De Pfizer-documenten: wat is Pfizer echt van plan?

De FDA en Pfizer wilden de resultaten van het vaccinonderzoek tot 75 jaar verborgen houden. Nu weten we waarom. Er zijn enkele vrij ernstige anomalieën die om antwoorden smeken.

Een voorbeeld hiervan is het feit dat de hoofdauteur van het baanbrekende document over vaccins in de New England Journal of Medicine (NEJM), ene Fernando Polack, MD, toevallig de enige onderzoeker was die de leiding had over een site in Argentinië die er naar verluidt in slaagde om rekruteer 4,501 patiënten in slechts drie weken!

Is dit zelfs mogelijk met een volledig team en de steun van een grote contractonderzoeksorganisatie (CRO)? Het is een hele prestatie en het moet worden onderzocht en er moeten antwoorden worden gegeven.

Zonder meer transparantie zouden sommigen zich kunnen afvragen of er misschien fraude in het spel was of dat patiëntendossiers misschien slordig waren omdat de instapsnelheid te hoog was. Hoe dan ook, dergelijke vragen mogen nooit deel uitmaken van het landschap, vooral niet als het gaat om een ​​gloednieuw medisch interventieplatform (mRNA) dat verplicht was als voorwaarde voor voortgezet onderwijs en/of werk.

Waarom werd er gevochten om deze archieven effectief te verzegelen? Waarom was volledige en open transparantie niet in de eerste plaats een hoeksteen van het hele programma van massale vaccinatie?

Zo'n verbluffend gebrek aan transparantie en het verbergen van records ... Dit. Zou moeten. Nooit. Zijn. De. Geval.

Anders is er geen mogelijkheid van geïnformeerde toestemming.

Een van de belangrijkste kwesties die in de publicatie van het document duidelijk werden gemaakt, betrof de onderzoeken naar dosisbereik (of het ontbreken daarvan).

Voor de duidelijkheid: een onderzoek naar dosisbereik is wat er eerst gebeurt, vóór de grotere klinische proef om de effectiviteit van het vaccin te bepalen. Voordat je iets aan een groep vrijwilligers kunt geven, moet je bepalen hoeveel je moet geven. Ze doen dit door een reeks doses te geven, meestal laag, gemiddeld en hoog, en vervolgens de effecten te meten. In dit geval wilden ze weten hoeveel van een antilichaamrespons een bepaalde dosis zou veroorzaken. Je zou denken dat dit essentiële informatie is om het goed te doen. Je zou je kunnen voorstellen dat ze een breed scala aan doses zouden geven aan honderden mensen in elk dosisbereik.

Maar toen ik me verdiepte in de nieuwe batch van 80,000 klinische onderzoeksrecords, ontdekte ik dat de enige records (tot nu toe) die de meting van antilichaamniveaus in dosisbereikstudies drie dingen onthuld:

1. Het totale aantal geteste mensen in de leeftijdsgroepen 18-55 en 65-85 jaar was slechts 12 in elk.
2. Er was blijkbaar een gat zonder elke testen van de immunogene respons van 55-65-jarige leeftijdsgroep.
3. Er was duidelijk bewijs dat de antilichaamniveaus enorm varieerden (10x) tussen patiënten, en voor alle patiënten daalden ze significant één maand na de tweede dosis. Dit betekent dat het voor alle autoriteiten en Pfizer 100% duidelijk had moeten zijn dat de injecties niet zo lang zouden duren en dat boosters snel nodig zouden zijn.

Alles bij elkaar genomen betekent dit dat Fauci's voortdurende volharding dat de grondgedachte voor het nemen van de injecties was om "kudde-immuniteit te bereiken, zodat we weer verder kunnen met ons leven", volledig onwetenschappelijk en aantoonbaar onjuist was.

Ik hoop oprecht dat er honderden nog te onthullen records zijn die heel veel aanvullende tests op het antilichaamniveau aantonen, want anders moeten we geloven dat honderden miljoenen mensen van alle verschillende groottes, leeftijden, rassen en comorbiditeitsniveaus een Een dosis van 30 microgram gebaseerd op slechts 12 gegevenspunten.

Nogmaals, het is niet verwonderlijk dat de FDA zulke schokkende bevindingen wilde behouden 75 jaar verborgen. De gegevens zijn buitengewoon gênant vanuit elk mogelijk wetenschappelijk, ethisch en volksgezondheidsstandpunt.

Lees hier het hele verhaal ...