Bijna zes decennia zijn verstreken sinds ik mijn thuisland, Tibet, verliet en vluchteling werd. Dankzij de vriendelijkheid van de regering en de bevolking van India hebben wij Tibetanen een tweede thuis gevonden waar we in waardigheid en vrijheid konden leven, in staat om onze taal, cultuur en boeddhistische tradities in leven te houden.
Mijn generatie is getuige geweest van zoveel geweld - sommige historici schatten dat meer dan 200 miljoen mensen werden gedood in conflicten in de 20e eeuw.
Vandaag is er geen einde aan het gruwelijke geweld in het Midden-Oosten, dat in het geval van Syrië heeft geleid tot de grootste vluchtelingencrisis in een generatie. Ontzettende terroristische aanslagen - zoals we dit weekend helaas werden herinnerd - hebben diepgewortelde angst gecreëerd. Hoewel het gemakkelijk zou zijn om een gevoel van hopeloosheid en wanhoop te voelen, is het des te noodzakelijker in de vroege jaren van de 21st eeuw om realistisch en optimistisch te zijn.
Er zijn veel redenen voor ons om hoopvol te zijn. De erkenning van universele mensenrechten, inclusief het recht op zelfbeschikking, is verder uitgebreid dan wat een eeuw geleden werd gedacht. Er is een groeiende internationale consensus ter ondersteuning van gendergelijkheid en respect voor vrouwen. Met name onder de jongere generatie is er een wijdverbreide afwijzing van oorlog als middel om problemen op te lossen. Over de hele wereld doen velen waardevol werk om terrorisme te voorkomen, waarbij ze de diepten van het misverstand erkennen en het verdeeldheidsbesef van 'wij' en 'zij' dat zo gevaarlijk is. Aanzienlijke verminderingen van het wereldwijde arsenaal aan kernwapens betekenen dat het vaststellen van een tijdschema voor verdere verminderingen en uiteindelijk de eliminatie van kernwapens - een sentiment President Obama herhaalde onlangs in Hiroshima, Japan - lijkt niet langer slechts een droom.
Het idee van absolute overwinning voor de ene kant en de nederlaag van een andere is grondig achterhaald; in sommige situaties, na conflict, ontstaat lijden vanuit een staat die niet kan worden omschreven als oorlog of vrede. Geweld leidt onvermijdelijk tot verder geweld. De geschiedenis heeft inderdaad aangetoond dat geweldloos verzet leidt tot duurzamere en vreedzamer democratieën en succesvoller is in het verwijderen van autoritaire regimes dan gewelddadige strijd.