Grote wind, grote mislukking in het Lanai-paradijs van Hawaï

Het project verdeelde dit kleine eiland van 3,000 mensen op manieren die vandaag de dag nog steeds voelbaar zijn. Het werd aangeprezen als een wondermiddel voor degenen die hongerig waren om het doel van de staat van 100% hernieuwbare energie te bereiken. Maar voor veel Lanaiërs werd het gezien als een milieuvernietigend plan dat in de eerste plaats bedoeld was om de landeigenaar te verrijken.

De consistente en vocale oppositie van de gemeenschap - ondanks de steun van vele wetgevers, twee gouverneurs, een overvloed aan staatsbureaucraten, Hawaiian Electric, de ILWU en anderen - heeft uiteindelijk het project de nek omgedraaid. De onwil van Lanai's nieuwe en huidige meerderheidsgrondbezitter om de vernietiging van 'zijn' eiland te steunen, sloeg de laatste nagel aan de doodskist van Big Wind op Lanai.

Verschillende leden van de gemeenschap uit Kahuku kwamen jaren geleden naar Lanai en vroegen Friends of Lanai, de groep die was opgericht om de oppositie tegen Big Wind te leiden, om advies in deze verdeelde tijd. We zeiden dat ze "gewoon nee moesten zeggen", in plaats van te proberen beperkingen en/of voorwaarden te stellen aan de plaatsing van windturbines in hun buurt.

Die aanbeveling hebben ze niet opgevolgd, en ik vraag me af wat die leden nu, terugkijkend, denken.

De tijd verstrijkt en velen zijn de lessen die zijn getrokken uit de strijd tegen de Grote Wind vergeten - of hebben ze nooit geweten. Na verloop van tijd zullen de lessen van Kahuku waarschijnlijk ook vervagen. Er zullen nieuwe regeringen komen en nieuwe winstbejagende bedrijven die willen profiteren van de hulpbronnen in kleine gemeenschappen.

De boodschap voor mij is dat de gemeenschap er vroeg en vaak bij moet worden betrokken als het de locatie is van industriële elektriciteitscentrales, van welke smaak dan ook, en dat het vaak, continu en luid 'nee' moet zeggen. Geef nooit op of geef nooit toe.