Codex Alimentarius: Scott Tips vernietigt het gebruik van "wetenschappelijke consensus" op CAC42 Meeting

In de stijl van "CAC42" kwam de Codex Alimentarius Commission (CAC) bijeen in haar 42^nd sessie in Genève, Zwitserland afgelopen week van juli 8-12, 2019, en ik woonde de bijeenkomst bij als enige afgevaardigde van de National Health Federation. Bevolkt met 632-deelnemers was dit een grote bijeenkomst, maar een zorgvuldig gehouden door CAC-voorzitter Guilherme Antonio da Costa, Jr. van Brazilië en efficiënt gerund door een klein peloton van professionals die worden bediend door het Codex-secretariaat.

Zoals altijd was het hoofddoel van deze bijeenkomst om alle voedselnormen en alle richtlijnen die al door de dochteronderneming (lagere niveaus) Codex-commissies zijn overwogen en goedgekeurd tijdens hun eigen vergaderingen sinds de vorige CAC41-sessie, aan te nemen (goed te keuren). En er was genoeg om aan te nemen: cadmiumgehaltes in chocolade, melkadditieven, een hele reeks pesticideniveaus, loodniveaus in wijnen en andere grondstoffen, en zelfs quinoa korrelgrootte, onder vele anderen. Sommige van deze agendapunten waren echte snoozers, terwijl anderen van groot belang waren en hard debatteerden. Hoe dan ook, het bureaucratische traject dat ten grondslag lag aan en leidde tot deze bijeenkomst was meedogenloos - zorg ervoor dat de algemeen door de industrie gestuurde normen worden aangenomen. Voor bureaucraten is procedure alles, het resultaat is niets.

Uit het niets …

Als je de zin niet krijgt, verplaats je de doelpalen. Of bedenk in ieder geval een nieuwe term uit het niets. Dat is de manier waarop de wetenschapsfunctionaris van de Codex besloot te reageren op de onverwacht koppige weerstand van Afrikaanse 55-landen tegen een norm voor melkadditieven (emulgatoren en stabilisatoren), zoals trinatriumcitraat, dat de Verenigde Staten en een aantal andere INGO's in de industrie en de industrie gezocht geadopteerd. Nu 55 hardnekkige Afrikaanse landen ruzie maken over adoptie, kon de voorzitter geen 'consensus' vinden, de geprefereerde Codex-methode om overeenstemming te bereiken over het aannemen of verwerpen van een norm. Immers, wanneer consensus wordt gedefinieerd als "de afwezigheid van aanhoudende oppositie", kon de voorzitter nauwelijks "consensus" vinden in het gezicht van 55 nee-zeggende delegaties.

Dus, Markus Lipp, de FAO / Codex wetenschapsofficier en voormalig medewerker van Monsanto, greep in zijn zak met trucs en haalde de bijna vers bedachte term van 'wetenschappelijke consensus'. Eerst geprobeerd, voor zover ik weet, in de 2018 Codex Commissie van april op Residuen van Vet Drugs in Foods (CCRVDF) bijeenkomst in Chicago - waar Dr. Lipp dat elfenstof op de Codex-afgevaardigden strooide in een vergeefse poging om de sterke bezwaren van de Europese Unie en NHF tegen de goedkeuring van een norm voor Zilpaterol, de beruchte dierenarts, te overwinnen medicijn dat geen therapeutisch doel heeft, maar om zieke financiële balansen te genezen - de magische uitdrukking "wetenschappelijke consensus" was niet zo magisch omdat het de meeste afgevaardigden en de voorzitter daar niet voor de gek hield. [1] De Zilpaterol-standaard ging ten onder.

