Diane Feinstein's diepe relatie met China

"Ik zeg soms dat ik in mijn vorige leven misschien Chinees was." - Sen. Dianne Feinstein

Terwijl media, inlichtingenagentschap en politiek toezicht op buitenlandse bemoeienis op zijn hoogtepunt lijkt te zijn, heeft een verhaal met grote implicaties voor de nationale veiligheid waarbij een hooggeplaatste senator met toegang tot Amerika's meest gevoelige inlichtingeninformatie is verborgen zich voor het oog verborgen.

Het verhaal gaat over China en de Amerikaanse senator uit Californië, en voormalig voorzitter van de Senaatsselectiecommissie voor inlichtingen, democraat Dianne Feinstein. Het werd begraven acht paragrafen in een recente Polityczno blootgesteld over buitenlandse inspanningen om Silicon Valley te infiltreren, als een voorbijgaand voorbeeld van politieke spionage:

Voormalige inlichtingenfunctionarissen ... [zeiden] Chinese inlichtingendienst rekruteerde ooit een medewerker op een kantoor in Californië van de Amerikaanse senator Dianne Feinstein, en de bron rapporteerde aan China over de lokale politiek. (Een woordvoerder van Feinstein zei dat het kantoor geen commentaar geeft op personeelszaken of onderzoeken, maar merkte op dat geen enkele Feinstein-medewerker in Californië ooit een veiligheidsmachtiging heeft gekregen.)

Later komt extra detail:

Volgens vier voormalige inlichtingenfunctionarissen rapporteerde een medewerker in het veldkantoor van senator Dianne Feinstein in de 2000s aan de MSS [Chinees ministerie van staatsveiligheid, zijn intelligentie- en beveiligingsapparatuur]. Hoewel deze persoon, die een contactpersoon was voor de lokale Chinese gemeenschap, werd ontslagen, werden er nooit aanklachten tegen hem ingesteld. (Een voormalige voormalig functionaris redeneerde dat dit was omdat de medewerker politieke inlichtingen verstrekte en geen geheime informatie - vervolging veel moeilijker maakte.) De verdachte informant werd 'gerund' door functionarissen op het Chinese consulaat van San Francisco, zei een andere voormalige inlichtingenfunctionaris. De handler van de spion 'kreeg waarschijnlijk een prijs terug in China' voor zijn werk, merkte deze voormalige functionaris droog op.

Deze anekdote biedt aanzienlijk meer vragen dan antwoorden. Om te beginnen: wie was de spion? Hoe lang werd de spion bewaakt? Welke informatie over 'lokale politiek' ging de spion terug naar China? Hoe dicht was de spion bij de senator? Hebben wetshandhavingsinstanties voertuigen en andere gebieden schoongemaakt voor luisterapparaten? Was er een onderzoek of anderen in de kring van de senator misschien coördineerden met Beijing?

Heeft de senator zichzelf blootgesteld aan potentiële chantage of het publiek aan gevaar door het lekken van gevoelige, zeer vertrouwelijke informatie? Is schieten echt de juiste straf voor het verstrekken van politieke inlichtingen aan een buitenlandse macht?

De details op dit moment zijn weinig en wazig

We weten nu alleen de meest elementaire aanvullende informatie over wat zich in het kantoor van Feinstein heeft voorgedaan. Vijf jaar geleden benaderde de FBI de senator om haar te laten weten dat een in San Francisco gevestigde medewerker werd onderzocht op verdenking van spionage voor China. Volgens de San Francisco Chronicle, Feinstein's thuisstadkrant, deze medewerker, die bijna 20 jaar met Feinstein had samengewerkt, reed haar rond in San Francisco en "diende als gofer in haar kantoor in San Francisco en als een verbinding met de Aziatisch-Amerikaanse gemeenschap, zelfs bijwonende Chinese consulaatfuncties voor de senator. '

Een naamloze bron voegde eraan toe dat een Chinese MSS-functionaris de stafmedewerker enkele jaren eerder voor het eerst benaderde tijdens een bezoek aan Azië. Gezien zijn nabijheid tot Feinstein, hebben we geen idee welke informatie hij in haar dienst had kunnen verzamelen. We hebben een veronderstelde identiteit. The Daily Caller ontdekte dat een Feinstein-stafmedewerker genaamd Russell Lowe, die op de loonlijst van de senator stond als een "office director" vanaf 2013 voordat hij werd losgelaten, overeenkomt met de beschrijving van het Chinese actief.

Het lijkt erop dat Lowe vrij blijft opereren in de Verenigde Staten. Een jaar nadat hij was verwijderd uit het personeel van Feinstein, sprak Lowe op een conferentie over Chinese investeringen in Californië. In oktober 2017 bezocht hij een kantoor van de Zuid-Koreaanse publicatie met voormalig Rep. Mike Honda (D-CA), waaruit blijkt dat hij nog steeds toegang had tot politieke figuren.

