Dit artikel uit een vooraanstaand katholiek tijdschrift maakt deze provocerende uitspraak: “Ondanks zijn middeleeuwse ideologie is IS een product van westerse technocratie; het wordt gerund door ingenieurs en juristen. " ⁃ TN Editor
In de nasleep van de laatste terroristische aanslag in Nice, is het opnieuw verleidelijk om de islam de schuld te geven, en het is een feit dat de islam van binnenuit wordt aangetast. Het antwoord is echter noch militair geweld, noch politiek isolement, maar een heropleving van de beste religieuze instincten onder moslims zelf.
Het bloedbad in Nice kwam tot stand door het eenvoudige middel om een gekoelde vrachtwagen te huren en deze naar een festivalpubliek te rijden, waarbij 84 werd gedood. Wat het effectief maakte in zijn verwoesting was zijn duivelse wreedheid, zijn stenige hartelijkheid. Het is die meedogenloosheid die ons hulpeloos maakt, zoals het bedoeld was.
Met machteloosheid komt verleiding. Bange mensen reiken naar eenvoudige antwoorden en oplossingen.
Een daarvan is om de islam tot zondebok te maken, om te verklaren - zoals populisten in de VS en Europa nu doen - dat onze politiek correcte, liberale samenlevingen zichzelf er niet toe kunnen brengen het enige te doen dat nodig is: moslims verdrijven. (Het zal beginnen met de 'extremisten', maar binnenkort zullen alle moslims als extremisten worden gezien.)
Er zal worden beargumenteerd dat in tegenstelling tot het christendom, dat, indien correct geleefd, gerechtigheid en vrede voortbrengt, een letterlijk leven vanuit de islam - die werd geboren in conflict en verovering - leidt tot massale bombardementen op onschuldigen.
Dit verhaal bevat een waarheid. Het is een fout om Islamitische Staat te beschrijven als onislamitisch, wanneer het de vrucht is van een bizar precieze poging om precies een kalifaat uit de zevende eeuw te recreëren.
Hoewel IS gewone moslims kan afschrikken - die veel waarschijnlijker zijn dan westerlingen om het slachtoffer te worden - is het verkeerd te beweren dat dit extremisme niets te maken heeft met de islam of met moskeeën.
Toen, na Nice, de vice-president van de Conferentie van Imams van Frankrijk afgetreden uit ergernis over de ontkenning van Franse moskeeën over extremisme in hun gelederen, heeft Hocine Drouiche een mislukking onder moslimleiders aangepakt die zich overal in Europa herhaalt.
Maar de islam de schuld geven, is onze eigen religieuze gevoeligheid voor geweld te ontwijken - en de aard van geweld zelf.
Zoals paus Franciscus vaak heeft opgemerkt, is de islam over het algemeen en meestal een religie van waarden en van vrede. Dat is geen wishful thinking, maar een feit.
Evenmin is het gebruik van de Schrift voor gewelddadige doeleinden christenen vreemd. Het zijn niet alleen de gewelddadige passages van het Oude Testament - zelfs de Psalmen verheugen zich in het slaan van koppen tegen rotsen - die zijn gebruikt (zoals Franciscus ook heeft opgemerkt) als een mandaat voor gewelddadige dwang en opoffering.
Het grote bevel in Matthew 28 - "Ga daarom en maak discipelen van alle naties" (Mt 28.19-20a) - overviel het geweten van Spaanse kolonialisten in de zestiende eeuw, terwijl de meester in Luke 14: 23 die zijn bedienden beveelt om "te dwingen" 'Wie ze ook vinden om naar de bruiloft te komen, werd in eerdere tijdperken genomen als rechtvaardiging voor gedwongen bekering
Even ontwijkend is te suggereren - zoals Richard Dawkins of Christopher Hitchens - dat het probleem religie zelf is, toen de iconische gruwelen van de twintigste eeuw werden uitgevoerd door toegewijde atheïsten die voor het eerst religie uitwisten. Op alle bewijzen is religie de grootste kracht voor vrede die de mensheid ter beschikking staat.
Maar het kan fout gaan; het kan worden verdraaid. Religieuze mensen zijn niet immuun voor geweld en geloof kan worden ingezet in dienst van vernietiging.