Maar met een bepaalde mot-achtige kwaliteit in hem die hem de cirkel liet omcirkelen die hem eerder had verbrand, kon Dr. Lipp niet anders dan het toeval gebruiken om tijdens deze bijeenkomst het argument van de "wetenschappelijke consensus" te gebruiken in een poging om de solide 55-roadblock voor Afrikaanse landen. En de Codex-voorzitter weergalmde de zin alsof hij op het juiste spoor was. Zie je, als er een 'wetenschappelijke consensus' zou kunnen worden gevonden ten gunste van de normen voor melkadditieven, zoals voorgeschreven door de Codex Science Officer, dan zou de Codex-hoofdtabel beweren dat 'wetenschappelijke' consensus 'normale' consensus overtreft. Hun logica achter deze bewering is dat, aangezien Codex een wetenschappelijk orgaan is, wetenschappelijke consensus telt. Ze vergeten echter dat Codex ook beleid maakt.

Zoals Warren Buffet ooit zei: "Alleen wanneer het tij uitgaat, leer je wie er naakt heeft gezwommen." Nou, het tij ging uit en degenen aan de hoofdtafel die hun positie hadden ingesteld op "wetenschappelijke consensus" werden snel genoeg onthuld omdat naakt zwemmen.

Ik sprak me tijdens de vergadering uit tegen de valse term 'wetenschappelijke consensus'. Ik was zelfs de enige. Als vertegenwoordiger van NHF vertelde ik hen dat: (1) ik een aanzienlijke hoeveelheid tijd had besteed aan het lezen van de Codex Procedural Manual en dat het nergens de term "wetenschappelijke consensus" gebruikt; (2) Dat de term "consensus" zonder enige kwalificaties voorkomt in de handleiding op pagina 8 en opnieuw op pagina 18 en de normale en normale betekenis moet krijgen; (3) een gevaarlijk precedent zou worden ingesteld door een gekunstelde term te gebruiken om een ​​zo sterk tegengestelde norm door te drukken; en (4) u kunt gewoon geen voorwaarden verzinnen terwijl u verdergaat en we hebben ofwel integriteit bij Codex ofwel wij niet. Ik concludeerde door naar huis te hameren dat de norm voor melkadditieven niet kon worden overgenomen.

Uiteindelijk riep de voorzitter op tot een "nevenzitting" waarbij de voorzitter van de Codex-commissie voor voedselhygiëne tussen de twee partijen zou bemiddelen en een algemene (niet wetenschappelijke) consensus zou bereiken. Dat was gebeurd en de volgende dag stemde de Commissie ermee in om een ​​van de normen voor melkadditief (trinatriumcitraat) nader te onderzoeken en tegelijkertijd de andere normen voor emulgatoren en stabilisatoren vast te stellen.

Voor NHF was het belangrijkste resultaat om uit deze discussie te komen echter om een ​​belang te hechten aan het concept van 'wetenschappelijke consensus'. Zonder twijfel dreef de wetenschapsfunctionaris van de Codex dit concept opnieuw, zodat afgevaardigden begin aan het concept te wennen. Het zou dan in gebruik worden genomen tijdens de volgende Vet Drug Residue commissievergadering (mei 2020) om een ​​wereldwijde standaard voor Zilpaterol aan te nemen. Dat kunnen we niet laten gebeuren. Door deze bevooroordeelde en niet-ondersteunde definitie van consensus nu sterk uit te dagen, legde NHF de basis voor het verslaan van de Zilpaterol-norm volgend jaar. En interessant genoeg bedankten verschillende Codex-delegaties NHF voor het hebben uitgesproken tegen 'wetenschappelijke consensus'.

Pesticide Heaven

Op een ander agendapunt scoorde NHF helaas niet zo goed. Het Codex-comité voor bestrijdingsmiddelenresiduen (CCPR) heeft de Commissie een aantal maximumresidugehalten (MRL's) voor bestrijdingsmiddelen genoemd die CCPR heeft voorgesteld in stap 5 / 8 (Diquat, Imazalil, Oxamyl, Propamocarb, Propriconazole, Profenofos, Bentazone, abamectine, Fenpyroximaat, kresoxim-methyl, pyriproxyfen, cyprodinil, pyraclostrobin, Fludioxinil, Mandipropamid, spinetoram, fluopyram, Sulfoxaflor, fluxapyroxad, Benzovindiflupyr, Cyantraniliprole, Cyazofomid, lufenuron, Isofetamid, Oxathiapiprolin, ethiprool, Fenpicoxamid, Norflurazon, Pydiflumetofen, Pyriofenone en Tioxazafen ). De Europese Unie, Noorwegen en Zwitserland maakten bezwaar tegen de MRL's voor een aantal van deze giftige pesticiden, terwijl Brazilië bezwaar maakte tegen slechts één daarvan, Pyraclostrobin, vanwege acute bezorgdheid over het risico voor hun consumenten.

