Club Of Rome: Planetary Emergency Plan verklaard

Gedurende 10,000 jaar is de menselijke beschaving gegroeid en bloeide dankzij de opmerkelijke klimaatstabiliteit en rijke biologische diversiteit van de aarde. In de afgelopen 50 jaar heeft menselijke activiteit deze veerkracht ernstig ondermijnd. Onze patronen van economische groei, ontwikkeling, productie en consumptie duwen de levensondersteunende systemen van de aarde buiten hun natuurlijke grenzen. De stabiliteit van deze systemen - onze wereldwijde commons waarvan we zo fundamenteel afhankelijk zijn - loopt nu gevaar. De wetenschap is duidelijk dat we nu versnellen naar omslagpunten en dat de gevolgen van inactiviteit catastrofaal zullen zijn voor de mensheid. De tijd om te handelen raakt op.

Dit is een planetaire noodsituatie. De definitie van een noodsituatie is een gevaarlijke gebeurtenis die onmiddellijke actie vereist om het risico op mogelijk catastrofale gevolgen te verminderen. De gevolgen van klimaatverandering en ecologische vernietiging zijn ernstiger en manifesteren zich eerder dan veel wetenschappelijke voorspellingen in voorgaande decennia hadden voorzien. De meest gezaghebbende wereldwijde wetenschappelijke beoordelingen concluderen dat de risico's zonder grote ingrepen binnenkort een kritiek stadium zullen bereiken. We moeten het klimaat stabiliseren op 1.5 ° C boven pre-industriële temperaturen, het verlies aan biodiversiteit een halt toeroepen, de ijskap langzaam smelten en de gletsjer terugtrekken, cruciale biomen beschermen en meer koolstof opslaan in bodems, bossen en oceanen. Zo garanderen we de gezondheid en het welzijn van zowel mens als planeet op de lange termijn. Om dat te doen, moet onze reactie op deze complexe noodsituatie de ingewikkelde verbanden weerspiegelen tussen het leven op onze planeet en de systemen die het reguleren. Het moet de convergentie van crises en omslagpunten aanpakken die deze planetaire noodsituatie hebben veroorzaakt. We hebben geen tijd meer voor incrementele, geïsoleerde beleidsmaatregelen.

2020 is een "superjaar" voor internationale beleidsmaatregelen. Het is de 75e verjaardag van de Verenigde Naties. Het is de eerste kans voor landen om de klimaatambitie te verhogen en de netto-nuldoelstellingen voor 2050 te halen. Er komt een nieuw verdrag over de oceanen. Biodiversiteitsdoelstellingen worden aangekondigd. En 2020 markeert het begin van het decennium om actie op te schalen om de duurzameontwikkelingsdoelstellingen te bereiken. Dit decennium moet een keerpunt zijn, het moment waarop de wereld de bocht buigt, de op handen zijnde ramp afwendt en in plaats daarvan kiest voor de snelste economische transformatie in onze geschiedenis. Het afkondigen van een planetaire noodsituatie biedt een nieuw kompas voor naties en injecteert de essentiële urgentie in de besluitvorming. Het zal ervoor zorgen dat alle maatregelen vanaf 2020 worden genomen in het licht van de impact ervan op de stabiliteit van de levensondersteunende systemen op aarde, en worden ondersteund door de sociale en economische transformaties die nodig zijn om de gezondheid en het welzijn van mensen op de lange termijn te waarborgen. planeet. Hoewel onze inspanningen mondiaal moeten zijn, moeten onze reacties lokaal zijn. Ze moeten worden afgestemd op lokale behoeften, middelen en culturen om ervoor te zorgen dat ze een maximale impact hebben en in ieders voordeel werken.