Lowe dient momenteel als secretaris-generaal van de Stichting Education for Social Justice, die 'het publiek wil informeren over onopgeloste historische conflicten, mensenrechten en misdaden tegen de menselijkheid'. De Chinese overheid beschouwt de huidige focus waarschijnlijk als gunstig: Japanse misstanden tijdens het Tweede Wereldoorlog-tijdperk via het "comfort women" -systeem waarbij 200,000-meisjes uit 13 of meer Aziatische landen gedwongen werden tot seksuele slavernij. Lowe bespreekt het werk van de non-profit hier.

Er was een tweet van president Trump voor nodig die hypocrisie impliceerde, gezien Feinstein's rol bij het onderzoeken van 'Russische collusie' als lid van de Senaat Select Commissie voor Intelligentie, terwijl een Chinese spion haar eigen kantoor had geïnfiltreerd om de senator te dwingen de kwestie aan te pakken.

Het account van Feinstein is in strijd met wat er is gemeld met betrekking tot de werving en activiteiten van de Chinese spion. Ze laat gemakshalve weg dat haar kantoor deze persoon bijna 20 jaar in nauwe hoedanigheid in dienst had, terwijl hij de senator vertegenwoordigde in interacties met Chinese functionarissen.

Een korte geschiedenis van Dianne Feinstein's liefde voor China

De afgelopen 40-jaren heeft geen enkele politicus in Amerika aantoonbaar een diepere, meer langdurige en vriendelijkere relatie met China, op het hoogste niveau van zijn regerende Communistische Partij, onderhouden dan Feinstein. Het gaat terug tot de opening van diplomatieke betrekkingen tussen de VS en China in 1979.

Kort daarna, Feinstein, toen burgemeester van San Francisco, een 'zusterstad'-relatie met Shanghai tot stand gebracht, een van de eerste en meest robuuste dergelijke relaties in de geschiedenis van de VS en China. Kort daarna leidde Feinstein een burgemeestersdelegatie naar China, vergezeld door haar echtgenoot, investeerder Richard Blum, een reis die ze in de daaropvolgende jaren vele malen samen namen naarmate de relatie tussen zowel Feinsteins als China groeide.

Tijdens de 1980s ontwikkelde Feinstein als burgemeester van San Francisco een hechte vriendschap met de burgemeester van Shanghai, Jiang Zemin. Dit versterkte het buitenlandse beleidsprofiel van Feinstein aanzienlijk en creëerde een belangrijke link met de Amerikaanse regering voor de Chinese Communistische Partij (CCP).

Net zoals Feinstein uitgroeide tot een prominente positie in buitenlandse zaken en nationale veiligheid in de Amerikaanse Senaat, eerst in de Foreign Relations Committee en later als voorzitter van de Senate Select Committee on Intelligence, bereikte Jiang de top van het Chinese leiderschap, als voorzitter van de Centrale Militaire Commissie, algemeen secretaris van de CCP, en president van de Volksrepubliek China (PRC). Onder leiding van Jiang heeft de VRC een brute actie tegen beoefenaars van Falun Gong, inclusief massale gevangenisstraffen, afranselingen, marteling, verkrachting, orgaanroof en moord, en betrokken zijn bij vermeende mensenrechtenschendingen tegen Tibetanen. Ondanks deze daden heeft Feinstein nooit afstand gedaan van haar vriendschap met Jiang.

Feinstein en Jiang naar verluidt bezochten elkaar regelmatig in de 1980s, waarbij Jiang ooit Thanksgiving in San Francisco doorbracht met Feinstein en haar man. Jiang vermoedelijk gedanst met Feinstein tijdens zo'n bezoek, dat zeker een propaganda-staatsgreep voor de CCP moet zijn geweest a la Ted Kennedy en de Sovjets.

Het bleek een lucratieve relatie te zijn

In 1986 hebben Feinstein en Jiang verschillende bedrijfsentiteiten aangewezen voor het bevorderen van commerciële relaties, waaronder Shanghai Pacific Partners. De echtgenoot van Feinstein diende als regisseur. Zijn financiële positie was relatief klein, minder dan $ 500,000 op één project, de enige dergelijke positie in China die de familie Feinstein bekleedde toen Feinstein de Senaat in 1992 betrad.

Dat project, waaraan Blum's onderneming echter deelnam naast het door de staat gerunde Shanghai Investment Trust Corp., was een van de eerste joint ventures tussen San Francisco en Chinese investeerders, naar verluidt "Aangehaald door Chinese functionarissen als een bewijs van de vriendschappelijke zakelijke banden tussen Shanghai en San Francisco die Feinstein had geïnitieerd." Vervolgens bleven de investeringen van Blum in het Midden-koninkrijk groeien.

In mei 1993, Feinstein sprak haar krachtige steun uit op de senaatsvloer voor verdere handel met China. Tegelijkertijd was haar man op zoek naar $ 150 miljoen bij investeerders, waaronder hijzelf, voor verschillende Chinese ondernemingen.

