De technologie die de wetenschap voortbrengt, wordt steeds krachtiger, en doet dit in een steeds sneller tempo. Waar brengt het ons heen?
De wetenschap heeft de mensheid enorme voordelen opgeleverd. Maar het heeft ook een donkere kant. Het geeft ons wondermedicijnen, maar ook ziektekiemen. Het schenkt ons kernenergie en atoombommen. Zijn kracht kan worden gebruikt om het milieu ten goede te komen of om het te vernietigen.
Maar er is nog een ander aspect van de wetenschap, een aspect dat niets met technologie te maken heeft. Het heeft te maken met het vormgeven van ons wereldbeeld. Daarbij beïnvloedt het hoe we onze samenleving, onze wetten en onze morele codes structureren.
Wat het meest opmerkelijk is aan de wetenschap is niet haar gadgets, maar wat ze ons vertelt over onszelf, wie we zijn, wat ons doel en onze bestemming is. Hebben we inherente waarde? Of zijn we gewoon een andere diersoort?
Met andere woorden, er is een krachtige filosofie die ten grondslag ligt aan de wetenschap. Het raakt ons allemaal.
De wetenschap is gebaseerd op de premisse dat het universum regels heeft, onbreekbare wetten die niet afhankelijk zijn van onze mening, maar die aan ons worden geopenbaard door observatie en rede. Voor zover we kunnen nagaan, is het universum ordelijk; het heeft structuur en hiërarchie. Is dat allemaal zinloos toeval?
Tot voor kort werd de natuur terecht gezien als het werk van een goddelijke ontwerper wiens doel, plan en betekenis aan ons worden onthuld in de wonderen van de schepping. We nemen een speciale plaats in in die creatie; wij zijn zijn rentmeesters, zijn tuinmannen. We hebben leven, we hebben bewustzijn - en we bezitten een vrije wil. Daarom zijn we verantwoordelijk voor onze daden. Ons nobele doel is elkaar lief te hebben, de hoeder van onze broeders te zijn en elkaar met dezelfde vriendelijkheid en respect te behandelen die we voor onszelf verlangen.
Maar dat was toen, dit is nu.
Veel wetenschappers beschouwen ons niet langer als een speciale plaats. We worden niet langer geacht een spirituele dimensie te hebben, maar alleen een fysieke. We worden gezien als producten van een koud, onverschillig universum, zelfs niet eens een product, maar slechts een bijproduct, een ongeluk, een onwaarschijnlijke uitkomst van gebeurtenissen die geen plan, geen doel, geen betekenis hadden.
De onvermijdelijke uitbreiding van deze puur fysieke kijk op de mensheid is technologische barbarij. Als we slechts atomen zijn, biologische machines, met welk recht kunnen we dan verwachten dat we behandeld worden als iets meer dan dat? Inderdaad, er zouden helemaal geen rechten zijn, maar alleen geweld.
Dergelijke sombere interpretaties van de wetenschap zijn natuurlijk helemaal niet wetenschappelijk, maar alleen ideologisch. De meeste mensen die echter worden geconfronteerd met de wetenschappelijke argumenten voor natuurkunde zonder geest, zijn slecht toegerust om die argumenten te weerleggen. Al te veel mensen hebben het materiële paradigma onderschreven en zijn religieus geloof op zijn best louter bijgeloof gaan beschouwen, in het slechtste geval schadelijk.
Het God-paradigma daarentegen houdt in dat leven niet alleen een chemische reactie is. Het informeert ons dat onze vrije wil ons in staat stelt - bovennatuurlijk - de anders onveranderlijke ketting van oorzaak en gevolg te doorbreken.
De fysische wetenschap ontkent, wanneer ze gescheiden is van het geloof, dat er mogelijk vrije wil kan bestaan. In die opvatting kan de crimineel niet de schuld krijgen van zijn misdaden; de held verdient geen lof.
In de materiële visie, zoals uitgedrukt door sociaal links, is er geen goed, geen fout. "Doe wat je wilt." Die visie heeft ons ertoe gebracht wetten uit te vaardigen die geen moreel onderscheid maken tussen familiewaarden en seksueel perverse relaties. Het beschouwt mensen in de baarmoeder als wegwerpbare weefselmassa's. Het nodigt over onze grenzen heen massa's mensen uit die vijandig staan tegenover joods-christenen. Het definieert onze Stichters alleen door hun trieste reputatie van slavernij, maar maakt geen melding van de vrijheden die ze ons allemaal hebben verleend. Het verandert de definitie van vrijheid van meningsuiting in gewelddadige onverdraagzaamheid. Het bevordert het versnelde verval van de westerse beschaving.
Hoe kunnen we onszelf bevrijden van dat nutteloze en destructieve wereldbeeld? Het antwoord is simpel, maar niet gemakkelijk. We moeten de instituties van zowel wetenschap als politiek hervormen. We moeten het geloof op het openbare forum herstellen.
Over wetenschappelijk atheïsme zei wijlen bisschop Fulton J. Sheen het goed. Hij schreef,
“De grote arcana van goddelijke mysteriën kan niet door de rede worden gekend, maar alleen door Openbaring. De rede kan echter, eenmaal in het bezit van deze waarheden, overtuigingen bieden om te laten zien dat ze niet alleen niet in strijd zijn met de rede, of vernietigend zijn voor de natuur, maar ook bij uitstek geschikt zijn voor een wetenschappelijke gemoedstoestand en de perfectie van alles wat het beste is in de menselijke natuur. . " - Het leven van alle levenden
Wetenschap is slechts zo waardevol als haar fundament. Als dat fundament geen geloof is, dan is de wetenschap een huis gebouwd op stuifzand en moet het instorten. Laten we stoppen met het aanbidden van de valse goden van de zogenaamde wetenschap, voordat ze het offer eisen van alles wat echt heilig is.
wpDiscuz