Met gedegen onderzoek ter ondersteuning van NHF's bezwaren bij Codex - dankzij NHF-uitvoerend directeur Katherine Carroll die een aanzienlijke hoeveelheid tijd heeft besteed aan het onderzoeken van hun toxiciteit - steunde NHF de opmerkingen van de EU, Noorwegen en Zwitserland, maar ging nog verder en maakte bezwaar tegen de goedkeuring van alle genoemde pesticiden als gezondheidsrisico's voor mens en dier.

Dus ik vertelde de afgevaardigden dat "het eerste probleem door de risicobeoordelaars wordt niet overwogen dat deze pesticiden cumulatief zijn. Ze hopen zich op in het lichaam, zelfs bij lage doses, en na verloop van tijd hopen ze zich sterk en nadelig op voor de mens. Codex heeft hier bij de vaststelling van de MRL's geen rekening mee gehouden. Het tweede probleem is in wezen synergie. Ze worden vaak samen met andere pesticiden en herbiciden gebruikt. En ze zijn nooit getest op veiligheid wanneer ze op deze manier samen worden gebruikt. We weten niet eens wat voor schade hun interacties kunnen veroorzaken. We vermoeden dat deze nog schadelijker zullen zijn dan wanneer ze alleen worden gebruikt en de wetenschap wijst inderdaad in deze richting. En het derde probleem is dat deze pesticiden hormoonontregelaars zijn, 'genderbenders', zelfs op lage niveaus. Het is aangetoond dat vruchtbaarheidsproblemen en geboorteproblemen het gevolg zijn van het gebruik ervan. Dit is een toenemende zorg dat we deze problemen niet kunnen laten voortduren. We moeten vooral voorzichtig zijn bij het goedkeuren van MRL's voor hormoonontregelaars. '

Ik vervolgde: “Een van onze inleidende sprekers zei gisterochtend dat zeer correct 'We kunnen geen voedselzekerheid hebben zonder voedselveiligheid.' Wij zijn het daarmee eens. De EU en anderen op CCPR en hier op CAC hebben - in schriftelijke opmerkingen - toxicologische en soortgelijke zorgen genoemd over een aantal van de pesticiden die hier ter goedkeuring worden gebruikt. Wij zijn het eens met de zorgen van de EU en ondersteund door Noorwegen en Zwitserland bij CCPR, en daarom vragen wij dat geen van deze MRL's worden aangenomen, maar vooral die voor Diquat, Imazalil, Propiconazole en Norflurazon. niet worden aangenomen en dat ze worden teruggestuurd naar CCPR voor nader onderzoek en discussie. "

Natuurlijk kon de wetenschapsfunctionaris van de Codex het niet laten om op mijn opmerkingen te reageren, en beweerde hij dat de gezamenlijke FAO / WHO-deskundigenraadpleging over voedseladditieven (JECFA) risicobeoordelingen alle factoren in overweging had genomen en uitgebreid was. De afgevaardigde van de Verenigde Staten heeft nooit een ongezonde norm gezien die hij niet leuk vond, en sprak behulpzaam en vroeg om het antwoord van de JECFA op te nemen.

Cadmium-standaard goedgekeurd ondanks substantiële bezwaren

Verrassend genoeg was er een knock-down, slepend gevecht als het ging om de maximale limiet (ML) voor cadmium in chocolaatjes. Voorgesteld op 0.3 mg / kg, werd deze ML voor cadmium goedgekeurd door het CAC ondanks het feit dat sommige 30-landen er bezwaar tegen hadden dat het te laks en vooral voor kinderen een gezondheidsrisico was. Anderen, zoals Argentinië en de Verenigde Staten, verwierpen de gezondheidsproblemen in overeenstemming met het JECFA-secretariaat, die gezondheidsproblemen 'onbeduidend' noemde.

