Als een ongeschoolde, $ 17 / uur "contacttracer" voor uw deur verschijnt, hoe reageert u dan? Zal hij of zij in staat zijn om je leven binnen een paar minuten te verwoesten? Volg het verhaal van Henry Kron en zijn familie.
Zorg ervoor dat je alle koppen en de video aan het einde van het verhaal ziet! Er is meer. Veel meer. Daarom wordt het "vervolgd ..." ⁃ TN Editor
Henry Kron en zijn vrouw Helen hadden net genoten van een familiediner met hun twee jonge dochters, Leanne en Elise. Henry liep naar de kleerkast om het favoriete bordspel van de meisjes van de bovenste plank te halen.
Hij had beloofd dat het een "spelletjesavond" zou worden en ze keken er allemaal naar uit.
Eigenlijk begon het leven er pas weer goed uit te zien na de uitgebreide lockdown tijdens de wereldwijde pandemie. Die had Henry zijn laatste baan gekost en het vinden van een nieuwe baan was bijna onmogelijk met 40 miljoen andere Amerikanen zonder werk.
Door het gebrek aan inkomen gedurende enkele maanden konden ze zelfs twee maanden achter elkaar hun huis niet betalen. Ze kwamen binnen een paar centimeter nadat ze waren afgeschermd. Hun pensioenfonds was niet groot, maar er was alles voor nodig om in de problemen te komen.
Met veel hard werk en een beetje geluk had Henry eindelijk een goede baan gekregen. Hoewel hij de eerste 90 dagen een proeftijd zou hebben, was hij vastbesloten alles te doen wat nodig was om de baan te behouden.
Net toen ze besloten wie de dobbelstenen zou gooien om het spel te starten, ging de deurbel.
Henry liep naar de deur en dacht: "Wie zou er op deze tijd van de avond langsgaan?" Hij verwachtte beslist niemand.
Toen hij de deur opendeed, stond er een soldaat in een fris, schoon vermoeidheidsuniform.
"Dhr. Kron? " hij vroeg.
"Ja," antwoordde Henry, "is er iets aan de hand in de buurt?"
"Nee meneer," antwoordde hij, "ik ben hier om u en uw gezin een coronavirus-test te geven, omdat we een rapport hebben ontvangen dat u onbewust bent blootgesteld aan iemand die daadwerkelijk het virus had."
"Wat? Wie was dat?" Vroeg Henry.
"Ik heb niet de vrijheid om te zeggen, meneer," antwoordde hij, "Al dat soort informatie is privé en vertrouwelijk."
Henry dacht onmiddellijk terug aan het restaurant dat hij en zijn vrouw twee dagen geleden voor het diner hadden bezocht. Ze vroegen elke gast om een formulier in te vullen met hun naam en adresgegevens, en dat deden ze. De serveerster zei dat het iets te maken had met de regels voor het traceren van contacten die zojuist in hun staat waren geïmplementeerd.
De soldaat legde uit dat testen verplicht was, maar dat er geen kosten aan verbonden waren. Het kost maar een paar minuten om monsters te nemen van iedereen in het huishouden.
Met tegenzin stemde Henry toe. Wat kon hij anders doen?
Na ondertekening van de HIPAA-overeenkomst en aansprakelijkheidsverklaring nam de soldaat van alle vier een snelle wangstaaf.
"Ik zal deze kits vanavond naar het laboratorium brengen om ze te verwerken," zei hij, "en ik zal morgen persoonlijk contact met u opnemen met de resultaten."
"Oh, en meneer Kron, blijf alsjeblieft thuis totdat je iets van me hoort, voor het geval dat."
Na deze inbraak werd de spelavond overschaduwd door de angst voor "wat als". Niemand had echt zin om te lachen en Henry en Helen hadden een rusteloze nacht nadat de meisjes naar bed waren gegaan.
Net na het ontbijt de volgende ochtend ging de telefoon.
'Hier spreekt Henry Kron,' antwoordde hij terwijl hij het oppakte met een steek van angst in zijn maag.
"Dhr. Kron, het spijt me te moeten melden dat je vrouw Helen positief testte op COVID-19, ook al heeft ze nog geen symptomen, 'zei de beller,' dus je familie zal de komende twee weken wat aanpassingen moeten doen. '
"Wat voor aanpassingen?" Vroeg Henry.
"Nou, jullie zullen allemaal 'zichzelf thuis in quarantaine moeten plaatsen' en contact met iemand anders moeten vermijden", legde de beller uit. "We kunnen u helpen met al uw behoeften, zoals boodschappen of geneesmiddelen."
"Bedoel je dat mijn dochters niet naar school kunnen gaan?"
"Dat klopt, meneer, ze zullen de hele tijd thuis moeten blijven."
"Bedoel je dat ik niet naar mijn werk kan gaan?"
