspronkelijke angstverhaal Chicken Little was en de lucht valt. Zoals HL Mencken zei, 

Het hele doel van de praktische politiek is om de bevolking gealarmeerd te houden, en daarom schreeuwend om in veiligheid te worden gebracht, door het te bedreigen met een eindeloze reeks hobgoblins, allemaal denkbeeldig.

Wetenschapsschrijver Michael Crichton schreef over de hele reeks als het gaat om het klimaat in zijn boek Staat van angst. Het is fictie. Hier is het commentaar op Wikipedia

Staat van angst is een techno-thrillerroman uit 2004 van Michael Crichton, waarin eco-terroristen massamoord beramen om het gevaar van de opwarming van de aarde onder de aandacht te brengen.

De wetenschap is echter juist omdat Crichton een kamergenoot was in Harvard met Richard Lindzen, een top klimaatwetenschapper. Crichton was arts en studeerde af aan Oxford.

Four. Wantrouw een verhaal op het moment dat het probeert te spelen op je schuldgevoel of emoties. Het maakt je steevast schuldig omdat de kinderen zullen sterven, een element van het planetaire systeem instort, dieren uitsterven, bossen achteruitgaan en koraalriffen sterven. Natuurlijk vervormen ze altijd het probleem van het uitsterven van dieren. Ik zou het publiek willen uitleggen dat veel dieren bloeien vanwege menselijke activiteit, duiven, slangen, coyotes, ratten. Ik pauzeer dan en vraag of ik er al een heb genoemd die ze leuk vinden? De neiging is om harige wezens met ronde ogen, zoals ijsberen en koala's. Elke dag worden er meer nieuwe soorten gevonden dan uitgestorven in 50-jaren.

Vijf. De makers van propagandaberichten over milieu en klimaatverandering weten dat het publiek slecht geïnformeerd is over wetenschap. Ze profiteren hiervan door termen te gebruiken die mensen niet begrijpen of door dingen verkeerd te labelen om ze dreigender te maken. Ze noemen bijvoorbeeld door elkaar en ten onrechte CO2, dat een gas is, koolstof, dat een vaste stof is. Ze labelen ten onrechte kooldioxide, een vervuilende stof. Ze doen nietszeggende beweringen als "Klimaatverandering is echt, " or "De wetenschap is geregeld." Een manier om de laatste opmerking in perspectief te plaatsen, is door uit te dagen. Zeg: "prima, dan moeten we alle financiering voor klimaatonderzoek annuleren."

Zes. Een wijziging van zoekwoorden is een zeker teken dat ten minste één aspect van hun misleiding aan het licht is gekomen. De klassieke verandering die eerder werd besproken, was van de opwarming van de aarde tot klimaatverandering. Een andere verandering is aan de gang omdat mensen beginnen te zeggen, wacht eens even, het klimaat verandert voortdurend. Er zijn nu drie kanshebbers voor vervanging, "klimaat chaos," "Klimaatramp," en “Klimaatverstoringen. 'De term' Polar Vortex 'was de uitvinding van John Holdren toen hij wetenschapsadviseur van Obama was. Het is geen wetenschappelijke term, maar het uiterlijk impliceerde dat het nieuw was en te wijten aan menselijke activiteit. In feite werd het in de volksmond een uitbraak van koude lucht uit Canada genoemd, een "Alberta Clipper" genoemd.

Seven. Een ander teken van propaganda is een constante verhoging van de dreiging. Hier is een goede voorbeeld.

En de mensheid hoeft niet lang te handelen, volgens een studie in het tijdschrift Nature Geoscience. Britse en Australische wetenschappers melden dat ze het patroon van temperatuurstijgingen hebben berekend als er geen onmiddellijke actie wordt ondernomen om de uitstoot van broeikasgassen te verminderen.

De propagandaoorlog was vanaf het begin noodzakelijk omdat er geen wetenschappelijk bewijs was voor de beweringen van de instorting van het milieu en de door de mens veroorzaakte opwarming van de aarde. Begin met een leugen en je geeft het toe als er bewijs is, of ga door met de leugen met steeds grotere misleidingen. Zoals Sir Walter Scott zei: "Wat een verwarde web we weven wanneer we oefenen om te bedriegen."