In augustus 1993 bezochten Feinstein en haar man op uitnodiging van president Jiang uitgebreide vergaderingen met Chinese leiders. Zoals de Los Angeles Timesgemeld in een 1994-uiteenzetting over de zakelijke banden van Feinstein's man en het potentiële belangenconflict dat zij presenteerden: “Zulke ontmoetingen worden zeer goed herinnerd wanneer deals in China worden gesloten, volgens Amerikaanse experts in Chinese handelspraktijken. Ze zeiden dat Feinstein's consequente steun voor de belangen van China niet anders kan dan de inspanningen van haar man om daar winst te maken, ten goede komen. "

Het historische record suggereert dat deze Amerikaanse experts gelijk hadden. Blum heeft met succes $ 160 miljoen opgehaald voor het eerder genoemde Azië-fonds onder zijn investeringsmaatschappij Newbridge Capital, inclusief het zelf investeren van $ 1-2 miljoen. Het fonds heeft geïnvesteerd in verschillende staatsbedrijven en Chinese overheidsgerelateerde bedrijven.

Waarom, we houden van handel met China

De grootste holding van Blum - destijds de zijne Investeringen in China begonnen te onderzoeken in 1997 - was zijn belang in Northwest Airlines. De toen geschatte $ 300 miljoen positie stond op het punt om de waarde aanzienlijk te waarderen, aangezien Northwest toevallig de enige luchtvaartmaatschappij was die non-stopdiensten vanuit de Verenigde Staten naar elke stad in China leverde.

Toen hem werd gevraagd naar zijn Chinese investeringen, beloofde hij toekomstige winsten van de bedrijven te doneren aan zijn non-profit stichting om Tibetaanse vluchtelingen te helpen, waardoor "elke perceptie wordt verwijderd dat ik op enigerlei wijze voordeel of invloed heb op de positie van mijn vrouw. over China als Amerikaanse senator. ”Maar deze belangenconflicten bleven bestaan.

In januari 1995 werd Feinstein benoemd in de commissie buitenlandse betrekkingen van de Senaat. Vervolgens bracht ze verschillende bezoeken aan China, vergezeld door haar man, waar ze hoge regeringsfunctionarissen ontmoette.

Tijdens deze reizen was het echtpaar gedineerd en gegeten. Tijdens een dergelijk bezoek in januari 1996 genoten Feinstein en Blum van een maaltijd met president Jiang in Zhongnanhai, de exclusieve leiderschapscompound voor de Chinese communistische partij, waar ze volgens Feinstein aten in de residentie van Mao Zedong in de kamer waar hij stierf.

Feinstein bleef vasthouden aan haar steun voor meer handel met China. In mei 1996 schreef ze een redactioneel artikel in de Los Angeles Times Oproep aan de Verenigde Staten om China de status van meestbegunstigde natie te verlenen “op permanente basis en voorbij de jaarlijkse dans te zijn die buitengewoon verdeeld blijkt te zijn en helemaal niet nuttig is om het vaak genoemde doel te bereiken: verbetering van de mensheid rechten.”

Campagnebijdragen uit buitenlandse bronnen

Terwijl Feinstein haar pro-Chinese posities handhaafde, in maart 1997, de senator onthuld dat de FBI haar had gewaarschuwd dat de Chinese regering zou willen proberen illegale bijdragen aan haar campagnefonds te trechteren. Ze was een van de slechts zes congresleden die een dergelijke waarschuwing ontving. Zoals de New York Times destijds opgemerkt, had Feinstein $ 12,000 teruggegeven in 1994-bijdragen van mensen met connecties met Lippo Bank, een arm van een multi-miljard dollar conglomeraat dat eigendom is van de familie Riady, met investeringen en operaties in heel Azië. Er was een Amerikaanse topman genaamd John Huang in dienst.

De Riady's waren vrienden en aanhangers van de Clintons geweest sinds Bill Clinton gouverneur van Arkansas was. Clinton noemde Huang, een topfonds voor het Democratic National Committee (DNC), zijn plaatsvervangend assistent-secretaris van handel.

Op het moment dat Feinstein de terugkeer van de aan Lippo gebonden bijdragen openbaarde, stond Huang onder gerechtelijk onderzoek wegens het leveren van mogelijk illegale bijdragen aan de Democratische Partij uit buitenlandse bronnen. Hij pleegde later schuldigom campagnefinanciewetten te schenden als onderdeel van de onderzoek naar Chinese pogingen om het Amerikaanse beleid te beïnvloeden door illegale campagnebijdragen als gevolg van de 1996-verkiezingen.

Later werd onthuld dat Huang mogelijk een directe financiële relatie heeft gehad met de Chinese overheid. De DNC heeft meer dan de helft van de $ 3 miljoen teruggegeven die hij voor de partij had verzameld. In 1998, een niet-geclassificeerd rapport van de Senaatscommissie voor regeringszaken verklaarde dat de Riadys - Huang's voormalige werkgever, waarvan de leider had ook schuldig verklaard aan schending van campagnefinanciering- "had een langdurige relatie met een Chinees inlichtingenbureau."

Wat is het verband met Feinstein? In juni 1996 hield de senator een fondsenwerving bij haar thuis, bijgewoond door president Clinton, Huang en Xiaoming Dia, voorzitter van een in Hong Kong gevestigde investeringsmaatschappij waarin Lippo Group een controlerend belang had tot 1994.