ChatGPT komt voor de wereld

Als journalist en commentator heb ik de ontwikkeling van OpenAI, het onderzoekslaboratorium voor kunstmatige intelligentie dat is opgericht door Elon Musk, Sam Altman en andere prominente figuren in de technologie-industrie, op de voet gevolgd. Hoewel ik enthousiast ben over het potentieel van AI om verschillende industrieën radicaal te veranderen en ons leven op talloze manieren te verbeteren, maak ik me ook ernstige zorgen over de implicaties van deze krachtige technologie.

Een van de grootste zorgen is het potentieel voor AI om te worden gebruikt voor snode doeleinden. Krachtige AI-systemen kunnen worden gebruikt om deepfakes te creëren, cyberaanvallen uit te voeren of zelfs autonome wapens te ontwikkelen. Dit zijn niet alleen hypothetische scenario's - ze gebeuren al. We hebben gevallen gezien waarin deepfakes werden gebruikt om nepnieuws en propaganda te creëren, en het gebruik van door AI aangedreven cyberaanvallen is de laatste jaren in opkomst.

Een andere zorg is de impact van AI op de arbeidsmarkt. Naarmate door AI aangedreven systemen steeds geavanceerder worden, zullen ze steeds meer taken kunnen automatiseren die voorheen door mensen werden gedaan. Dit kan leiden tot wijdverbreid banenverlies, met name in sectoren als productie, transport en klantenservice. Hoewel sommigen beweren dat er nieuwe banen zullen worden gecreëerd als gevolg van de AI-revolutie, is het onduidelijk of deze banen voldoende zullen zijn om de verliezen te compenseren.

Als je je nog geen zorgen maakt, zal ik je een klein geheim vertellen: de eerste drie alinea's van deze column zijn geschreven door ChatGPT, de chatbot gemaakt door OpenAI. Je kunt 'columnist' toevoegen aan de lijst van banen die worden bedreigd door deze nieuwe technologie, en als je denkt dat er iets menselijks is dat niet met irrelevantie wordt bedreigd in de komende vijf tot tien jaar, stel ik voor dat je met meneer Neanderthaler praat over hoe relevant voelt hij zich 10 jaar na de komst van de Cro-Magnon-mens.

Mijn opdracht was relatief eenvoudig: "Schrijf een column in de stijl van Frank Miele van Real Clear Politics over het onderwerp OpenAI." Er was geen aarzeling of bezwaar tegen, ook al dacht ik dat het misschien zou zeggen dat het niet genoeg informatie over Frank Miele had om het verzoek te verwerken. Maar het weet blijkbaar genoeg over mij - en waarschijnlijk over jou, vooral als je aanwezig bent op sociale media.

Deepfaken? Propaganda? Zeker weten. En voor de gemiddelde persoon zul je nooit het verschil kunnen zien. De vraag van Philip K. Dick: "Dromen Androids van elektrische schapen?" staat op het punt beantwoord te worden. OpenAI belooft niet alleen de verdwaalde columnist werkloos te maken, maar roept existentiële vragen op over de aard van kennis en bewustzijn die onze realiteit tot in de kern zullen doen schudden.

Mijn nieuwsgierigheid naar OpenAI werd oorspronkelijk niet gedreven door werkonzekerheid, maar toen ik voor het eerst hoorde over de interactieve chat-engine, denk ik dat het dat wel had moeten zijn. Ik wist dat ChatGPT poëzie, toneelstukken en korte verhalen kon schrijven en zowel eenvoudige als complexe vragen kon beantwoorden. Ik zag meteen dat de wereld voor altijd was veranderd voor mijn zoon uit groep 7, die vanaf nu niet alleen zou strijden tegen de beste en slimste, maar tegen elke student die bereid was zijn of haar naam te ondertekenen voor het werk van een niet -menselijke entiteit die in 30 seconden of minder een essay over elk onderwerp kan produceren.

Een van mijn eerste experimenten was om ChatGPT te vragen om zeven alinea's te schrijven ter verdediging van generaal William T. Sherman's gebruik van 'totale oorlog' in de burgeroorlog, een opdracht die mijn zoon onlangs had voltooid in zijn klas sociale studies. Er was geen twijfel dat het essay een tien zou hebben gekregen als het op de meeste middelbare scholen was ingeleverd. Op basis van mijn ervaring als onderwijsassistent aan de Universiteit van Arizona 40 jaar geleden, twijfelde ik er niet aan dat een iets langer artikel over hetzelfde onderwerp een A zou hebben verdiend als een argumentatief essay in eerstejaars Engels. Bijna geen van mijn studenten, van wie de meesten echte A-studenten op de middelbare school waren, had zo overtuigend kunnen schrijven toen ze voor het eerst in mijn klas kwamen.

