De afgelopen twee jaar zijn stedelijke kwesties - van duurzaamheid in de gebouwde omgeving tot ongelijkheid in steden - een internationale prioriteit geworden. Steden nemen op hun beurt een belangrijkere rol in de mondiale politiek; de groei van stadsdiplomatie heeft honderden stadsnetwerken en duizenden transnationale initiatieven gesmeed.
Deze ontwikkelingen hebben de gevestigde politieke orde verstoord. Steden houden nu rechtstreeks verband met mondiale instrumenten, verdragen en verplichtingen, die vaak staten omzeilen - zoals te zien in de stappen genomen door vele steden te voeren de Overeenkomst van Parijs over klimaatverandering, ondanks tegenstand van centrale overheden.
Deze inspanningen worden met toenemende erkenning ontvangen - niet in de laatste plaats door de Verenigde Naties (VN), die een stedelijke focus hebben geïntroduceerd bij onderhandelingen en overeenkomsten van internationale betekenis, zoals de Sendai Framework voor rampenrisicovermindering, het universeel bindende Sustainable Development Goals(SDG's) en de Addis Ababa Agenda over de financiering van duurzame ontwikkeling.
Misschien was de meest relevante ontwikkeling tot nu toe echter toen 170 van de lidstaten van de VN het eens werd over de New Urban Agenda - een routekaart om de groei van steden in de komende 30-jaren te begeleiden - op de Habitat III conferentie in Quito, Ecuador in oktober, 2016.
Toch riep het proces voorafgaand aan en voorbij Habitat III vragen op of de VN geschikt is voor het doel, als het gaat om het aanpakken van grote wereldwijde stedelijke uitdagingen. Deze bezorgdheid kwam uit in de benoeming van een onafhankelijk panel over de effectiviteit van UN-Habitat - het agentschap dat verantwoordelijk is voor het werk van de VN aan menselijke nederzettingen en stedelijke ontwikkeling.
Het panel rapporteerde zijn bevindingen op een vergadering op hoog niveau van de Algemene Vergadering van de VN (UNGA) in september 5 en 6, waar ik sprak voor de academische wereld en mijn inbreng gaf op de aanbevelingen van het panel samen met tal van andere vertegenwoordigers en afgevaardigden die betrokken zijn bij UN-Habitat.
Tijd voor hervorming
De discussies maakten duidelijk dat er al hervormingen op komst zijn en welkom zijn op het hoogste niveau van de VN. Zoals de plaatsvervangend secretaris-generaal van de VN Amina Mohammed in haar openingstoespraak zei, erkent de organisatie nu dat "de wereldwijde respons op de belofte van verstedelijking onvoldoende is geweest".
Vetgedrukte aanbevelingen zijn nodig, omdat te veel van het stedelijke werk in het VN-systeem versnipperd is over verschillende takken van de organisatie. De inzet is hoog, aangezien de hervorming van UN-Habitat door Mohammed wordt gezien als een “lakmoesproef voor de hervormingsambities van de VN” - tot nu toe een belangrijk aandachtspunt voor de nieuwe VN-secretaris-generaal António Guterres, die in januari 2017 aantrad.
Ik woon in Edmonton, een middelgrote stad in Alberta Canada. Onze burgemeester en raad zijn een stel geïndoctrineerde freaks voor duurzame ontwikkeling. Mensen hebben gemeentelijke politiek verwaarloosd met de gedachte dat alle macht op provinciaal / provinciaal en federaal niveau ligt. Steeds opnieuw gekozen gevestigde exploitanten in stadsraces grijpen steeds meer macht en veranderen ons leven, of we het nu leuk vinden of niet. Het is tijd dat conservatieven niet worden gepest door deze lokale politici met een globalistische agenda. Misschien is de enige manier om dat te doen door te beginnen met het bouwen van politieke partijen op lokaal niveau.