In het mêlée was de EU (die 21-landen op deze vergadering vertegenwoordigde) standvastig tegenover de ML van 0.3 mg / kg, maar werd de voorzitter onderworpen aan een korte gezondheidslezing dat er nooit een nulrisico bestaat. De Kameroense afgevaardigde antwoordde met de vraag of het de bedoeling van Codex is om zoveel mogelijk voedselproducten op de markt te brengen met de hoogst mogelijke hoeveelheid zware metalen? Op zijn beurt - en het nemen van een pagina uit het speelboek van NHF - betwistte de uitgesproken afgevaardigde voor de Economische Gemeenschap van West-Afrikaanse Staten (ECOWAS) correct of er consensus was over deze norm en zei dat we niet te veel vertrouwen moesten stellen in de JECFA-wetenschap. Plucky Finland wees erop dat er meer delegaties tegen de norm waren dan ter ondersteuning en dat het voor het JECFA-secretariaat een slechte vorm was om te suggereren dat hij misschien de wetenschap aan een delegatie moest uitleggen. Kameroen steunde Finland, terwijl ECOWAS de afgevaardigden eraan herinnerde dat "er nog ruimte is voor verbetering met JECFA."

Pauselijke onfeilbaarheid

De cadmium ML voor chocolade is geslaagd ondanks sterke bezwaren van talloze afgevaardigden. Volgens de Codex-procedureregels voor consensus had de norm moeten worden stopgezet. Dit procedurele falen wijst op de grote invloed die wordt uitgeoefend door de "science" -functionaris van de Codex en in het algemeen door JECFA zelf.

Een van de grootste problemen bij Codex is de gevoeligheid van de afgevaardigde voor het "Pauselijke onfeilbaarheid" -complex als het gaat om wetenschap. Het helpt niet dat het JECFA-secretariaat zeker gelooft in zijn eigen onfeilbaarheid als het gaat om wetenschappelijke aangelegenheden (ondanks het feit dat het vaak grote gegevenshiaten in de beschikbare wetenschap erkent waaruit een conclusie kan worden getrokken). Alle uitspraken over de veiligheid van een voedselstandaard of pesticidenstandaard die door JECFA worden overhandigd, worden behandeld alsof het de stenen tabletten zijn die Mozes van de berg heeft gehaald.

Uit de schriftelijke en mondelinge opmerkingen van NHF in april 2015 na de bijeenkomst van de Vet Drug Residue (CCRVDF) in Costa Rica blijkt echter dat het JECFA-secretariaat in plaats van stenen tabletten van de berg af te staan, voeten van klei heeft. Tijdens die vergadering had JECFA aangekondigd dat het gebruik van recombinant rundergroeihormoon (rBST) had geresulteerd geen toename van mastitis of pus in melk. “Waarom dan,” vroeg ik, “na zo'n grondige en systematische literatuurstudie heeft JECFA het gemist de eigen data van de industrie met een 79% toename van mastitis door rbST-gebruik samen met een 19% toename van pus en bacteriën in de melk? verhoogd risico op mastitis. Ik vroeg de commissie opnieuw, hoe kon de zogenoemde systematische review van JECFA de eigen veiligheidskwesties van de industrie hebben gemist? Tot zover de grondige en "systematische" beoordelingen.