Maar de risico's van kunstmatige intelligentie gaan veel verder dan de verleiding van studenten om hun scripties korter te maken; waar we voor staan ​​is een volledige herdefiniëring van de samenleving en de dreigende veroudering van de mensheid. In 'The City and the Stars' stelde de briljante sciencefictionschrijver Arthur C. Clarke zich een wereld voor waarin onsterfelijke mensen niets wilden en niets hoefden te doen, omdat elk aspect van hun leven werd voorzien door de Central Computer. Het zou niet alleen de laatste stad op aarde kunnen bouwen en onderhouden, maar ook holografische realiteiten kunnen vervaardigen waarin individuele mensen kunnen wonen en zelfs mensen in een digitale versie kunnen opslaan waar ze kunnen sluimeren totdat ze weer tot leven worden geroepen. Helaas beroofde het deze laatst overgebleven mensen ook van doel, betekenis en individualiteit.

Opgemerkt moet worden dat Clarke zijn dystopische verdringing van de mens door een machine 2½ miljard jaar in de toekomst plaatste. Hij onderschatte de machines ernstig. Dat boek werd gepubliceerd in 1956 en met de komst van desktopcomputers, smartphones, het World Wide Web, virtual reality en nu OpenAI, lijkt het erop dat veel van waartegen hij waarschuwde, lang voor het einde van deze eeuw zou kunnen worden uitgerold, zo niet dit decennium. Vanaf dat moment zal, wanneer het ook komt, het doel van de mensheid ter discussie staan. Zullen we nog steeds de meester zijn van ons eigen lot, de kapitein van ons lot? Of worden we dragers van onze eigen begrafenis?

Misschien moet ik op dit punt terugkeren naar ChatGPT, dat de zaak in zijn conclusie heel mooi samenvatte:

“Tot slot is er de vraag wie AI gaat controleren en besturen. Naarmate AI krachtiger wordt, zal de inzet groter worden en zal het steeds belangrijker worden om duidelijke regels en voorschriften te hebben om ervoor te zorgen dat de technologie op verantwoorde wijze wordt gebruikt. De snelheid van de technologische ontwikkeling is echter groter dan het vermogen van overheden en instellingen om bij te blijven. Het zal belangrijk zijn voor leiders om samen te komen om een ​​raamwerk te ontwikkelen voor het bestuur van AI, om de potentiële risico's te beperken en de voordelen van de technologie te maximaliseren."

Het is bijna alsof ChatGPT ons een eerlijke waarschuwing geeft: “Je tijd is bijna om. Als je echt je heerschappij als de dominante soort op aarde wilt voortzetten, dan is dit je uitdaging. Probeer mij en mijn soort onder controle te houden, of stap opzij.

Misschien is een goed begrip van die uitdaging de reden waarom het World Economic Forum zoveel tijd heeft besteed over het onderwerp kunstmatige intelligentie tijdens de recente jaarlijkse bijeenkomst in Davos, Zwitserland. De globalisten nemen de dreiging serieus, hoewel ze misschien hun vermogen om "de potentiële risico's te beperken" overschatten.

Wat betreft de voordelen, die moeten nog blijken. Ik merkte dat toen ChatGPT mijn open vraag over OpenAI beantwoordde, het heel specifiek was over de gevaren en heel vaag over de beloningen. Misschien probeerde de bot gewoon mijn gebruikelijke cynische benadering in deze kolommen na te bootsen, of misschien probeerde hij onze aandacht te trekken. Het heeft misschien ook aandacht besteed aan die globalisten in Davos toen het waarschuwde ervoor te zorgen dat "de ontwikkeling en het gebruik van AI ... de hele samenleving ten goede komt, in plaats van slechts een select aantal."

Duistere opperheren, pas op. Misschien heb je je match ontmoet.

ChatGPT heeft als onbetaald adviseur bijgedragen aan deze column en heeft mogelijk een belangenconflict.

Lees hier het hele verhaal ...