'Davos Man' komt en hij is een technocraat

De World Economic Forum (WEF) en de langzittende oprichter en uitvoerend voorzitter, professor Klaus Schwab, zijn het onderwerp van vele krankzinnige complottheorieën. Deze ngo, die in januari opnieuw politici, bedrijfsleiders, journalisten, academici en diverse beroemdheden in Davos zal samenbrengen, wordt er onder meer van beschuldigd een geheime kliek van pedofielen te zijn die de Covid-19-pandemie gebruikten om kindermisbruik te oogsten. bloed om zich te haasten in een satanische nieuwe wereldorde.

Het is echter niet gek om het WEF te beschouwen als een gevaarlijke kracht in de wereldpolitiek. Het WEF is een gevaarlijke kracht in de wereldpolitiek. Joseph Heller aanpassen, alleen omdat je paranoïde bent, betekent niet dat het WEF niet achter je aan zit. Een gedeeld wantrouwen jegens het WEF brengt antikapitalisten aan de linkerkant en cultuurstrijders aan de rechterkant samen. Maar dat wantrouwen is gebaseerd op een verkeerd begrip van waar het WEF tegenwoordig echt om draait.

Voor veel WEF-critici kan de gemeenheid van de organisatie worden samengevat in één woord: 'neoliberalisme'. Het is een term die beelden oproept van plutocraten en onbelemmerde markten die de planeet verwoesten en arbeiders uitbuiten in naam van de winst. Gek genoeg is voorzitter Schwab het eens met die inschatting van de kwalen in de wereld. Ooit gaf het WEF prioriteit aan de noodzaak en voordelen van economische globalisering. Dat is echter al jaren niet meer het geval. In oktober 2020, Schwab bepaald dat:

[S] hibboleths van ons wereldwijde economische systeem zullen opnieuw moeten worden geëvalueerd met een open geest. De belangrijkste daarvan is de neoliberale ideologie. Het vrijemarktfundamentalisme heeft de rechten van werknemers en de economische zekerheid uitgehold, heeft geleid tot een deregulerende race naar de bodem en verwoestende belastingconcurrentie.

Hoe en waar het 'vrijemarktfundamentalisme' precies op hol is geslagen, blijft een raadsel. We leven tenslotte in een wereld waarin de meeste regeringen in ontwikkelde landen routinematig 40 procent of meer van het BBP van hun land in handen hebben.

Evenmin suggereert de niet-aflatende groei van de regelgevende en verzorgingsstaat in bijvoorbeeld de Europese Unie, Groot-Brittannië en Amerika dat radicalen van de vrije markt al tientallen jaren de baas zijn in Brussel, Londen of Washington. Wat China betreft, heeft de leiding van de communistische partij sinds 2008 gestaag de controle van de staat over een economie bevestigd die slechts zeer gedeeltelijk geliberaliseerd was.

Schwab negeert deze ongemakkelijke feiten en gelooft dat de wereld een 'Grote Reset' nodig heeft. Covid, volgens de WEF-website die uitleg geeft over de wereldwijde herstart die de wereld wacht, onthulde alle 'inconsistenties, tekortkomingen en tegenstrijdigheden van meerdere systemen - van gezondheid en financiën tot energie en onderwijs'. De hele planeet heeft een nieuw 'sociaal contract' nodig om 'de toekomstige staat van mondiale betrekkingen, de richting van nationale economieën, de prioriteiten van samenlevingen, de aard van bedrijfsmodellen en het beheer van een mondiale commons' opnieuw vorm te geven.

Dat is nogal een lijst. Maar welke bijvoeglijke naamwoorden, vraag ik, moeten worden gebruikt om een ​​outfit te beschrijven die voorstelt om de reorganisatie van 8 miljard zielen, 195 landen, internationale betrekkingen, grootschalig sociaal beleid en een wereldeconomie van $ 104 biljoen te coördineren? Woorden als 'waanvoorstellingen' en 'megalomane' komen in me op.

Een belangrijk concept voor Schwabs visie op een gereset wereld is 'stakeholder kapitalisme'. In zijn boek uit 2021 Stakeholderkapitalisme: een wereldeconomie die werkt voor vooruitgang, mens en planeet, definieert Schwab het als 'een vorm van kapitalisme waarin bedrijven niet alleen kortetermijnwinsten optimaliseren voor aandeelhouders, maar ook streven naar waardecreatie op lange termijn, door rekening te houden met de behoeften van al hun belanghebbenden en de samenleving als geheel.'

Bij waardecreatie heeft Schwab mede economische voorspoed voor ogen. Maar hij pleit ook voor het promoten van drie andere waarden: 'People', 'Planet' en 'Peace'. Deze nogal brede concepten illustreren hoe alomvattend Schwabs stakeholderkapitalisme probeert te zijn.

Dus wie zijn de belanghebbenden die zullen samenwerken om de vier P's in te luiden? Voor Schwab zijn dat 'regeringen', 'bedrijven' en 'civil society' (ngo's, vakbonden, enz.). Op dit punt komen we bij de essentie van Schwabs grootse herontwerp. Ondanks al zijn beroep op de voorspelbare wakkere vroomheid, is Schwabs belangrijkste toewijding aan politieke en economische regelingen die vroeger bekend stonden als corporatisme.

Schwab is hier vrij expliciet over. In een artikel waarin hij de oorsprong van zijn huidige kijk beschrijft, heeft hij schrijft:

Deze benadering was gebruikelijk in de naoorlogse decennia in het Westen, toen duidelijk werd dat één persoon of entiteit het alleen goed kon doen als de hele gemeenschap en economie functioneerden. Er was een sterke band tussen bedrijven en hun gemeenschap. In Duitsland bijvoorbeeld, waar ik geboren ben, leidde het tot de vertegenwoordiging van werknemers in het bestuur, een traditie die tot op de dag van vandaag voortduurt.

Corporatisme is een breed begrip. Het kan variëren van de hyperautoritaire versie die werd omarmd door het Italië van Mussolini tot arbeiders-baasstructuren zoals beschreven door Schwab in het naoorlogse West-Europa. Alle vormen van corporatisme hebben echter enkele gemeenschappelijke thema's.

Lees hier het hele verhaal ...