Terwijl de door de mens veroorzaakte opwarming van de aarde altijd de schuld krijgt van het verval van de koraalriffen in de wereld, is de koraalduivel naar voren gekomen als een mede-samenzweerder. De Technocrat-oplossing is om een autonome AI-killerrobot uit te vinden om koraalduivels te jagen en te doden. Als ze de ene soort kunnen jagen en doden, kunnen ze dan niet hetzelfde doen voor een andere (dwz mensen). Andere wetenschappers willen CRISPR-technologie gebruiken om koraal genetisch te bewerken. ⁃ TN-editor
Meestal is het behoud van dieren een passieve inspanning, het creëren van beschermde zones of het nemen van andere maatregelen om planten en dieren tegen mensen te beschermen. Maar wetenschappers en studenten van het Polytechnic Institute in Massachusetts willen koraalriffen op een agressievere manier beschermen tegen een invasieve soort: ze bouwen een robot die is ontworpen om autonoom te jagen en te oogsten lionfish bedreigende koraalriffen.
Lionfish
Lionfish bedreigt koraalriffen al jaren voor de Amerikaanse en Caribische kust. De nationale oceanische en atmosferische administratie beschrijft ze als "flexibele roofdieren die mogelijk in staat zijn om de abundantie van een grote verscheidenheid aan inheemse rifvissen te verminderen."
Inheems in de Indo-Pacific en het Midden-Oosten, hebben lionfish onderscheidende kenmerken waardoor ze gewaardeerde aquariumdieren zijn. Nadat ze waarschijnlijk in de Atlantische Oceaan zijn gedumpt door eigenaren die ze niet langer waarderen, hebben hun eieren de Golfstroom in zuidelijke richting waardoor ze vicieuze roofdieren worden tussen garnalen, kleine krabben, Nassau-grouper en yellowtail snapper, om maar een paar soorten te noemen die zijn gekomen aangevallen.
Hun aanvalsstijl is uniek voor hun pas ontdekte wateren. Koraalduivels hebben holle botten in hun rug- en borstvinnen die ze injecteren met gifstoffen. De NOAA zwaait met hun vinnen naar een doelwit en schat dat ze een dieet van ongeveer 40 soorten hebben gecreëerd.
Dat is waar de robots binnenkomen.
"Het doel is om de robot over de zijkant van een boot te gooien en naar het rif te laten gaan, een koers uit te zetten en te beginnen met zoeken", zegt Craig Putnam, een senior instructeur in informatica bij WPI, in een persverklaring. “Het moet een zoekpatroon opzetten en langs het rif vliegen, en er niet tegenaan lopen, terwijl hij op zoek is naar de lionfish. Het idee is dat de robots onderdeel kunnen zijn van de milieuoplossing. ”
Een visjachtrobot heeft veel complexe eisen. Bij het ontwerpen van een robot om op een specifieke vis te jagen, is het identificatieproces van cruciaal belang. De robotjager moet leeuwvissen kunnen onderscheiden van andere vissen binnen het rifecosysteem om het juiste doelwit te kiezen. In het ideale geval zijn koraalriffen drukke en bloeiende omgevingen vol zicht en geluid. De robot moet een enorme hoeveelheid lawaai verminderen om zijn doel te vinden.
Die training komt van machine learning. De studenten van WPI toonden hun robot duizenden foto's van leeuwvissen van verschillende kleuren, genomen vanuit verschillende hoeken en met verschillende lichtomstandigheden, en trainden hem om een leeuwvis te herkennen met een nauwkeurigheid van meer dan 95 procent. De robot kreeg ook foto's van menselijke duikers om hem te trainen in wat hij niet absoluut moest vermijden om te fotograferen.
De robot zal een draaiende carrousel gebruiken die WPI vergelijkt met de cilinder van een revolver, hij zal acht afneembare speerpunten bevatten. Een gemotoriseerd mechanisme zal de punt van de speer in het lichaam van de vis duwen. Wanneer deze gemechaniseerde schacht zich terugtrekt, verlaat deze de speerpunt in het lichaam van de vis en zal de carrousel verder gaan.
Bij het werken met gemechaniseerde aanvalssystemen zoals deze, lijdt het drijfvermogen. De WPI-studenten die aan de robot werken als een Major Qualifying Project (MQP) besloten dit te compenseren door een waterdichte, met lucht gevulde kamer die na elke speer iets groter wordt.
wpDiscuz