Bank For International Settlements uitgeroepen tot 'Bastion Of Global Technocracy'

Er is een wisseling van de wacht geweest bij de Bank for International Settlements, de weinig bekende organisatie die in het hart van het financiële systeem van de wereld zit.

Agustín Carstens, voormalig hoofd van de centrale bank van Mexico, is Jaime Caruana opgevolgd als algemeen directeur op december 1. Hij neemt de leiding over een instelling die opvalt als een bastion van mondiale technocratie in een tijdperk van toenemende transparantie en groeiende desillusie met elites.

Het BIS-hoofdkwartier, dat als een stapel koperen munten van 70 meter hoog boven Bazel uittorent, dient als clubhuis voor 's werelds centrale bankiers en financiële regelgevers. Mensen als Mario Draghi, Janet Yellen en Mark Carney houden daar regelmatig vertrouwelijke bijeenkomsten met collega's van over de hele wereld. "Als het niet bestond, zou je het nu niet uitvinden, maar het speelt een belangrijke rol in de wereld van de centrale banken", zegt Charlie Bean, voormalig vice-gouverneur van de Bank of England, die co-auteur was van een rapport over de Onderzoek van BIS in 2016. “Het is de lijm die de broederschap bij elkaar houdt.”

Dat weerhield de BIB, die werd opgericht in 1930 en eigendom is van centrale banken, er niet van om de economische orthodoxie van haar eigen leden aan te vechten. In 2003 drongen William White, de toenmalige economisch adviseur, en collega Claudio Borio aan op preventieve monetaire verkrapping om gevaarlijke zeepbellen te voorkomen, een tegendraadse visie die later, tijdens de financiële crisis, vooruitziend leek. Het bleef die trommel verslaan, zelfs toen centrale bankiers in de VS, Europa en Japan de rentetarieven tot record-dieptepunten verlaagden en ongekende opkoopprogramma's lanceerden om deflatie af te weren. Borio, nu hoofd van de monetaire en economische afdeling bij de BIS, betoogde in een toespraak in september dat centrale bankiers de "over het algemeen goedaardige" effecten van globalisering en technologie op de inflatie misschien onderschatten en dat ze hun reactie op deflatoire trends opnieuw zouden moeten overwegen. Hij riep Larry Summers, voormalig secretaris van het Amerikaanse ministerie van Financiën en een voorstander van de theorie van 'seculiere stagnatie', die beweert dat de zwakke groei en inflatie in de VS het gevolg zijn van een aanhoudend tekort aan vraag. Summers beschrijft de BIB als "een belangrijke bron van denken over kwesties met betrekking tot financiële stabiliteit en economische prestaties", en voegt eraan toe dat hij het vaak niet eens is met de conclusies ervan. Hij is niet de enige die het standpunt van de BIS in twijfel trekt. Een recensie uit 2016 van de publicaties van de bank, mede-auteur van Bean, vond dat de organisatie 'veel goed doet' op het gebied van onderzoek, maar uitte zijn bedenkingen bij het genereren van resultaten van de BIB ter ondersteuning van het 'huisbeeld'. "

Caruna, wiens ambtstermijn begon tijdens de donkere dagen van de financiële crisis in 2009, verdedigde de BIS. "U bent het misschien eens met wat we wel of niet zeggen, maar ik denk dat het waardevol is om deze elementen in het debat te introduceren," vertelde hij Bloomberg in november, verwijzend naar de voorkeur van de bank om een ​​middellange termijn, mondiaal perspectief te nemen en financiële stabiliteitsrisico's. Afgezien van onderzoek is de BIS steeds prominenter geworden in de jaren van experimenten met monetair beleid en bankregulering die op de crisis volgden. Hoewel sommige centrale banken inspanningen hebben geleverd om zich open te stellen naarmate hun toenemende macht controle uitte op kiezers en regeringen, zijn ze in Basel teruggedreven. Jens Weidmann, president van de Duitse Bundesbank en voorzitter van de raad van bestuur van BIS, zegt dat geheimhouding soms noodzakelijk is. "Geïnformeerde beslissingen over het nationale monetaire beleid vereisen een genuanceerd begrip van internationale ontwikkelingen," zegt Weidmann. "De privacy van de vergaderingen vergemakkelijkt een openhartige en open gedachtewisseling."

De organisatie is gastheer van de Financial Stability Board en het Basel Committee on Banking Supervision, dat de regels regelt die gelden voor het internationale financiële systeem. Er is ook de Global Economy Meeting en het zusterforum, het Economic Consultative Committee, door Adam LeBor, auteur van een boek over de BIS, "de meest exclusieve club ter wereld" genoemd. Deze laatste twee groepen komen eens per twee maanden, op een zondag, bijeen voor formele sessies gevolgd door een diner op een bovenste verdieping van de BIS-toren, met uitzicht op 360-graden van Basel en de bergen. Ze stellen zich zelden open voor controle door de pers en het publiek.

Het clubachtige, gehulde karakter van de organisatie en de commissies die zij organiseert, staat in schril contrast met de inspanningen voor meer transparantie elders. De Europese Centrale Bank bezweek in 2015 voor de publieke druk en begon de notulen van haar vergaderingen te publiceren, terwijl de Federal Reserve in 2011 begon met het houden van driemaandelijkse persconferenties.

Lees hier het hele verhaal ...