'Dat klopt ook, meneer, maar slechts voor twee weken. Aan het einde zullen we jullie allemaal opnieuw testen om te bevestigen dat jullie helemaal vrij zijn. "
Henry begon paniek te voelen. Kunnen ze hem dit echt aandoen?
"Wacht!" Henry riep uit: 'Als ik morgen niet ga werken, word ik ontslagen van mijn nieuwe baan, en als ik weer ontslagen word, raak ik mijn huis kwijt. In ieder geval heb ik net gelezen dat uw COVID-19-tests een hoog percentage valse positieven opleveren. Dit kun je mij niet aandoen! "
"Ik begrijp hoe u zich voelt, meneer, maar onze richtlijnen voor het traceren van contacten zijn heel duidelijk en uw medewerking is essentieel om u en alle anderen veilig en gezond te houden."
"Nou, dat kun je in je oor steken, soldatenjongen," riep Henry met stijgend humeur uit, "ik ga aan het werk en dat is het einde van de zaak."
'Meneer, zo eenvoudig is het niet. We hebben dagelijks contact met u nodig totdat de periode van twee weken is verstreken, en als u het bevel overtreedt, ontvangt u een citaat dat $ 500 per dag kost. "
"Bovendien", legde hij uit, "als je positief zou testen vóór het einde van de zelfquarantaine, zou je strafrechtelijk kunnen worden vervolgd voor het opzettelijk verspreiden van het coronavirus, en dat zou een jaar gevangenisstraf kunnen betekenen."
'Oh, en meneer Kron? We moeten ook iedereen kennen waarmee u en uw gezin de afgelopen zeven dagen contact hebben gehad. "
Henry's hart zonk. Hij wist dat dit het einde van de rij was voor hem en zijn gezin. Hij zat vast. Hij had zoveel jaren zo hard gewerkt om te komen waar hij was, maar dit zou de genadeslag zijn die het allemaal ombracht.
Hij kon woningen met een laag inkomen zoeken, maar de aanmeldingslijn was een mijl lang omdat de werkloosheid zo hoog was. Misschien zouden ze gewoon alles verkopen en ergens anders opnieuw beginnen.
'Er komen nog meer slapeloze nachten aan,' zei hij tegen Helen. Hun dochters begrepen het niet helemaal, maar ze wisten dat hun ouders erg overstuur waren. Ze omhelsden elkaar allemaal, zich tijdelijk niet bewust van COVID-19. Ze hadden tenminste elkaar. Voor nu…
Patrick Wood is een toonaangevende en kritische expert op het gebied van duurzame ontwikkeling, groene economie, Agenda 21, 2030 Agenda en historische technocratie. Hij is de auteur van Technocracy Rising: The Trojan Horse of Global Transformation (2015) en co-auteur van Trilaterals Over Washington, Volumes I en II (1978-1980) met wijlen Antony C. Sutton.
Ze willen het DNA van elke persoon op de planeet. Waarom? Sommigen geloven dat het een enorme geldmaker is, maar uiteindelijk wil Satan het weten. Hij denkt dat hij nog steeds gaat winnen. Je kunt niet zeggen of iemand christen is door DNA, maar je kunt blijkbaar wel zien of iemand een jood is. Dit gaat veel verder dan wat Hitler deed, en nog sinister, het ultieme kwaad. Als Satan Gods volk vernietigt, zal hij geen reden hebben om terug te komen en uiteindelijk Satan te plaatsen waar hij thuishoort, maar niet vóór de tijd die de eeuwigheid in de hel is. "En... Lees verder "
Henry
Mei 20, 2020 9: 35 pm
Ik merk dat je nergens beweert dat dit artikel een echt gezin beschrijft en geen fictie is. Het leest als een fictief werk, vergelijkbaar met Obamacare's 'Life of Julia'. Heb ik het fout?
Ze willen het DNA van elke persoon op de planeet. Waarom? Sommigen geloven dat het een enorme geldmaker is, maar uiteindelijk wil Satan het weten. Hij denkt dat hij nog steeds gaat winnen. Je kunt niet zeggen of iemand christen is door DNA, maar je kunt blijkbaar wel zien of iemand een jood is. Dit gaat veel verder dan wat Hitler deed, en nog sinister, het ultieme kwaad. Als Satan Gods volk vernietigt, zal hij geen reden hebben om terug te komen en uiteindelijk Satan te plaatsen waar hij thuishoort, maar niet vóór de tijd die de eeuwigheid in de hel is. "En... Lees verder "
Ik merk dat je nergens beweert dat dit artikel een echt gezin beschrijft en geen fictie is. Het leest als een fictief werk, vergelijkbaar met Obamacare's 'Life of Julia'. Heb ik het fout?
[…] Contacttracering: toen Game Night veranderde in een nachtmerrie […]