Het existentiële risico is reëel. Toch zijn de mogelijkheden om niet alleen rampen te voorkomen, maar ook om te herbouwen, te verbeteren en te regenereren direct beschikbaar. De geschiedenis heeft aangetoond dat de mensheid opmerkelijk veerkrachtig is. We zijn goed aangepast om te reageren op rampen door middel van samenwerking en innovatie. Maar de mogelijke gevolgen waarmee we deze keer worden geconfronteerd, zijn anders - we hebben nu een beperkte tijd om in te grijpen om risico's te verminderen of catastrofes te voorkomen. We weten niet hoe we de cryosfeer, de hydrologische cyclus, de regenwouden, koraalriffen en alle andere levensondersteunende systemen op aarde moeten reconstrueren. Zodra de noodsituatie zich volledig manifesteert, is het gewoon te laat om de storing ongedaan te maken. Deze inspanningen zullen niet alleen de klimaatverandering een halt toeroepen en de natuur beschermen, maar ook de gezondheid, het levensonderhoud en de gelijkheid verbeteren en leiden tot meer leefbare en duurzame steden en plattelandsgemeenschappen.

Onze voorgestelde toezeggingen en ondersteunende maatregelen zijn van de omvang die nodig is om te reageren op de noodsituatie waarmee mens en planeet worden geconfronteerd. Ons doel is om de Global Commons te beschermen door middel van 10 duidelijke toezeggingen en ervoor te zorgen dat ze worden nagekomen door onmiddellijk een reeks transformationele beleidsmaatregelen en markthefbomen te implementeren. Dit is onze verzekering om uit een noodgeval te komen en een rechtvaardige overgang voor iedereen te garanderen.

We nodigen landen uit om de argumenten voor een Planetair Noodplan te bespreken. We stellen voor dat een dergelijk plan gebaseerd is op de dringende noodzaak om de uitstoot van broeikasgassen tegen 2030 te halveren, om tegen 2050 koolstofneutraliteit te bereiken, terwijl het verlies aan biodiversiteit een halt wordt toegeroepen en essentiële Global Commons wordt beschermd. Een dergelijk initiatief is in overeenstemming met de Duurzame Ontwikkelingsdoelstellingen om armoede te beëindigen en de kwaliteit van leven te verbeteren. We kunnen uit de nood komen naar een wereld die alle soorten ten goede komt, binnen planetaire grenzen en niemand achterlaat. Dit is de wereld die we ons voorstellen, en de wereld waarnaar we allemaal moeten streven.

De grondgedachte voor noodmaatregelen

De wetenschap is duidelijk: het klimaat en de biodiversiteit zijn volledig geïntegreerd en onderling afhankelijk. Sinds de industriële revolutie hebben ecosystemen op het land en in de oceaan elk jaar bijna de helft van alle uitstoot door verbranding van fossiele brandstoffen geabsorbeerd. Zonder het vermogen van de natuur om onze broeikasgasemissies te absorberen en op te slaan, zouden we al meer dan 2 ° C opwarmen, met mogelijk desastreuze gevolgen. Het doorbreken van deze opwarmingsdrempel zou de planeet naar onomkeerbare en catastrofale biosfeerfeedbacks kunnen duwen

Wanneer klimaatverandering een kier in het planetaire systeem verandert, kan dit een reeks negatieve feedbackloops veroorzaken. Toenemende droogtes, bijvoorbeeld, verminderen het vermogen van tropische bossen om koolstof op te slaan, waardoor ze vatbaarder worden voor branden, waardoor nog meer broeikasgasemissies vrijkomen. Het aanzienlijke verlies van de cryosfeer heeft de albedocapaciteit van belangrijke aardesystemen om warmte weg van de planeet te reflecteren verminderd. Hoe hoger de temperatuur, hoe meer permafrost ontdooit, met een grotere uitstoot van zowel CO2 als methaan, wat leidt tot een nog grotere opwarming en verdere negatieve terugkoppelingslussen.

Minstens een miljoen soorten dreigen te verdwijnen, vele binnen decennia7. Voedselketens kunnen uiteenvallen en vitale ecosystemen instorten. De diversiteit van soorten en de integriteit van ecosystemen spelen een fundamentele rol bij het reguleren van het klimaat, de waterkringlopen, koolstofvastlegging en voedselproductie.

Lees hier het hele verhaal ...