Alleen mensen, met waarden, principes, kennis op verschillende niet-technologische gebieden, kunnen de inherente vooroordelen en maatschappelijke problemen herkennen die verborgen liggen in "neutrale" algoritmen en technologie, schrijft Martin Schmalzried.
Digitalisering, innovatie, wetenschap, technologie, "Europa loopt achterop" ... De krantenkoppen stapelen zich al jaren op over Europa "de digitale revolutie missen" en de noodzaak om zwaar te investeren in deze gebieden, die uiteraard allemaal zullen oplossen een groot aantal maatschappelijke problemen: Fintechs zullen financiële inclusie bevorderen, zelfrijdende auto's zullen verkeersdoden verminderen, "slimme" gezondheidszorg zal ziekten voorkomen en levens redden, voorspellende politie zal de veiligheid en beveiliging verbeteren, machine learning zal onze samenlevingen, inclusief de wereld, grondig transformeren van werk.
En dan hoor je van de party-poopers, waarschuwen voor een Orwelliaanse / dystopische toekomst bestuurd door machines, staande tussen Europa en economische groei, banen, welvaartscreatie, en natuurlijk, het doden van mensen die gered kunnen worden door de technologieën die ze momenteel blokkeren .
In veel opzichten kan deze kloof enerzijds worden verklaard tussen degenen die geloven dat alles kan worden gekwantificeerd en geobjectiveerd, wat leidt tot "geïnformeerde" beslissingen op basis van strikte "impactbeoordeling" of "kosten-baten" -analyse, dwz de technocraten, en aan de andere kant, degenen die geloven dat menselijke beslissingen op basis van principes, waarden, ideologieën en debat de basis vormen waarop onze samenlevingen zijn gebouwd en niet kunnen worden vervangen door wetenschap alleen, dwz de democraten. Het wordt tijd om de technocraten voor eens en voor altijd te verslaan.
Laten we eerst kijken naar de claim 'economische groei'. De technocraten meten de productiviteitsgroei en het bbp, en hebben een goede reden om te beweren dat innovatie en technologie beide hebben verbeterd.
Kijkend naar het reële gemiddelde gezinsinkomen per kwintiel in de VS, geeft dit echter een ander beeld.
Behalve het topkwintiel stagneert het reële gezinsinkomen sinds de 1960s. Kortom, de economische voordelen van innovatie en technologie zijn alleen in de zakken van de rijkste mensen geëindigd. En dus is de voor de hand liggende vraag: hoe moeten we de voordelen en rijkdom van innovatie herverdelen?
Ten tweede, laten we de claim 'levens redden' onderzoeken. Dit hangt meer in het algemeen samen met de poging van technocraten om hun acties te ledigen door kernwaarden en principes zoals mensenrechten te instrumentaliseren om hun acties te rechtvaardigen. Maar hun selectieve toepassing onthult gemakkelijk de verborgen bedoelingen, meestal enorme winsten. Historische voorbeelden zijn de tabaksindustrie, die wetenschappelijk bewijs leverde dat de impact van roken op de gezondheid bagatelliseert.
Hetzelfde kan gezegd worden over pseudo-onderzoek naar klimaatverandering dat wordt gefinancierd door energiebedrijven met fossiele brandstoffen. In deze gevallen was en is de wetenschap nog steeds instrumenteel om veel noodzakelijke politieke actie te blokkeren, wat direct verband houdt met de noodzaak om alle politieke beslissingen op wetenschappelijke gronden te verankeren in plaats van politieke beslissingen te nemen op basis van voorzorgsbeginselen. Kijkend naar de huidige dilemma's rond technologie, zijn technocraten niet in staat om, althans op een menselijk aanvaardbare manier, de gevoelige afwegingen van technologie te beantwoorden.
De veelbesproken vraag "In een situatie waarin een zelfrijdende auto zijn passagiers of voetgangers moet opofferen, wie moet de zelfrijdende auto doden?" Is een goed voorbeeld. Wat de beslissing ook is, deze kan niet door technologie worden beantwoord. Hetzelfde geldt voor de gezondheidszorg. Zeker als we via implantaten een overvloed aan medische indicatoren van alle mensen op aarde monitoren, zullen we een groot aantal sterfgevallen kunnen voorkomen. Als we deze technologie tot het uiterste doorvoeren, kunnen we zelfs besluiten om mensen op te sluiten in gigantische opgeblazen bubbels die hen beschermen tegen alles, inclusief accidenteel letsel of blootstelling aan bacteriën en virussen.
En nogmaals, dit is waar technocratie faalt omdat het geen klaar antwoord heeft op hoe de verlangens van mensen voor vrijheid, het nemen van risico's, het beheersen van hun eigen lot en hun verlangens naar veiligheid, veiligheid en hun angst voor de dood in evenwicht kunnen worden gebracht.. Natuurlijk zullen veel technocraten proberen namens de mensheid te antwoorden, omdat het miljoenen (in de gezondheidszorguitgaven, of hogere risicopremies voor mensen met een risicovolle levensstijl) kan redden.
Laten we tot slot kijken of het 'bewijs' wetenschappelijk correct is. Voorspellend politiewerk is waarschijnlijk de gemakkelijkste manier om de fundamentele tekortkomingen in het vertrouwen op technocraten te illustreren. Wat vertelt predictive policing ons? Dat zwarte / Latino / bruine mensen meer kans hebben om misdaden te plegen? Of dat mensen die uit een achtergebleven gezin komen, twee banen hebben om rond te komen, gediscrimineerd zijn en opgroeien in een achterstandswijk, eerder geneigd zijn misdaden te plegen?
Dat onderscheid is uiterst belangrijk, omdat in één geval de beleidsreactie zou kunnen zijn om de politie te verhogen en een crimineel in de gevangenis te gooien, terwijl in het laatste geval zware investeringen in het scheppen van banen, herfinanciering van scholen, investeringen in stedelijke ontwikkeling en bestrijding van discriminatie vereist zijn .
Alleen mensen, met waarden, principes, kennis op een verscheidenheid van niet-technologische gebieden zoals sociologie, geschiedenis, psychologie of filosofie, kunnen de inherente vooroordelen en maatschappelijke problemen herkennen die verborgen liggen in "neutrale" algoritmen en technologie. Dit zijn de 'echte' vaardigheden die nodig zijn om de digitale revolutie te sturen naar het bereiken van het algemeen / algemeen belang.