Belgium Horror: World's First Nation To Children Euthanize

Het opzettelijk nemen van het leven van een klein kind is overal ter wereld onwettig, zelfs wanneer het kind terminaal ziek is en een arts vraagt ​​om zijn of haar lijden voor eens en voor altijd te beëindigen.

Er is een uitzondering op deze regel: België. in 2014, dat land gewijzigd haar wet op euthanasie, al een van de meest tolerante ter wereld, die artsen machtigt om het leven van een kind te beëindigen, op elke leeftijd, die het verzoek indient.

Een jaar nadat de wet was aangenomen, heeft niemand er naar gehandeld. Nu is euthanasie voor kinderen in België echter niet langer alleen een theoretische mogelijkheid.

Tussen januari 1, 2016 en december 31, 2017, gaven Belgische artsen dodelijke injecties aan drie kinderen onder 18, volgens een 17-rapport van juli van de commissie die euthanasie in België regelt.

De oudste van de drie was 17; in dat opzicht was België niet uniek, omdat Nederland euthanasie toestaat voor kinderen ouder dan 12.

Belgische artsen echter eindigde ook de levens van een 9-jarige en een 11-jarige. Dit waren de eerste gevallen onder 12 overal, vertelde Luc Proot, een lid van de Belgische commissie, me in een interview.

Overal ter wereld weerspiegelt de wet krachtige menselijke intuïties, moreel en praktisch: dat het verkeerd is om de hoop op iemand zo vroeg in het leven te verlaten, ongeacht de ziekte; dat het absurd is om ultieme medische autonomie te verlenen aan iemand die te jong is om te stemmen of wettelijk in te stemmen met seks; en dat zelfs de best bedoelde feilbare menselijke wezens niet met zo'n leven-en-dood-macht mogen worden belast.

In België heeft een soort libertaire technocratie deze kwaliteiten overwonnen. Euthanasie pleit ervoor dat sommige kinderen, zelfs heel jonge kinderen, dezelfde beslissingscapaciteit hebben als sommige volwassenen, en het is daarom discriminerend om hen de vrijheid te weigeren om euthanasie te kiezen op basis van een willekeurige leeftijdsgrens.

Ondertussen vertrouwt de Belgische wet op experts om fouten of misbruik te voorkomen. Artsen moet verifiëren dat een kind zich 'in een hopeloze medische situatie bevindt van constant en ondraaglijk lijden dat niet kan worden verzacht en dat op korte termijn de dood tot gevolg zal hebben'. Nadat een kind zijn of haar wens voor euthanasie kenbaar heeft gemaakt, voeren kinderpsychiaters schriftelijk onderzoek uit, inclusief, vertelde Proot me, intelligentietests, om te bepalen dat de jongere in staat is en "niet wordt beïnvloed door een derde partij." Ouders kunnen echter voorkomen dat het verzoek wordt uitgevoerd.

Zodra een euthanasie - voor een kind of een volwassene - heeft plaatsgevonden, een zeskoppig lid commissie onderzoekt het dossier om te controleren of alles correct is uitgevoerd.

Medische privacy beperkt echter wat de commissie kan beoordelen. Namen van patiënten en artsen worden geredigeerd. Als er bezorgdheid bestaat over de rechtmatigheid van een procedure, kan de commissie stemmen om te kijken naar identificerende informatie, maar dit gebeurt zelden. (De meeste van België 4,337 euthanasie in 2016-2017 waren volwassenen met kanker betrokken.) De openbare rapporten van de commissie bevatten hoofdzakelijk algemene statistieken, met beperkte details van individuele gevallen.

We weten dat de 11-jarige euthanized vorig jaar cystische fibrose had. Deze aangeboren luchtwegaandoening is ongeneeslijk en dodelijk, maar moderne behandelingen stellen veel patiënten in staat om tot ver in hun 30 of zelfs daarbuiten van een hoge levenskwaliteit te genieten. De mediane levensverwachting voor nieuwe CF-gevallen in de Verenigde Staten is nu 43 jaar, volgens de Cystic Fibrosis Foundation.

Proot verzekerde me dat alles in orde was, niet alleen met de 11-jarige zaak maar ook met de andere twee: een 17-jarige met Duchenne spierdystrofie en een 9-jarige met een hersentumor. "Ik zag mentaal en fysiek lijden zo overweldigend dat ik dacht dat we iets goeds deden", vertelde hij me.

Proot vertrouwde natuurlijk op rapporten van de anonieme artsen die aan de euthanasie deelnamen, en wij moeten op zijn beurt Proot op zijn woord geloven: het is journalisten en andere leden van het publiek niet toegestaan ​​om de dossiers onafhankelijk te beoordelen, zelfs in geredigeerde vorm.

Lees hier het hele verhaal ...