De Bank voor Internationale Betalingen gaat all-in voor digitale valuta's van de centrale bank (CBDC)

A nieuw rapport van de Bank of International Settlements schat dat tot 90% van de nationale centrale banken zich op zijn minst in de planningsfase bevinden voor het lanceren van een digitale valuta van de centrale bank (CBDC):

Negen van de tien centrale banken onderzoeken digitale valuta's van centrale banken (CBDC's), en meer dan de helft ontwikkelt deze nu of voert concrete experimenten uit. Met name het werk aan CBDC's voor de detailhandel is naar een meer gevorderd stadium verplaatst

Dit weerspiegelt een rapport van maart van het IMF, dat beweerde dat meer dan honderd landen op zijn minst in de planningsfase zijn om hun eigen CBDC vrij te geven.

U kunt het hele IMF-rapport lezen hier, of een samenvatting gepubliceerd door Bloomberg hier.

Het lijkt erop dat programma's van door de overheid uitgegeven digitaal geld sinds ten minste 2020 over de hele wereld aan kracht winnen, en blijkbaar bestaan ​​ze nu in meer dan de helft van de landen op de planeet.

De nieuwste van deze - Brazilië en Namibië – maakten hun plannen pas vorige maand bekend.

Zoals met alle globalistische agenda's, maakt het streven naar CBDC's altijd deel uit van "het huidige ding".

Eerst was het een reactie op Covid. Dan konden ze help ons de klimaatverandering een halt toe te roepen. Dan zijn ze een reactie naar de oorlog in Oekraïne.

Met behulp van die methode zijn ze overgegaan van een nauwelijks besproken randidee naar reguliere reguliere berichtgeving en 90% van de wereld probeert ze uit, allemaal binnen een tijdsbestek van een paar jaar (zoals we voorspelden dat ze in onze Nieuwjaarsbericht)

Interessant is dat, terwijl er steeds meer over CBDC's wordt gesproken, er één specifiek kenmerk is waar steeds minder over wordt gesproken: Programmeerbaarheid.

Vaste lezers zullen dit concept meer dan bekend zijn - we hebben het in detail besproken in onze eerdere artikelen over CBDCS (hier en hier).

Voor die nieuwe lezers: programmeerbaarheid is een hypothetisch kenmerk van digitale valuta waarmee de uitgever limieten en controles over het gebruik ervan kan instellen.

In wezen zou elke CBDC de staat, de centrale bank of het bedrijf dat het geld als loon uitgeeft de macht geven om te bepalen hoe en waar het geld wordt uitgegeven.

Elke CBDC komt neer op potentiële controle door derden over: jouw geld.

Het is zo simpel.

Dit heeft enorme gevolgen voor het idee van individuele vrijheid. Gezien hoe de afgelopen twee jaar zijn verlopen, is het helemaal niet moeilijk voor te stellen hoe zo'n systeem zou kunnen worden misbruikt.

Het stopzetten van betalingen om "de NHS te beschermen", het opwaarderen van lonen om "klimaatverandering tegen te gaan" of individuele financiële sancties omdat u niet bent ingeënt.

Je hoeft niet verder terug te kijken dan het protest van Canadese vrachtwagenchauffeurs om een ​​staat te zien financieel onpersoonlijk degenen die het niet eens zijn. Een CBDC zou dat proces zowel voor de staat gemakkelijker maken om af te dwingen als voor een individu moeilijker te vermijden.

Het is duidelijk het grootste ethische en maatschappelijke probleem in elk mogelijk systeem van digitale valuta.

En toch wordt in het BIS-rapport, noch in het IMF-rapport, noch in de samenvatting van Bloomberg het idee van 'programmeerbaarheid' in enig detail besproken. Het woord wordt precies gebruikt eens in alle drie de documenten, en ze leggen nooit uit wat het eigenlijk is middel

OffG heeft CBDC's eerder in detail behandeld en de pers is nooit verlegen geweest om de "voordelen" van dergelijk streng gecontroleerd geld in het verleden te bespreken. Integendeel, het is altijd behandeld als een belangrijk verkoopargument.

Agustin Carstens, het hoofd van de Bank of International Settlements, besprak het idee in de zomer van 2021 in detail in een video:

Het belangrijkste verschil [met een CBDC] is dat de centrale bank absolute controle hebben over de regels en voorschriften die het gebruik bepalen van die uitdrukking van aansprakelijkheid van de centrale bank, en dan de technologie hebben om dat af te dwingen.”

een telegraaf artikel uit juni 2021 opnieuw enthousiast over de mogelijke voordelen van programmeerbare valuta:

Digitaal geld kan worden geprogrammeerd om ervoor te zorgen dat het alleen wordt uitgegeven aan essentiële zaken of goederen die een werkgever of overheid verstandig acht […] Daar kunnen enkele sociaal gunstige resultaten uit voortvloeien, het voorkomen van activiteiten die op de een of andere manier als sociaal schadelijk worden beschouwd.

Ze waren nooit terughoudend om eerder over programmeerbaarheid te praten, dus het is opmerkelijk dat ze die discussielijn plotseling moeten afsluiten.

Misschien een teken dat ze overschatten wat mensen zouden accepteren, en nu al meer weerstand tegen het idee ervaren dan ze hadden verwacht.

Dat is een geruststellende gedachte.

Maar laat je niet misleiden: alleen omdat ze het niet meer noemen, wil nog niet zeggen dat ze het loslaten. Ze willen gewoon dat je het vergeet.

Oh, en voor het geval je je afvroeg, de lijst met landen die digitale valuta testen, omvat Oekraïne en Rusland, de Verenigde Staten en China, Groot-Brittannië en de Europese Unie.

Elk team in de competitie.

Een kant kiezen zal je niet redden.

Lees hier het hele verhaal ...