Recombinant rundergroeihormoon is niet het enige wetenschappelijke struikelblok van JECFA. Als het ging om aspartaam ​​- de bekende kunstmatige zoetstof met minder bekende, maar nog steeds bewezen schadelijke effecten op mens en dier, waaronder epileptische aanvallen, hersentumoren, dementie en gewichtstoename [2] - had JECFA het mis. Ondanks het aanzienlijke en in toenemende mate toenemende bewijs van de toxiciteit van aspartaam, heeft JECFA aspartaam ​​in de vroege 1980's "veilig" verklaard bij een consumptieniveau van 40 mg per kilogram lichaamsgewicht. [3]

Dit gebeurde ook met glyfosaat, ractopamine en Zilpaterol, die allemaal door JECFA als veilig voor gebruik werden aangemerkt op een niveau dat mensen en dieren schaadt. In mijn vorig jaar gepubliceerde artikel over de overwinning van de Codex Vet Drug Residue-commissie op Zilpaterol, beschrijf ik in meer detail de wetenschappelijke fouten van JECFA en hoe Codex-afgevaardigden zich ernstig vergisten en nog steeds vergissen om JECFA's 'wetenschap' te vertrouwen. [4]

Toch verwachten JECFA en de meeste gedelegeerden van de Codex dat wij allemaal zijn wetenschappelijke uitspraken zonder twijfel aanvaarden. Voor een wetenschappelijk orgaan heeft Codex zeker een congregatie van religieuze aanhangers. Het is natuurlijk begrijpelijk dat afgevaardigden van de Codex wetenschappelijke kwesties aan JECFA willen uitstellen omdat het deze afgevaardigden zeker behoedt om hun eigen wetenschappelijke due diligence te moeten doen. Toch is dat wat ze moeten doen - hun eigen onafhankelijke vragen, ook met een open geest. Een deel van het probleem komt voort uit wat het JECFA-secretariaat zelf feitelijk heeft toegegeven bij CAC42 op 10th, toen hij bekende dat JECFA voor zijn veiligheidsbeoordelingen sterk afhankelijk is van studies en gegevens uit de industrie.

JECFA mist geloofwaardigheid wanneer het een systematische beoordeling als volledig beschouwt en toch belangrijke veiligheidsgegevens mist die duidelijk zichtbaar zijn voor zelfs het grote publiek. NHF blijft dit op collega-afgevaardigden wijzen en uiteindelijk lijkt het erop dat enkele andere afgevaardigden aanslaan, zoals blijkt uit de opmerkingen van ECOWAS op CAC42.

Op deze meest recente Codex-vergadering - de belangrijkste van het jaar - was de National Health Federation er om collega-afgevaardigden eraan te herinneren dat de Codex-wetenschap zich kan vergissen, misleidend en zelfs corrupt is, en dat we niet blindelings moeten accepteren welke speling we hebben gehad gegeven om te slikken.

NHF dankt zijn donoren die het voor NHF mogelijk hebben gemaakt om aanwezig te zijn en de drang naar een Codex-procedure te stoppen zodat een nieuwe betekenis van "consensus" het mogelijk zou maken ongezonde normen aan te nemen. Zonder zijn gulle donoren zou NHF er niet zijn geweest om deze sluipende tactiek neer te schieten die misleidend momentum zou hebben gekregen in opeenvolgende Codex-bijeenkomsten. In plaats daarvan legt "wetenschappelijke consensus" smeulende stof op als een herinnering aan Codex om integer te handelen.

© 2019 Scott C. Tips

[1] Scott Tips, "Victory at Codex Over Dangerous Vet Drug," Health Freedom News, Zomer 2018, pp 5-9, op https://thenhf.com/wp-content/uploads/2018/11/Victory-at-Codex-Over-Dangerous-Vet-Drug.pdf.

[2] Mark D. Gold, onafhankelijke analyse van "Advies van de Europese Commissie, Wetenschappelijk Comité voor de menselijke voeding: update over de veiligheid van aspartaam ​​/ E951", februari 3, 2003 op http://www.holisticmed.com/ aspartaam ​​/ scf2002- response.htm.

[3] Zie bijv, InChem, "Aspartaam", niet gedateerd, op http://www.inchem.org/documents/jecfa/jecmono/v15je03.htm. Zie ookJECFA Evaluation Monograph, gedateerd 2018, op http://apps.who.int/food-additives-contaminants-jecfadatabase/chemical.aspx?chemID=62.

[4] Tips, boven.