Dag 11: Technocratie en de opkomst van technopopulisme

Deel dit verhaal!

Als je een discussie wilt beginnen in een kamer vol met politieke wetenschappers, vraag dan gewoon wat ze denken over populisme. Dit is een vage term die iets voor iedereen betekent en niets voor niemand.

In de eenvoudigste zin is het populisme een beweging van gewone burgers tegen de elite die volgens hen ten onrechte over hen regeert. Het probleem is dat het niet uitmaakt of de beweging links, rechts of centristisch is.

Van president Donald Trump wordt gezegd dat hij op de golf van populisme zit, omdat men denkt dat hij tegen de zogenaamde "Deep State" van elites is die een wurggreep hebben op het Amerikaanse politieke systeem.

De onlangs afgezette communistische leider van Bolivia, Evo Morales, zou een populistische beweging hebben geleid toen hij oorspronkelijk aan de macht kwam. Helaas veranderden de dingen toen een nieuwe en meer rechtsbuigende populistische beweging opstond om hem eruit te gooien.

De ontnuchterende realiteit van alle populistische bewegingen is dat geen van hen echt weet hoe ze een land moeten besturen. Ze weten wat ze niet leuk vinden, maar ze hebben geen praktisch beleid om dingen op te lossen. Vaak zal een populistische groep zich concentreren op een enkele kwestie of een beperkte groep kwesties die om een ​​aantal redenen belangrijk voor haar zijn geworden, maar wanneer hen wordt gevraagd naar een breder beleid om de hele natie te besturen, valt de discussie uiteen.

Het beroep van technocraat

Technocraten worden doorgaans gezien als polair tegenover populisten, en niet zonder reden. Technocraten zijn vaak niet gekozen en leggen geen verantwoording af voor hun acties, en ze nemen belangrijke beslissingen zonder enig verband met de wil van de mensen.

Niettemin weten technocraten hoe ze dingen voor elkaar moeten krijgen en dingen kunnen laten werken. Dit is precies het punt waar populisten en technocraten een gemeenschappelijke basis vinden, wat aanleiding geeft tot een nieuwe term genaamd "technopopulisme", of een vermenging van populisme met technocratie.

Technopopulisme heeft een brede betekenis, evenals populisme. Zelfs Wikipedia merkt op dat "[het] diverse scala aan bewegingen langs het politieke spectrum aangeeft dat technopopulisme als instrument kan worden gebruikt door elke ideologie die zichzelf presenteert als een partij voor het volk." Het moderne gebruik van de term werd gepopulariseerd net na de financiële crisis van 2008.

Het nasynchroniseren van deze trend Technopopulisme is zeer nauwkeurig omdat het veel beschrijft van wat er tegenwoordig in de westerse wereld gebeurt. President Trump werd gekozen op basis van een populistische golf, maar promoot Technocraten om dingen echt te laten verlopen. Het leger bijvoorbeeld zit vol met technocraten die gewapende conflicten vervolgen. Internet of Things en 5G worden van boven naar beneden gepromoot. De invloed van technocraten is ook te zien in de afdelingen Energie, Transport, Binnenlandse Veiligheid, Milieubescherming en Onderwijs. Het waren feitelijk gerichte technocraten die zowel sociale als traditionele media manipuleerden om de verkiezingen mogelijk te maken.

In Europa zijn door politicologen drie voorbeelden van technopopulisme geïdentificeerd: de Vijfsterrenbeweging in Italië, Podemos in Spanje en de Piratenpartij in IJsland. De Britse BREXIT-beweging staat heel dicht bij een dergelijke verklaring.

Zelfs het elitaire blog London School of Economics erkent Techno-populisme:

De Five Star Movement en Lega's benoeming van professor in de Italiaanse wet Giuseppe Conte als de volgende premier van Italië presenteert een puzzel: waarom zou een schijnbaar 'populistische' regering een premier voordragen die past in de vorm van een technocraat? Chris Bickerton schrijft dat we gezien de geschiedenis van de Five Star Movement niet verbaasd moeten zijn over de nominatie van Conte. De partij staat voor een merkwaardige mix van technocratie en populisme en is representatief voor een nieuw type 'technopopulistische' partij die elders in Europa opkomt.

Toen Franklin Delano Roosevelt in 1933 als president zat, werd hij door de vroege technocraatleiders uitgedaagd om zichzelf tot dictator te verklaren om technocratie te implementeren. Hij sloeg het "aanbod" af, maar had er geen probleem mee om tientallen technocraten in zijn regering toe te laten om het land te besturen.

In nazi-Duitsland verbood Hitler de beweging Technocracy, Inc. omdat hij geen concurrentie kon verdragen, maar toen vertrouwde hij zwaar op technocraten om zijn vierde rijk te bouwen.

Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog machtigde president Truman de topgeheime operatie Paperclip om zo'n 1,600 technocraat-wetenschappers en ingenieurs uit nazi-Duitsland naar Amerika te brengen en ze in topposities binnen onze eigen regering te plaatsen. Van bijzonder belang waren raketwetenschappers en ruimtevaartingenieurs.

De enige geldige opmerking hier is dat technocraten altijd in trek zijn bij politieke leiders, die niet aarzelen om ze te gebruiken voor verdere politieke doelstellingen. Politieke overheden komen en gaan, maar de onderliggende technocraten gaan ononderbroken door.

In de wereld van vandaag is de merkwaardige aantrekkingskracht tussen populisten en technocraten vergelijkbaar met een mot die wordt aangetrokken door de vlam: populisten kunnen niet voorkomen dat ze uiteindelijk worden gedomineerd en verbrand door technocraten.

2022 Aanvulling

Zowel de democratische als de republikeinse partijen vallen uiteen omdat burgers steeds meer geloven dat geen van beide partijen iets voor hen doet. In deze omgeving is technocraat Elon Musk meteen een volksheld geworden door Twitter over te nemen en zichzelf een "absolutist van de vrijheid van meningsuiting" te noemen. Nu is hij een solide voorvechter van de populistische basis en domineert hij bijna elke dag de krantenkoppen.

Over de editor

Patrick Wood
Patrick Wood is een toonaangevende en kritische expert op het gebied van duurzame ontwikkeling, groene economie, Agenda 21, 2030 Agenda en historische technocratie. Hij is de auteur van Technocracy Rising: The Trojan Horse of Global Transformation (2015) en co-auteur van Trilaterals Over Washington, Volumes I en II (1978-1980) met wijlen Antony C. Sutton.
Inschrijven
Melden van
gast

2 Heb je vragen? Stel ze hier.
Oudste
Nieuwste Meest Gestemd
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties
Maxminplus

Czyli mówiąc prościej, "Technopopulizm, om populistische przez technokratów te koesteren"

Roczi

Groeten! Dankbaar voor de WAARHEID, deze boodschap van waarheid is de ontbrekende schakel op deze reis en opent onze ogen. Veel zegeningen! Nogmaals bedankt voor het delen en zorgen!