Begrijpend waarom de islam nu van binnenuit wordt gecorrodeerd, is om te beseffen dat zowel het virus als het tegengif in het Westen ligt.
In een van de favoriete boeken van paus Franciscus (en zijn voorganger), de apocalyptische van Hugh Benson De heer van de wereld, het zijn katholieken, geen moslims, die zelfmoordterroristen zijn. Francis leest die dystopische 1907-roman om de grimmige gevolgen van 'ideologische kolonisatie' te laten zien, wanneer een materialistisch, secularistisch, technologisch paradigma zelfs religieuze mensen verleidt.
En dat is het punt van de jonge westers opgeleide moslims die zichzelf veranderen in massavernietigingswapens. Ze vertellen ons heel weinig over de islam, maar veel over de specifieke kwetsbaarheid van moslims voor wat Francis in Laudato Si ' roept de "technocratisch paradigma. "
De term wordt gebruikt door Romano Guardini in zijn 1950-tekst, Het einde van de moderne wereld, om de denkwijze te beschrijven die wordt bewerkstelligd door de erosie van religieuzen door snelle technologische ontwikkeling. De technocratisch paradigma ziet andere mensen (en de natuur zelf) als instrumenten en objecten, in plaats van onze verering en respect te verdienen.
Guardini merkte deze mentaliteit op achter de grote ontwikkelingen van zijn tijd, inclusief totalitarisme. Zonder macht van het christendom was de machtscultus te zien in de arrogantie, minachting en geweld van het nazisme en het stalinisme.
Het is een denkwijze die tegenwoordig zichtbaar is in het zink-of-zwem sociaal Darwinisme van onze hedendaagse economie, gedreven door hectische consumptie en de 'wegwerpcultuur'; in gendertheorie en biogenetische manipulatie en euthanasie, waarbij het soevereine individu, dat logica en rationele procedures toepast, beheersing over de werkelijkheid verkrijgt; in de mythe van de vooruitgang van de verlichting, waarin de mens naadloos naar een plaats van meesterschap beweegt; en in alle vormen van literalisme, juridisme en nominalisme, waarin de mens probeert de realiteit in overeenstemming te brengen met de abstracties die hij aanbidt.
Het is precies het tegenovergestelde van het religieuze paradigma waarin God, niet wij, soeverein zijn; waarin de realiteit wordt ontvangen als een geschenk, in plaats van gemanipuleerd voor onze eigen doeleinden; en waarin we grootheid bereiken niet door heerschappij over anderen maar door hun behoeften te dienen, in navolging van Gods genade.
Islamisme is de technocratisch paradigma toegepast op de islam.
Ondanks zijn middeleeuwse ideologie is IS een product van westers technocratie; het wordt gerund door ingenieurs en juristen. Het is helemaal thuis bij sociale media en moderne technologie, en de aanhangers zijn gefrustreerde jongeren uit de lagere middenklasse die universitair zijn opgeleid in technische vakken.
Misschien was het belangrijkste van Mohamed Lahouaiej Bouhlel niet dat de Bastille Day-moordenaar een Tunesiër of een moslim was, maar dat hij techniek studeerde. De wetenschappers, technici en computerprogrammeurs aangetrokken tot IS zijn geen 'achterlijke' religieuze mensen.
Ze kunnen 'verliezers' zijn, of werkloos, boos en driftig; maar het zijn goed opgeleide islamitische westerlingen die het geloof van hun voorouders grotendeels hebben verlaten voordat ze waren verleid door de 'Rambo-oproep' van Salafi-websites die in eenzame slaapkamers werden bezocht.
Voor een moslim in een westers land die zich een loser voelt, biedt IS een pad naar winnen dat perfect aansluit bij het technocratisch paradigma. Hoe stoner het hart en hoe groter de inspanning, hoe groter de beloning. Hoe roekelozer de daad, des te groter zal het resultaat zijn.
Zo werd in Nice een echtgenote die een vrouw sloeg, een harde dronkenschap had, schulden had en geen werk had en geen interesse had in religie, bijna een nacht lang een jihadistische zelfmoordaanvaller. Het kan blijken dat Mohamed Lahouaiej Bouhlel helemaal geen verband heeft met IS. Het maakt niet echt uit; hij werd erdoor geïnspireerd. Hij was een machteloze, wanhopige moslim en IS vertegenwoordigde een islamitische macht.
