Technocratie is afhankelijk van een digitale samenleving waarin elke transactie kan worden gevolgd en geanalyseerd. Contant geld voorkomt dergelijke tracking en wordt daarom eenzijdig verwijderd. Er is geen openbaar verzoek of bijzondere noodzaak geweest om contant geld te vernietigen en tot dusverre heeft het publiek de druk niet weerstaan. ⁃ TN Editor
Over de hele westerse wereld zijn banken het afsluiten van geldautomaten en takken. Ze proberen u ertoe aan te zetten hun digitale betalingen en digitale bankinfrastructuur te gebruiken. Net zoals Google wil dat iedereen toegang heeft tot en toegang heeft tot het bredere internet via zijn privaat beheerde zoekportaal, zo willen financiële instellingen dat iedereen toegang heeft tot en navigeren door de bredere economie via hun systemen.
Een ander doel is om kosten te besparen om de winst te vergroten. Takken hebben personeel nodig. Door ze te vervangen door gestandaardiseerde zelfbedieningsapps kunnen de senior managers van financiële instellingen interacties met klanten rechtstreeks beheren en volgen.
Banken vertellen ons natuurlijk een ander verhaal over waarom ze dit doen. Ik kreeg onlangs een brief van mijn bank waarin ze meiden dat ze lokale filialen sluiten omdat "klanten zich wenden tot digitaal" en dus "reageren op veranderende klantvoorkeuren". Ik ben een van de klanten waarnaar ze verwijzen, maar ik heb ze nooit gevraagd om de filialen te sluiten.
Hier is een feedbackloop gaande. Door hun filialen te sluiten of hun geldautomaten op te nemen, maken ze het voor mij moeilijker om van die diensten gebruik te maken. Ik 'kies' veel eerder voor een digitale optie als de banken het me bewust moeilijker maken om voor een niet-digitale optie te kiezen.
In de gedragseconomie wordt dit aangeduid als 'nudging”. Als een krachtige instelling mensen iets wil laten kiezen, is de beste strategie om het moeilijk te maken om het alternatief te kiezen.
We kunnen dit illustreren met het voorbeeld van self-checkout kassa's bij supermarkten. De achterliggende agenda is om het kassapersoneel te vervangen door zelfbedieningsautomaten om kosten te besparen. Maar supermarkten moeten hun klanten overtuigen. Ze presenteren dus in eerste instantie self-checkout als een handig alternatief. Wanneer sommige mensen dat alternatief gebruiken, kan de supermarkt dat aanvoeren als bewijs van een verandering in klantgedrag, die ze vervolgens gebruiken om een vermindering van het aantal kassamedewerkers te rechtvaardigen. Dit maakt het weer onhandiger om gebruik te maken van het kassapersoneel, waardoor klanten eerder geneigd zijn de automaten te gebruiken. Ze spenen je langzaam van het personeel af en 'duwen' je naar zelfbediening.
Financiële instellingen proberen ons ook in de richting van een geldloze samenleving en digitaal bankieren te duwen. Het echte motief is bedrijfswinst. Betaalbedrijven zoals Visa en Mastercard willen het volume aan digitale betaaldiensten dat ze verkopen vergroten, terwijl banken kosten willen besparen. De nudge bestaat uit twee delen. Ten eerste moeten ze het ongemak van contant geld, geldautomaten en filialen vergroten. Ten tweede moeten ze het alternatief krachtig promoten. Ze proberen mensen te laten “leren” dat ze digitaal willen, en er vervolgens voor te “kiezen”.
In dit opzicht kunnen we leren van de marxistische filosoof Antonio Gramsci. Zijn concept van hegemonie verwezen naar de manier waarop machtige partijen de culturele en economische omgeving zodanig conditioneren dat hun belangen door het grote publiek als natuurlijk en onvermijdelijk worden ervaren. Niemand was 20 jaar geleden op straat te roepen om digitale betaling, maar het lijkt steeds meer voor de hand liggend en "natuurlijk" dat het de taak moet overnemen. Dat geloof komt niet uit het niets. Het is het directe resultaat van een hegemonisch project van financiële instellingen.
wpDiscuz