"Mensen zullen over me praten," pochte hij van tevoren, zoals zulke zelfmoordaanvallers dat bijna altijd doen.
Waarom zijn moslims nu zo kwetsbaar voor deze ideologische kolonisatie? Islamitische experts wijzen op de identiteitstrauma's in de Arabische en moslimwereld en de eenvoudige salafistische diagnose: dat de islam onzuiver is geworden en moet worden hersteld door middel van een hersteld kalifaat.
IS heeft dat eindelijk waargemaakt. Het heeft ervoor gezorgd dat gebogen moslims in het westen zich sterk voelen, net zoals het nazisme de onderworpen middenklasse-Duitsers sterk heeft gemaakt.
Het is ook omdat de islam, net als het protestantse christendom, de Schrift voor iedereen toegankelijk heeft gemaakt, zonder bemiddeling. Eeuwenlang heeft de Qu'ran was een ondoordringbaar geluid, bemiddeld door geleerden en juristen; nu staat het op internet, zodat elke salafist iemand kan vertellen wat het betekent, wat het gebiedt - en (in een perfect voorbeeld van de technocratisch paradigma) hoe de voorschriften moeten worden uitgevoerd.
Stel je een christelijke televangelist voor die instructies geeft op YouTube, gebaseerd op Leviticus 20: 13, over precies hoe homo's kunnen worden vermoord die betrokken zijn bij de seksuele daad, en we hebben een idee van wat er aan de hand is.
IS aanbidt technologie en kracht. Het snakt naar genocide, voor een laatste krachtmeting. Het beschouwt zichzelf als een instrument van het einde van de wereld en veroorzaakt apocalyptisch geweld dat de wereld zal zuiveren door het doden van een groot aantal mensen (inclusief overigens ongeveer 200m Shia-moslims en bijna alle soennieten).
Dit is geen religie maar ideologie, een die God reduceert tot een wraakzuchtige advocaat.
Tot dusverre is het tragisch genoeg de reactie van de westerse wereld - van de oorlog in Irak als reactie op 9/11 die ruimte creëerde voor IS, tot de oproep van Donald Trump voor de verdrijving van moslims en de belofte van president Hollande om 'genadeloos' te reageren op de gruweldaden in Frankrijk - past perfect bij zijn verhaal van strijd en dood.
"We zullen degenen blijven aanvallen die ons op onze eigen bodem aanvallen", zegt Hollande. Toch is dat precies wat IS wil: een militaire reactie uitlokken die de laatste strijd zal voortzetten.
IS zal ons nog vele jaren blijven testen. We hebben informatie nodig, degelijke veiligheidsmaatregelen, goede verdediging. Maar het door IS geïnspireerde geweld van eenzame verliezers kan niet worden verslagen of uitgeroeid door hetzelfde technologische meesterschap dat ons hier heeft gebracht.
Geen politicus, geen staat, kan ons verlossen van IS en zijn ketterij; het kan alleen sterven aan zijn eigen interne tegenstrijdigheden, en alleen dan als we standvastig zijn en ons niet overgeven aan ons eigen zondebokgeweld.
Alleen ware religie kan slecht verdrijven. Alleen vergevende slachtoffers kunnen de vervolgers verslaan. Alleen door onze illusie van macht op te geven, kunnen we de op macht beluste IS verslaan.
Dat betekent niet hulpeloosheid; maar het betekent wel dat je de verleidingen begrijpt die gepaard gaan met weigeren hulpeloos te zijn.
Er is tenslotte maar één uitweg - het pad dat paus Franciscus in dit Jaar van Barmhartigheid heeft aangegeven, het pad dat trouw is aan de christelijke erfenis van het westen. In het licht van de moorddadige, meedogenloze provocatie van IS, is de enige ultieme reactie om de doden te rouwen, de daders te vergeven en de verdeeldheid in de mensheid op te lossen door middel van concrete daden van barmhartigheid.
Er is geen technocratische strategie die Gods genade kan verslaan. En alleen Gods genade biedt een kans om opnieuw te beginnen.
wpDiscuz